Επίσημο «αντίο» στο μπάσκετμπολ από Άιβερσον…

Αν και αντιμέτωπος με δεκάδες τραυματισμούς στην καριέρα του, δεν «έσπασε» ποτέ στο παρκέ. Ωστόσο, ο Άλεν Άιβερσον έπαθε σχεδόν κάτι τέτοιο το βράδυ της Τετάρτης (30/10). Ήθελε να αποχωρήσει μέσα σε ένα γήπεδο. Δεν το κατάφερε… Όμως, αν και «σπασμένο είδωλο», παραμένει είδωλο ακόμη και την στιγμή του επίσημου «αντίο» από την ενεργό δράση. Καθισμένος σε ένα ταπεινό πάνελ, μαζί με τα παιδιά του, ο 38χρονος παλαίμαχος πια σταρ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό

δράση, τρία χρόνια μετά το τελευταίο του ματς στο ΝΒΑ και δύο σεζόν μετά το σύντομο πέρασμα από την τουρκική Μπεσίκτας. «Πάντα έλεγα πως αν έρθει αυτή η μέρα, θα είναι κάτι τραγικό», ξεκίνησε την ομιλία του ο επονομαζόμενος «Answer» (= «Απάντηση»), λέγοντας πάντως ότι «νιώθω χαρούμενος και περήφανος με την απόφασή μου. Ευχαριστώ τον θεό για την ευκαιρία μου έδωσε ότι τόσο στο να πετύχω αυτά που θα μπορούσα στο ΝΒΑ, αλλά στο ότι έγινα ντραφτ (σ.σ.: επιλογή στο Νο1, το 1996 από τους Σίξερς, προερχόμενος από το πανεπιστήμιο Τζόρτζταουν) και πάντα έλεγα πως αυτή ήταν η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα μου». Ο Άιβερσον ευχαρίστησε επίσης όλους τους προπονητές του και τον Μάικλ Τζόρνταν(!), επισημαίνοντας για τους κόουτς που είχε ότι «ελπίζω να είναι περήφανοι για τον παίκτη που δημιούργησαν». Ενώ μίλησε και για την μητέρα του, που «μου έλεγε πάντα πως μπορώ να γίνω όποιος θέλω», συμπληρώνοντας πως είμαι η ζωντανή απόδειξη πως όλα μπορούν να συμβούν και ότι μπορείς να γίνεις ό,τι θέλεις στη ζωή σου. Μία φορά ζει κανείς και η ζωή δεν κρατάει πολύ. Εγώ όμως είμαι περήφανος για αυτά που έχω πετύχει»!

Ο Άιβερσον, τον οποίο ο υπογράφων είχε ευχαριστήσει για τις αναμνήσεις όταν έγινε γνωστή η πρόθεσή του να αποχωρήσει, συνέχισε τονίζοντας πως δεν άλλαζε τίποτε στην ταραχώδη ζωή του, «γιατί αν το έκανα θα ήμουν τέλειος, αλλά δεν υπάρχει τέλειος παίκτης, ούτε τέλειο μπάσκετ. Είχα δύσκολη ζωή, αλλά δεν θα την άλλαζα. Δε μετανιώνω για τίποτα που έκανα»… Ο ίδιος παραδέχθηκε βεβαίως τα λάθη που έκανε στην καριέρα και την ζωή του, όμως θύμισε ότι Κανείς ποτέ δε μίλησε για τους άστεγους που βοήθησα. Μία ιστορία όμως με μένα να κάνει κάτι κακό πάντα “πουλούσε” περισσότερο. Το αποδέχτηκα όμως κάποια στιγμή, επειδή οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου ήξεραν τι άνθρωπος είμαι. Δεν ξέρετε πόσο δύσκολο είναι σε αυτό το επάγγελμα να προσπαθείς να είσαι τέλειος, όταν ουσιαστικά ζεις σε μία γυάλα όπου όλοι βλέπουν τα λάθη σου. Οι άνθρωποι όμως δεν πρέπει να είναι τέλειοι». Φυσικά δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους λατρεμένους του Σίξερς, καταλήγοντας πως «όποιος σκέφτεται πλέον το μπάσκετ στην Φιλαντέλφια, λέει ότι οι Σίξερς είναι ο Τζούλιους Έρβινγκ και ο Άλεν Άιβερσον και αυτό είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση που άκουσα ποτέ! Η πόλη θα είναι πάντα το σπίτι μου». Ο ΛεΜπρον Τζέιμς, τον αποκάλεσε μία μέρα νωρίτερα «αληθινό μαχητή» και το 2ο είδωλό του. Ο Άλεν Άιβερσον, όμως, δεν επιδίωξε ποτέ κάτι τέτοιο. Το μόνο που ήθελε ήταν μία μπάλα μπάσκετμπολ και την καλή παρέα του, την οποία κουβαλούσε σε κάθε εκτός έδρας ματς! Πλέον, θέλει να κατορθώσει να φροντίσει τον εαυτό του και τα παιδιά του. Είναι ακόμη ο κοντύτερος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ. Αλλά έστω και «τσαλακωμένος», αφήνει πίσω του μία «πανύψηλη» μπασκετική παρακαταθήκη, τόσο σε θέαμα όσο και σε παράδειγμα προς αποφυγή…