Εβδομάδα κατεύθυνσης!

Εδώ είμαστε λοιπόν και στο ίδιο έργο θεατές με την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να περάσει ένα ακόμα μνημόνιο και το ερώτημα είναι που βαδίζουμε. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και τι ξημερώνει γενικά και αορίστως. Παγκοσμίως είμαστε σε μια περίεργη καμπή σε όλα τα επίπεδα. Μετά την κρίση του 2008 στις ΗΠΑ με την παγκόσμια στεγαστική και τραπεζική φούσκα που ξεκίνησε από την Αμερική βέβαια, ο πλανήτης οικονομικά δοκιμάζεται πλέον με τα κρατικά χρέη

που δημιουργούν τεράστιες ανισορροπίες και λιτότητες. Το χειρότερο είναι ότι κανείς όμως δεν ξέρει που βαδίζουμε αν και η εβδομάδα θα είναι κρίσιμη.

Στην Ελλάδα λέγαμε ότι δεν θα πάμε σε άλλο μνημόνιο αν δεν γίνει επαναδιαπραγμάτευση. Η παρούσα κυβέρνηση δεν το έπραξε υπό προφανώς της άτυπης πίεσης των ξένων και των δανειστών μας. Το ερώτημα είναι αν πράγματι όπως επίσης υποστηρίζεται η κυβέρνηση αυτά θα είναι τα τελευταία μέτρα. Θα το δούμε λέω εγώ γιατί κάθε φορά οι δανειστές ζητούν τα ρέστα!

Είναι γνωστό ότι και τα μέτρα αυτά να περάσουν, στο επόμενο διάστημα θα σκάνε νέες τρύπες προϊόν της ύφεσης. Η Τρόικα που επειδή δεν νομίζω ότι είναι μαθητευόμενοι μάγοι αλλά παίζει άλλα παιχνίδια για λέσχες και τα σχετικά, θα πει πάρτε και άλλα μέτρα για την αστοχία που προέκυψε. Μα ποιά αστοχία όμως; Όταν έχεις τέτοια ύφεση ρεκόρ για 5 χρόνια θα έχεις πάντα νέες τρύπες από ασφαλιστικά ταμεία, από κατανάλωση, από φορολογικά έσοδα. Aπό τραπεζικές τρύπες και πάει λέγοντας.

Συνεπώς το ερώτημα είναι που πάμε, που βαδίζουμε; Μην κοροϊδευόμαστε όλα είναι ανοιχτά. Και σαφώς και τα μέτρα να περάσουν δεν σωθήκαμε. Και σαφώς και να μην περάσουν δεν έκλεισε το μαγαζί. Η αλήθεια είναι πάντα στην μέση. Άλλωστε αν είναι να πας στα 400 ευρώ μισθούς και τον κόσμο στην πείνα, ας πάμε και μόνοι μας χωρίς δανειστές νταβατζήδες και χωρίς να χρωστάμε σε κανένα.

Όταν ο δανειστής δει ότι ο δανειζόμενος έχει πρόβλημα οι επιλογές είναι τρεις. Ή του παίρνει ότι έχει και χάνει σίγουρα, ή δεν του παίρνει τίποτα αν δεν έχει διασφαλιστεί, ή τον βοηθά να ανασάνει για να παίρνει τόκους και να ελπίζει να πάρει και το χρέος. Τι κάνουν με την Ελλάδα οι δανειστές κανείς δεν ξέρει... Όπως επίσης δεν τρώμε και το παραμύθι του τεράστιου προβλήματος του ελληνικού χρέους. Το 2% είναι το ελληνικό χρέος στο σύνολο.

Πλάκα κάνουμε λοιπόν; Εμείς είμαστε το πρόβλημα; Όχι βέβαια. Το πειραματόζωο είμαστε. Και όπως πολύ σωστά είχε πει ο Σαμαράς ότι μόνο με ανάπτυξη πλέον μπορεί να αποδώσει αυτό το πρόγραμμα, αν δεν έχουμε προγράμματα στήριξης της ανάπτυξης αντίο ζωή.... Σημαντικό ρόλο θα παίξουν βεβαίως όχι απλά αν περάσουν και πως τα μέτρα που μάλλον θα περάσουν αλλά και τι θα γίνει στις αμερικανικές εκλογές.

Άλλωστε ο Ομπάμα στηρίζει την Ελλάδα και γενικά είναι της φιλοσοφίας να κόβουν χρήματα οι κυβερνήσεις και όχι της λιτότητας. Αν βγει ο Ρόμνεϊ η φημολογία καθότι και ρεπουμπλικάνος που αρέσκονται στους πολέμους, είναι ότι πάμε για πόλεμο στο Ιράν. Άλλωστε στο Ιράν ετοιμάζονται όπως μαθαίνουμε για πόλεμο