Ο Μπαρτζώκας ντύθηκε Ομπράντοβιτς...

Ο Μάκης Δρόσος επανέρχεται, τονίζει πως ο Μπαρτζώκας πήγε το παιχνίδι όπως θα το πήγαινε ο Ομπράντοβιτς κόντρα στον εαυτό του και τονίζει ότι αν το είχε κάνει και με τον Παναθηναϊκό θα μπορούσε να έχει κερδίσει και το ματς του Κυπέλλου…

Η ζωή έχει γυρίσματα λέει ο θυμόσοφος λαός και κάτι ξέρει, από την στιγμή που στην πρεμιέρα της ευρωλίγκα, κανείς πριν από 15 μέρες δεν περίμενε τον αήττητο Ολυμπιακό να παίζει με την πλάτη στον τοίχο και τον Παναθηναϊκό να μπαίνει ήρεμος

και πράος και να κάνει επαγγελματικά την δουλειά του και το χρέος του με αντίπαλο το Μιλάνο. Και επειδή υπάρχει και το ρητό που λέει ότι όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος, έτσι και ο Ολυμπιακός ότι δεν είχε πάθει ένα δίμηνο, τα έπαθε σε μία εβδομάδα…

Πριν από το παιχνίδι με την Φενέρ, λίγοι ήταν εκείνοι που θυμόντουσαν το 21,22,23 νίκες σερί, όσες και αν ήταν, το 10 στα 10 στην Ευρωλίγκα των ερυθρόλευκων και με την ιδέα ότι απέναντι στον Ομπράντοβιτς, το «δήμιο» της ομάδας τους για πολλά χρόνια, όντας προπονητής του Παναθηναϊκού, θα μπορούσε να έρθει μία τρίτη σερί ήττα, η πίεση ήταν ακόμα πιο μεγάλη από τον κόσμο, κάτι που φάνηκε και από τις αντιδράσεις των παικτών του Ολυμπιακού σε αρκετές φάσεις του παιχνιδιού. Και δεν είναι μικρό που πήρε την νίκη στο σημερινό ματς ο Ολυμπιακός. Από την εμπειρία που είχαμε από την περσινή ευρωλίγκα και το Top 16, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα μετράνε, ακόμα και η πρώτη αγωνιστική και μία ήττα εντός έδρας ειδικά, από την στιγμή που και ο περσινός Ολυμπιακός που έκανε το ριπίτ, χρειάστηκε πολλές αγωνιστικές για να μπορέσει να ξεφορτωθεί και να μην πληρώσει την ήττα από την Σιένα..

Σήμερα θα το πάμε λίγο αντίστροφα στην ανάλυση μας.. Θα φτάσουμε στο τελικό μας συμπέρασμα, πριν εστιάσουμε σε επιμέρους σημεία. Ο Ολυμπιακός άρεσε, έπαιξε καλό και ελκυστικό μπάσκετ, η αλήθεια είναι ότι δεν απειλήθηκε ουσιαστικά ποτέ και μία νίκη με 4-6 πόντους περισσότερο θα τον αδικούσε, παρά θα έλεγε την αλήθεια για το αποψινό ματς. Επίσης απέδειξε, αυτό που πολλές φορές έχω υποστηρίξει, ότι ακόμα και με την πλάτη στον τοίχο και σε ένα κρίσιμο ματς, μία ομάδα μπορεί να κερδίσει με επιθετικό μπάσκετ και όχι απαραίτητα μόνο με κατενάτσιο και ξυλίκι, γιατί στην Ελλάδα τα έχουμε παρεξηγήσει όλα και δεν ξέρουμε τι λέμε μερικές φορές.

