Καλή Γιορτή να έχουμε

Θα με πείτε πάλι γκρινιάρη και θα αρχίσουν πάλι τα τηλέφωνα να χτυπάνε. Σήμερα, ενημερώνω ότι γράφω για να προλάβω προς το καλό, να γίνουνε κάποια πράγματα, και όχι για να στιγματίσω μια γιορτή σχετικά με τη μοναδική εκδήλωση που αφορά στο μπάσκετ, καθώς -όπως λέει και ο Γιώργος Κογκαλίδης- ποδοσφαιρικό ολ σταρ θυμίζει Εσκιμώο στην Αίγυπτο, να γλύφει παγωτό.

Ξεκινάω

από το Ολ Σταρ της Κυριακής στην Πάτρα. Θα δούμε για πρώτη φορά το ολ σταρ γκειμ με καρότσι, μαζί με το παιχνίδι των "μεγάλων". Όλο αυτό μόνο ωραίο ακούγεται. Έλα, όμως, που το ένα παιχνίδι είναι στης 15:00 και το άλλο στις 18:30! Και πείτε μου ποιός θα πάει στο γήπεδο στις 3 και θα φύγει στις 9 το βράδυ;

Η πρώτη φορά που μπήκε το μπάσκετ με καρότσι παρέα με το Ολ Σταρ Γκειμ του ΕΣΑΚΕ ήταν η πρώτη φορά που -προσωπικά- ένιωσα κάπως διαφορετικά. Στη Λαμία έγινε και δεν έχει σημασία ποιοι είναι οι νονοί αυτής της ιδέας, ή αν η παρθενική παρουσία της μπασκετοπαρέας μας πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2007.

Το 15ο Ολ Σταρ, λοιπόν, για πρώτη φορά έγινε, τηλεοπτικά ζωντανά από την ΕΡΤ, ξεκινώντας με έναν ύμνο στην ανθρώπινη θέληση, το μπάσκετ με το καρότσι.

Η ουσία είναι ότι μετέφεραν μηνύματα αγάπης για τον αθλητισμό και δύναμης πνεύματος στους χιλιάδες μαθητές που γέμισαν το δημοτικό γυμναστήριο της πόλης.

"Το κλειστό της Λαμίας, λίγο μετά τις 10:45, άρχισε να γεμίζει με χαρούμενες φατσούλες, με παιδιά που στην αρχή λίγο απορημένα, μετά ενθουσιασμένα, παρακολουθούσαν μια κάπως διαφορετική εκδοχή του μπάσκετ. Κανείς δεν φαντάζονταν πως η κινητοποίηση των ανθρώπων στη Λαμία θα έφερνε τέτοιο αποτέλεσμα. Κοντά στα 2.000 παιδιά "ζέσταναν" το γήπεδο και έκαναν τα καρότσια να τρέχουν σαν… παλαβά, τα πρόσωπα των παικτών να ακτινοβολούν από ευτυχία" ανέφερε χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ των ημερών.

Ε, αυτό θα ήθελα να ζήσουνε και τα παιδιά τα δικά μου, και των φίλων μου, και όλων των ανθρώπων... Αξίες έχουμε ανάγκη να μεταδώσουμε σήμερα, σε ανθρώπους με χιλιάδες δυσκολίες, να δείξουμε τί κάνουν οι άνθρωποι με πραγματικές δυσκολίες, καθηλωμένοι σε ένα καροτσάκι.

Μην ξεχνάτε τί λένε οι αθλητές της ΟΣΕΚΚ: "Είμαστε αθλητές με αναπηρία και όχι ανάπηροι που κάνουν αθλητισμό…".

Το βίντεο, βέβαια, με τη σειρά του ξυπνάει άλλες αναμνήσεις. Παγκοσμίως και πανευρωπαϊκά σε όλα τα All Star Game καλούνται χορευτικά γκρουπ από όλο τον κόσμο πλην των ντόπιων.

Να δώσουμε μια άλλη νότα στον εορτασμό, έτσι και έγινε στη Λαμία, με γκρουπ από τους φημισμένους Σικάγο Μπουλς. Αυτό όμως που έγινε τότε και πραγματικά μου άρεσε είναι ότι ήρθαν και οι κοπέλες που χορεύανε στον Άρη, όχι τίποτα άλλο, γιατί γκρουπ δεν έχει μόνο η Αθήνα, αλλά και η Ρόδος, η Καβάλα, το Περιστέρι κτλ.

Μιας και δεν έγινε ψηφοφορία, όπως στην Ευρωλίγκα αλλά ανάθεση και επειδή ανάγκη σε χρήματα, όπως και σε αναγνώριση, έχουν όλοι, δεν πιστεύω οι κοπέλες της επαρχίας να μην αξίζουν το ίδιο με τις επαγγελματίες της Αθήνα.

