Όταν χάθηκε η «μαγεία»...

Ο κόσμος (συμπαίκτες και αντίπαλοι, φαν της ομάδας του ή «αλλόθρησκοι») τον είχαν συνηθίσει με φανέλα και σορτσάκι. Τον έβλεπαν συνήθως με το τεράστιο και «λαμπερό» χαμόγελό του. Σαν σήμερα, όμως, πριν από 23 χρόνια, το μπασκετικό κοινό αναγκάστηκε να τον αντικρίσει με επίσημο ένδυμα και, κυρίως, με μελαγχολικό βλέμμα. Στις 7 Νοεμβρίου 1991, ο Μάτζικ Τζόνσον στεκόταν μπροστά από τα μικρόφωνα και ανακοίνωνε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, καθώς εξετάσεις είχαν δείξει πως είναι θετικός στον ιό HIV,

που προκαλεί το AIDS... Ο σταρ των Λέικερς και 5 φορές πρωταθλητής ΝΒΑ έκανε τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς μία εξέταση ρουτίνας για μία ασφάλεια ζωής και στα τέλη του μήνα ο γιατρός της ομάδας του τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του ζήτησε να μην αγωνιστεί στο φιλικό στη Γιούτα και να επιστρέψει στην Καλιφόρνια. Εκεί όπου του ανακοίνωσαν τα αποτελέσματα και έπειτα από την δεύτερη εξέταση, υποχρεώθηκε να παραθέσει συνέντευξη Τύπου, πλάι στη σύζυγό του, Κούκι και τους Τζέρι Ουέστ, Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ στην οποία τόνισε χωρίς πολλά λόγια πως «εξαιτίας του ιού, πρέπει να αποχωρήσω από τους Λέικερς».

Η αναγγελία σόκαρε τόσο τον μπασκετικό κόσμο όσο και την αμερικανική κοινωνία, καθώς πίσω στο μακρινό 1991, πολλοί θεωρούσαν πως ο AIDS είναι ασθένεια των ομοφυλόφιλων και των εθισμένων στα ναρκωτικά... Το Sports Illustrated ανέφερε πως «η υπόθεση με τον Μάτζικ έδειξε στην Αμερική πως η παραπάνω πεποίθηση είναι λανθασμένη και το AIDS είναι πρόβλημα όλων». Ο ίδιος ο Τζόνσον παραδέχθηκε λίγους μήνες αργότερα ότι ακόμη και 15 λεπτά πριν μιλήσει στους δημοσιογράφους εκείνη την 7η Νοεμβρίου, δεν ήξερε τη διαφορά μεταξύ του ιού HIV και της ασθένειας του AIDS. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, ο Μάτζικ ίδρυσε έναν φιλανθρωπικό οργανισμό και αφιέρωσε τη ζωή του και στην καταπολέμηση του και στην ενημέρωση του κοινού. «Δεν σας κρύβω ότι και για μένα, το AIDS ήταν το 1991 ένα πρόβλημα των άλλων και μία ασθένεια που δεν είχα ποτέ φοβηθεί. Αλλά η άγνοιά μού κόστισε και θέλησα να διασφαλίσω ότι κανείς δεν θα προσβληθεί ξανά για τον ίδιο λόγο, επειδή δεν ήξερε...», έγραψε σε άρθρο του στο Sports Illustrated.

Τον Φεβρουάριο του 1992, παρότι οι γιατροί τού έλεγαν πως είναι ιδιαιτέρως αδύναμος για να παίξει μπάσκετμπολ, αποφάσισε να αγωνιστεί στο All Star Game του Ορλάντο, καθώς το κοινό τον είχε ψηφίσει για τη βασική 5αδα της Δύσης! Μάλιστα, το ματς στη Φλόριντα ήταν ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της καριέρας του, αφού αναδείχθηκε MVP του αγώνα και αποθεώθηκε!!! Και έπαιξε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη, με την πρώτη, αυθεντική και μοναδική Dream Team της Εθνικής των Η.Π.Α., κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο. Αρχικά απέρριψε την ιδέα να γυρίσει στους Λέικερς, αφού δεν ήταν λίγοι οι παίκτες που είχαν εκφράσει ανοικτά τις φοβίες τους ότι θα κολλήσουν τον ιό (όπως οι Καρλ Μαλόουν και Αϊζάια Τόμας). Ωστόσο, επέστρεψε το 1995-96 για 32 ματς, πριν αποσυρθεί οριστικά. Το χαμόγελο, αλλά και οι εκπληκτικές ασίστ ενός πλέι-μέικερ με ύψος... 2,08μ. (κάτι που άλλαξε το άθλημα), όμως παραμένουν θεαματικές.