Όπως επίσης έχουμε φτάσει να δαιμονοποιήσουμε το περιφερειακό σουτ και το τρίποντο, λες και δεν είναι μέρος του παιχνιδιού και στοιχείο της επίθεσης κα ότι μπορεί να είναι το δυνατό όπλο μιας ομάδας. Τα ποσοστά, δεν είναι θέμα μέρας, είναι θέμα προϋποθέσεων και ικανοτήτων, νομίζω ότι οι νοήμονες το έχουν αντιληφθεί και το έχουν ξεχωρίσει εδώ και χρόνια τώρα. Θα πρέπει να έχουμε λοιπόν την οξυδέρκεια και την γνώση για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τι σημαίνει σουτάρω και πότε το τρίποντο μπορεί να μας δικαιώσει και πότε μπορεί να μας καταστρέψει.. Ο Ολυμπιακός έκανε τα ίδια τρίποντα σχεδόν, με το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό, κοντά στα 30 δηλαδή, ήταν πιο εύστοχος, αλλά δεν ήταν αυτό το στοιχείο που του έδωσε την νίκη. Σε αντίθεση με το ματς του Παναθηναϊκού, αυτή την φορά είχε και άλλο τρόπο να σκοράρει και να επιτίθεται, δεν φοβήθηκε τις επαφές και πήγε την μπάλα μέσα στο καλάθι, όχι μόνο με τους ψηλούς, περισσότερο με τους περιφερειακούς του και κέρδισε. Αν είχε πράξει ανάλογα και πριν από δύο εβδομάδα με τον αιώνιο αντίπαλο, ίσως να είχε διεκδικήσει με περισσότερες αξιώσεις την νίκη και να την είχε πάρει κιόλας.

Ο Μπαρτζώκας ντύθηκε Ομπράντοβιτς στο σημερινό παιχνίδι και αυτό που λέμε δεν είναι υποτιμητικό… Μία από τις απαραίτητες ικανότητες ενός προπονητή, είναι να παραδέχεται τα λάθη του, να τα εντοπίζει πολύ γρήγορα και να μην έχει εμμονές και να τα διορθώνει… Μετά από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, αυτός που δέχτηκε τα περισσότερα πυρά, με την σημείωση ότι στα παιχνίδια με τον Πεδουλάκη έχει χάσει την μάχη των πάγκων ήταν ο Μπαρτζώκας. Δεν είναι και ψέματα αυτό, έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Στο ματς του ΟΑΚΑ, περίμενε ότι ο ΠΑΟ θα τον χτυπήσει με τους ψηλούς, με τον ίδιο τρόπο όπως πέρσι στους τελικούς του πρωταθλήματος, τελικά δεν είχε προβλέψει και δεν είχε planΒ, με τον ΠΑΟ να τον πηγαίνει μέσα από το καλάθι μεν, αλλά με τους περιφερειακούς του και με πιο κοντά σχήματα και πλήρωσε και μία ενδεχομένως υπεροψία που επέδειξε, από το απόλυτο που είχε μέχρι εκείνο το ματς και την κατάσταση που ήταν ο Παναθηναϊκός που είχε το άγχος..

Στο σημερινό παιχνίδι αντίθετα, χτύπησε με τον ίδιο τρόπο που πριν μερικά χρόνια ο Ομπράντοβιτς κέρδιζε τον Ολυμπιακό και ίσως με τον ίδιο τρόπο που θα πήγαινε ο Σέρβος το ματς, αν ήθελε να κερδίσει τον εαυτό του. Με τον Περπέρογλου να εκμεταλλεύεται τα μις ματς και να δημιουργεί καταστάσεις και να σκοράρει κοντά από το καλάθι, όταν η αντίπαλη άμυνα έμενε πιο μέσα, έδειξε ότι για μία ακόμα φορά ότι είναι και καλός σουτέρ. Ενώ εκμεταλλεύτηκε το ταλέντο του Σπανούλη, την εμπειρία του και το ένας εναντίον ενός και το γεγονός ότι τραβάει την προσοχή πάνω του και μπορεί να είναι και καλός πασέρ, οι 9 ασίστ του ήταν επίσης καθοριστικές.