Αθήνα, λοιπόν, ανέφερα και αναγκαστικά πήγε το μυαλό μου στους παρουσιαστές. Από τον Μητσικώστα έως τα παιδιά του "Μένουμε Ελλάδα", οι παρουσιαστές είχαν πάντα τον ρόλο εξοικείωσης του κοινού με το άθλημα.

Καλά να λέμε "Lay up", ή "rebound", αλλά όταν μιλάμε για "Pick n roll" καταλαβαίνουν όλοι οι πιτσιρικάδες στο γήπεδο;

Φέτος δεν θα έχουμε παρουσιαστές και αναρωτήθηκα για το αν υπάρχουν πρόσωπα γνωστά ή δημοφιλή που αγαπάνε το μπάσκετ από την Πάτρα. Όχι ένα και δύο, πολλά μάλιστα βρήκα σε ένα σύντομο πέρασμα μου σε γνωστούς -κυρίως- ανθρώπους, αλλά η σκέψη μου σταμάτησε σε μια φυσιογνωμία που ελάχιστα πρόλαβα, αλλά είχα τη χαρά να γνωρίσω από κοντά πρόσφατα: Στον Βασίλη Γεωργίου.

Οι πιο πολλοί το γνωρίζετε από αυτή εδώ την μετάδοση:

Πολλοί άνθρωποι που αγάπησαν το μπάσκετ τον άκουσαν και τα επόμενα χρόνια, τα δικά μας τα χρόνια, δεκαετία '80-'90 στο ραδιόφωνο, που ακόμα και σήμερα μεταδίδει σε όλη την Ελλάδα το μπάσκετ, στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Να ναι καλά εκεί όλα τα μπασκετόπαιδα για τη δουλεία που κάνουνε, Σωτήρη, Κώστα, Γιάννη, Βαγγέλη, Λεωνίδα και λοιποί, ευχαριστούμε -αν μη τι άλλο- για την προσπάθεια σας.

Γιατί να μην είναι αυτός ο άνθρωπος στο γήπεδο, εκείνη την ημέρα, για να κάνει την παρουσίαση, παρέα με όποιον άλλο επαγγελματία μπορεί να υπάρχει; Γιατί, αν μιλάμε για την προσφορά του στο άθλημα μας και τη βράβευση του, είναι κάτι που το θεωρώ αυτονόητο.

Το πράξαμε, μάλιστα, πρόσφατα όταν μια ακαδημία από αυτές, όπως κ άλλες της πόλης, που δεν έχει προσκληθεί για το 3on3 του Σαββάτου στο ολ σταρ, από τη βιομηχανική ζώνη της Πάτρας και όπου τα παιδιά εκεί δεν πληρώνουν συνδρομή, αλλά το μπάσκετ και η άθληση προσφέρεται δωρεάν: Με την Ακαδημιά Αχαγιά 82.

Ένα 3on3, που θα ήθελα να γίνει όπως αυτό που έκανε ο ΠΣΑΚ για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, το καλοκαίρι του 2011, ή όπως το meet & greet της Ξάνθης, με πολλά παιδιά και πολλούς αθλητές. Τα θυμάμαι καλά Νίκο;

Για σεμινάρια μάρκετινγκ όπως αυτό της Ξάνθης, ή σαν αυτό που έγινε την τελευταία φορά στην Πάτρα (2005), με διεθνείς καλεσμένους, αλλά και μια γιορτή με εθελοντές (όπως στην Ξάνθη) από σπουδαστές στο Sports Marketing, ή πιο συγκεκριμένα από τον μεταπτυχιακό τμήμα της Σπάρτης, είναι αυτονόητο ότι όλοι θέλουμε.

Κανείς δεν θέλει συμμετοχή από τους ίδιους και ίδιους, να παίρνουν δηλαδή σύνταξη οι παράγοντες στις ομοσπονδίες, όσο πετυχημένοι και να είναι. Κοτζάμ ΣΤΕΡΝ και αποχώρησε. Δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία των σπορ υπάλληλος να πήρε σύνταξη από λίγκα ή ομοσπονδία, εκτός από την Ελληνική.

Αποχώρηση από την ενεργό δράση αλλά ένταξη στην ευρύτερη γιορτή του Ολ Σταρ και για τους Βετεράνους. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα: Μπορεί ο 35+ Ντούσαν Βούκσεβιτς να παίξει εναντίον των Βετεράνων 55+, ή 45+;

Όχι! Μπάσκετ είναι η απάντηση, γιατί ο ένας τρέχει και ο άλλος περπατάει και δεν μιλάμε εδώ για ικανότητες ούτε για δημόσιες σχέσεις. Μιλάμε για προβολή των ανθρώπων που συνεισφέρανε στο μπάσκετ και δεν είναι ούτε πολιτικοί πια, ούτε δημόσια πρόσωπα, ούτε τηλεοπτικές περσόνες, ήταν απλά μεγαθήρια του ελληνικού μπάσκετ και θέλουμε να διδάξουμε τις νέες γενιές με το ήθος αυτό των ανθρώπων.

