Καμία… ΧΑ-Βαλένθια με τον Περάσοβιτς

Είναι η φετινή Βαλένθια το μεγαλύτερο underdog της Ισπανικής λίγκας στη μάχη της κορυφής; Πιθανόν.. Αποτελεί την ομάδα που υπολογίζουν περισσότερο η Ρεάλ Μαδρίτης και η Μπαρτσελόνα; Αδιαμφισβήτητα.. Θέλω πολύ καιρό να αναφερθώ σε αυτό που έχει χτίσει φέτος ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς σε ένα από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα της Δυτικής Μεσογείου και της Ευρώπης γενικότερα. Οδηγός το περυσινό στραπάτσο στα πλέη-οφς, όπου το ρεκόρ της κανονικής περιόδου (22-12) πήγε περίπατο απέναντι στην πολύ μαχητική Σαραγόσα.

Ο μισός Ισπανός..Περάσοβιτς (διανύει τον 18ο χρόνο

του στην Ισπανία, τα 10 σας παίκτης) και η διοίκηση του κλαμπ αποφάσισαν να ακολουθήσουν τακτική «Μακάμπι», υπογράφοντας τους παίκτες που τους «σκότωσαν» την περασμένη σεζόν (οι Ισραηλινοί συχνά παίρνουν παίκτες που παίζουν πολύ καλά απέναντι τους). Ο Περάσοβιτς πρότεινε μείωση στον Στέφαν Μάρκοβιτς (η οποία δεν έγινε δεκτή), άφησε τον, έτερο παλιό, Φλοράν Πιετρούς (δύο αθλητές πολύ αγαπητούς στην πόλη και αμυντικούς ογκόλιθους) τον Τόμας Κελάτι και τον Σαν Μιγκέλ (δεν έγινε ποτέ ο νέος Ναβάρο όπως πίστευαν οι Ισπανοί στα χρόνια της Μανρέσα..) ενώ η κλήση από ..ψηλά στον Φαβεράνι έκανε την παραμονή του στη Βαλένθια πολύ δύσκολη περίπτωση έτσι κι αλλιώς. Στην κορυφή της λίστας του βρισκόταν το ..πακετάκι της Σαραγόσα το οποίο και κατάφερε να υπογράψει. Βαν Ρόσομ και Αγκιλάρ έχουν σημαντικό ρόλο στο ροτέησιον της νέας ομάδας (στάρτερς και οι δύο) ερχόμενοι από το Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Ειδικά ο Βέλγος είναι εξαιρετικός μέχρι τώρα. Τα πόδια και η διάθεση του έχουν βοηθήσει πολύ στη πίεση της μπάλας ενώ ο μέχρι τώρα βαθμός του στο κομμάτι των αποφάσεων κρίνεται εξαιρετικά υψηλός, κάνοντας τον Κροάτη κόουτς να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.

Η συνέχεια της υπόθεση στελέχωσης του ρόστερ είναι ενδεικτική της κατεύθυνσης στην οποία θέλει ο Περάσοβιτς να τοποθετήσει την ομάδα του. Λαφαγιέτ και Σάτο είναι δύο πολύ δυνατά, καλοπροπονημένα κορμιά, με τη λογική του ομαδικού παιχνιδιού να τους χαρακτηρίζει. Παίκτες «παιγμένους» στο υψηλό επίπεδο, πάνω στους οποίους χτίζει το αμυντικό του οικοδόμημα ο κόουτς (αποτελούν τον πρώτο πασέρ και τον καλύτερο ριμπάουντερ της ομάδας αντίστοιχα). Το κερασάκι στη τούρτα ήταν βέβαια η απόκτηση του Βλάντο Λούσιτς. Ο Σέρβος κόμπο φόργουορντ και ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της Παρτίζαν μέχρι πέρυσι, μετακόμισε στην ACB και παλεύει να εγκλιματιστεί σε μια λίγκα με πολύ γρήγορο ρυθμό και σε μια ομάδα με διαφορετικές απαιτήσεις. Ο Περάσοβιτς τον περιμένει (είχε τραυματισμό μη ξεχνάτε και συγκεκριμένα η απουσία του από τη Σλοβενία θεωρήθηκε κομβική από τους ίδιους τους Σέρβους) του δίνει χρόνο στο παρκέ (σχεδόν 20 λεπτά μ.ο.) και τον προορίζει ως «ρυθμιστή» στις small&big lineups που θα παρατάσσει στο παρκέ. Αρχικά τον παίζει στο «3» πίσω από το Σάτο και νομίζω ότι έτσι γίνεται πιο λειτουργικό το ροτέησιον μιας και υπάρχει οξυγόνο στο «4» για τον –καλύτερο και πιο καυτό παίκτη της ομάδας μέχρι σήμερα- Τζάστιν Ντόελμαν και τον Αγκιλάρ. Είναι σημαντικό λοιπόν για τον Λούσιτς να μάθει να χαμηλώνει στην άμυνα και να χτίσει τα λεπτά του(τα οποία θα μειωθούν αν δε βελτιωθεί στο σουτ) και να βελτιωθεί με τη μπάλα στα χέρια (σε μια λίγκα που σε βοηθά/αναγκάζει να αναπτυχθείς σε αυτό το κομμάτι και μιλάω για τους wing) δεδομένου ότι η εκτέλεση του είναι εξαιρετική. Το «5» έχει κλειδώσει με την πολύ δυνατή τριάδα των Λίχτσουκ, Ντούμπλιεβιτς, Τριγκιέρο. Ο 22χρονος Μαυροβούνιος είναι το διαμάντι της Βαλένθια αυτή τη στιγμή. Τρέχοντας τον δεύτερο χρόνο του τριετούς του συμβολαίου (ανήκει στους Τίμπεργουλβς που σκέφτονται να τον κάνουν ζευγάρι στη φροντκόρτ με τον Πέκοβιτς) ο Ντούμπλιεβιτς «βγάζει» τις προδιαγραφές του στο παρκέ. Ο Περάσοβιτς –στο παρών ροτέησιον- ξεκινά τον Λίχτσουκ, βγάζει από πίσω τον (ουσιαστικά τρίτο σέντερ του) Τριγκιέρο (σημαντική δουλειά μέχρι τώρα στο καθορισμένο 10λεπτο που παίρνει) και έπειτα βγαίνει ο Ντούμπλιεβιτς, με το μέσα-έξω παιχνίδι του και την ικανότητα να παίξει ακόμα και στο «4» αν χρειαστεί λόγω αυτής του της ικανότητας. Άφησα για το τέλος τη θέση «2» και τον παίκτη-σύμβολο του οργανισμού, Ράφα Μαρτίνεθ. Και φέτος δίνει το σύνθημα με τη συμπεριφορά και το ηγετικό προφίλ του. Μαζί με τον Πάου Ρίμπας (που θέλει να τον διαδεχθεί στην αρχηγία κάποια στιγμή) και τους Λαφαγιέτ-Βαν Ρόσομ, η Βαλένθια έχει μια πολύ καλή τετράδα δημιουργών που μπορούν επίσης να επιτεθούν με προσωπική φάση, υποστηρίζοντας τις two guard lineups και τα πλεονεκτήματα αυτών με τον καλύτερο τρόπο.