Και μετέτρεψε τους ψηλούς του σε χαμάληδες περισσότερο, στο να τρέχουν, να χτυπάνε, να πηδάνε και να καλύπτουν χώρους, παρά να έχουν ενεργό ρόλο τόσο στην επίθεση. Το πιο σημαντικό, ότι επέβαλε το δικό του παιχνίδι, ρυθμό και νόμο του ΣΕΦ. Και επίσης πολύ σημαντικό, ότι δοκίμασε και όχι τυχαία να παίξει με κοντά σχήματα, με παίκτες με εμπειρία, που είχαν πάθος συνάμα. Συν της άλλης, ένα από τα κλειδιά ήταν ότι δεν είχε λάθη, με μόλις 4 σε ένα τέτοιο κρίσιμο ματς, δεν το χάνεις ούτε με αυτοχειρία, ακόμα και αν κάποιος υποστηρίξει ότι η άμυνα της Φενέρ δεν ήταν και από τις πλέον πιεστικές του κόσμου. Με δεδομένη την πίεση, τα 4 λάθη ίσον μηδέν.

Το μπες βγες από τον Μπαρτζώκα ήταν υποδειγματικό σχεδόν, με δεδομένες τις απουσίες του Πέτγουεϊ και του Λο και ίσως ήταν και ένας λόγος που είδαμε και πιο κοντά σχήματα. Ο Σλούκας με τον Λο εκτός, θα έχει περισσότερο χρόνο και πιο ενεργό ρόλο. Σήμερα δεν πρέπει να παραβλέψουμε το παιχνίδι του Λοτζέσκι, που μπορεί να επισκιάστηκε από την απόδοση του Σπανούλη και του Περπέρογλου, αλλά από την άλλη ήταν η πρώτη του εμφάνιση σε ένα τόσο δύσκολο ματς, που δεν φοβήθηκε, το αντίθετο, στο τελευταίο δίλεπτο, είχε και δύο καλάθια και ένα τρίποντο που ήταν καθοριστικά στο να καθαρίσει το παιχνίδι η ομάδα του.

Συνεπώς ο Ολυμπιακός έχει αφήσει ήδη του την ήττα από τον Παναθηναϊκό και από τον ΚΑΟΔ, φυσικά τον πλήγωσαν και του στοίχισαν, ένα τίτλο και ένα πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς, θα έχει να ασχοληθεί με το πρωτάθλημα, από τον Μάιο και μετά. Και έχει ακόμα πληγές, από την στιγμή που ακόμα δεν έχει καταφέρει να κερδίσει τον Μπέγκιτς, που ειδικά μετά το παιχνίδι στην Δράμα, δέχεται μεγάλη κριτική. Κάποιοι δεν έχουν καταλάβει μάλλον ότι είναι ένας παίκτης που αποκτήθηκε για συγκεκριμένο λόγο και ότι είναι ένας παίκτης για ειδικές συνθήκες. Είναι πολύ σημαντικό, ο Ολυμπιακός να τον κερδίσει και αυτόν.

Προς το παρόν το σημαντικό για τους ερυθρόλευκους είναι ότι δεν έπεσαν στην παγίδα να μείνουν στο παρελθόν και στις ήττες που έκαναν το 2013, στην αυλαία του, που θα μπορούσαν να τους στοιχίσουν και στην Ευρωλίγκα με το καλημέρα. Και πολύ σημαντικό είναι ότι μάζεψε τον κόσμο του, τον στήριξε και μέσα σε μία εβδομάδα, από τα δράματα, ήρθαν τα πανηγύρια. Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα, αλλά τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός, έκαναν ποδαρικό με το δεξί.

ΥΓ: Έστω και καθυστερημένα, χρόνια πολλά σε όλους, μία καλή χρονιά να έχουμε, με υγεία και με την τύχη να βλέπουμε καλά παιχνίδια όσο το σημερινό.