Όπως επίσης θα ήθελα να φέρω και καλλιτέχνες από την Πάτρα, ή που αγαπούν το μπάσκετ να τραγουδήσουν, ή ακόμα καλύτερα να προωθήσουμε όλοι το Πατρινό Καρναβάλι μέσα από τη διήμερη γιορτή και φυσικά ό,τι άλλο αξίζει να προβληθεί. Το να δίνεις είναι καλό και ας το καταλάβουν κάποια στιγμή οι άνθρωποι που ασχολούνται, ότι αν δίνεις, θα πάρεις κάποια στιγμή.

Καλή Γιορτή να έχουμε, όμως, μιας και έχουμε ανάγκη να ξαλαφρώσουμε από τις στεναχώριες, να δώσουμε και να δεχτούμε χαρά εκείνες τις ημέρες. Είμαι σίγουρος ότι η ομάδα και η περιοχή της Πάτρας, όπως γεμίζει τα γήπεδα κάθε αγωνιστική, θα γεμίσει το γήπεδο και τις ημέρες του Ολ Σταρ.

Προσοχή στην οδήγηση εκείνες τις ημέρες, μια και ο δρόμος Αθηνών - Πάτρας είναι ακόμα μια κακοτεχνία, σαν τα περισσότερα πράγματα στη χώρα αυτή, που έκανε η μεταπολεμική Ελλάδα.

Υ.Γ.: Κάτι διαφορετικό για το τέλος, με αφορμή ένα κομμάτι του καλού δημοσιογράφου Κλείτου Καρκανιά στο γεμάτο φίλους basketplus:
"O ΠΑΟΚ στοχεύει-όπως και πέρσι με τον Νίκο Παππά-στα 30 χιλ. ευρώ μπόνους του ΟΠΑΠ για την παρουσία νεαρού (κάτω των 21 ετών παίκτη) μεταξύ των πέντε κορυφαίων φέτος στην Α1. Για την ώρα αυτό φαίνεται δύσκολο. Ο Χρυσικόπουλος είναι 8ος μετά τις 18 πρώτες αγωνιστικές με μέσο ράνκινγκ 3, πίσω από Κανονίδη (10.6)…".

Ξεκινάω με τη στατιστική υπηρεσία και το site του ΕΣΑΚΕ. Δεν υπάρχει παγκοσμίως η λέξη ranking στα μπασκετικά στατιστικά. Συγχωρήστε με, δίπλωμα προπονητή πήρα τη δεκαετία του '90, αλλά ακόμα πάω και διαβάζω στατιστικά αγώνων. Υπάρχει το evaluation, ή το PIR που έχει η Ευρωλίγκα και η ACB.

Η φόρμουλα περιλαμβάνει (Points + Rebounds + Assists + Steals + Blocks + Fouls Drawn) - (Missed Field Goals + Missed Free Throws + Turnovers + Shots Rejected + Fouls Committed).

Αν υποθέσουμε ότι στην Α1 δεν δημιουργήσαμε νέα φόρμουλα, σαν τον Πυθαγόρα, τότε πρόκειται για την ίδια φόρμουλα. Προκύπτει, λοιπόν, το ερώτημα: Αν παίζουν τρεις πιτσιρικάδες στον Ηλυσιακό, ή τέσσερις στο Περιστέρι, αλλά δεν σκοράρουν, ή κάνουν πολλά λάθη, αλλά τους στηρίζει ο προπονητής και η διοίκηση (σπάνιο αλλά… "αν" είπαμε), τότε πρέπει να πάρει αυτή η ομάδα το μπόνους του ΟΠΑΠ, γιατί σύμφωνα με το άρθρο το "ranking του ΕΣΑΚΕ" δεν πρόκειται να το πάρει ποτέ, αν οι πιτσιρικάδες δεν βάζουν 10 πόντους με μηδέν λάθη και δεν μαζεύουν 5 ριμπάουντ.

Υ.Γ.1: Για όσους θυμούνται, τον Μάρτιο του 2005 πάλι ο Παναθηναϊκός έπαιζε κρίσιμο παιχνίδι για την Ευρωλίγκα με την Εφές. Η αιτία του οποιουδήποτε αποτυχημένου (απεύχομαι) All Star Game οφείλεται στον χρόνο διεξαγωγής του. Οι παίκτες είναι καταπονημένοι από τους συνεχείς αγώνες, τις εξαντλητικές προπονήσεις, τα ταξίδια και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Το καλύτερο θα ήταν να γίνει ο αγώνας τα Χριστούγεννα, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς οι παίκτες δεν θα έχουν να ανταπεξέλθουν ούτε στη σωματική καταπόνηση, ούτε στην ψυχική κόπωση.