Η φετινή Βαλένθια είναι φτιαγμένη για να παίζει άμυνα. Αυτή είναι η κατεύθυνση της σαν ομάδα και η ναυαρχίδα του παιχνιδιού της. Πιέζει πολύ καλά τη μπάλα, χαλάει τα passing lanes, μικραίνει το χώρο δράσης του αντιπάλου, επιδιώκει την επαφή για να επιβληθεί με το αβαντάζ της βαθιάς και καλοπροπονημένης ομάδας. Η ομάδα του Περάσοβιτς διατηρεί την καλύτερη άμυνα της ACB μετά τις πρώτες αγωνιστικές (68.3 παθητικό). Έχει περάσει στο μυαλό του κάθε παίκτη το πόσο σημαντικός είναι ο αμυντικός του ρόλος. Αυτό που είδα στην πρεμιέρα του Eurocup στο Παρίσι ήταν «πνιγμός» (η Παρί δε μπορούσε να κάνει σωστές μεταβιβάσεις και να παραβιάσει τη ρακέτα της Βαλένθια). . Ο Περάσοβιτς ανοίγει τις άμυνες του στα 3 ή 4/4 ενώ έχει την επιλογή να ανεβάσει τον Σάτο στο «2» (συχνά τον τοποθετεί πάνω σε γκαρντς, άσσους ή δύο, στην άμυνα) και να «ψηλώσει». Με την πίεση της μπάλας πετυχαίνει την προστασία του ζωγραφιστού και μακιγιάρει τις όποιες ατομικές αδυναμίες των ψηλών του.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, η Βαλένθια είναι μια πικ εν ρολ ομάδα με μια ζυγισμένη, μοιρασμένη/ισορροπημένη επίθεση. Οι παρουσία της τετράδας των δημιουργών που ανέφερα πιο πάνω, δίνει πόντους στην κυκλοφορία της μπάλας, η οποία είναι απλά εξαιρετική. Το ζητούμενο είναι το «ρήγμα». Από εκεί ξεκινούν να δουλεύουν όλα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Βαλένθια «γράφει» περίπου 18 τελικές μ.ο. (2η πίσω από τη Ρεάλ) και μια επιθετική συγκομιδή 78.7 πόντων ανά παιχνίδι και γαρνιτούρα το –μέσω της εξαιρετικής κυκλοφορίας και του πολύ καλού spacing- 44% στα τρίποντα..

Eν ολίγοις, βλέπω καλά πράγματα στη Βαλένθια φέτος.. Βασικά βλέπω προοπτική να παίξει καλό μπάσκετ και να ανησυχήσει το κατεστημένο.. O Περάσοβιτς, αυστηρός-εκρηκτικός -λάτρης της πειθαρχίας, μας έχει παρουσιάσει καλές δουλειές στο παρελθόν με αποκορύφωμα την πυραυλοκίνητη και πολύ αρεστή στο μάτι Τάου της διετίας 2005-07 (όπου αντιμετώπισε και το πρόβλημα με την καρδιά του) και δείχνει ότι στη Βαλένθια μπορεί να βρεί νέο λιμάνι, με την προϋπόθεση ότι φέτος θα πετύχει να νικήσει την ώρα της κρίσης. Σίγουρα υπάρχει και ο στόχος του Εurocup. Εκεί όπου η Βαλένθια ξεκινά ως ένα από τα φαβορί για να φτάσει μέχρι τέλους. Κακός σύμβουλος.. Πρέπει να διαχειριστεί την ταμπέλα. Μπορεί..; Κρατήστε τη ματιά σας πάνω της και θα μάθουμε..