Έκαναν το αυτονόητο

Το λογικό γίνεται παράλογο και ο κανόνας εξαίρεση, όταν δεν λειτουργούμε με γνώμονα αυτό που παράγει το μυαλό μας (ο κοινός μέσος νους, όχι να καλέσουμε επιστήμονες από το ΜΙΤ και να… διαβάσουμε τη σκέψη τους), αλλά βάσει υπερφυσικών δυνάμεων και υπερβατικών διαδικασιών.

Επίτιμος πρόεδρος του ΣΕΔΚΑ είναι ο Κώστας Ρήγας, ο κορυφαίος Έλληνας διαιτητής και κορυφαίος παράγοντας της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα

από τη "γέννησή" της, ο μεγαλύτερος (κι ίσως ο μόνος που πραγματικά αξίζει τον τίτλο) καθηγητής διαιτησίας, άρα τι πιο λογικό από το να τον καλέσει ο Θοδωρής Βιδάλης να μιλήσει στους Αθηναίους διαιτητές στην αυριανή (17:00) πρώτη συγκέντρωση της χρονιάς;

Ακόμα και αυτό το απλό, το λογικό, είναι για κάποιους δυσνόητο, είναι για κάποιους "αιτία πολέμου". Γιατί; Δεν έχει (αυτή την περίοδο, γιατί πέρυσι ήταν διαφορετικά τα πράγματα) καλή σχέση ο Ρήγας με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. Και;

Αν αύριο δεν αρέσει στον πρόεδρο το γκρι χρώμα, πρέπει να αλλάξουν στολές οι διαιτητές; Όχι τίποτ' άλλο, αλλά η γυναίκα μου έχει μια απέχθεια στο πορτοκαλί, οπότε -ευκαιρίας δοθείσης- μήπως μπορεί ο Le Grande Ρήγας να εισηγηθεί να διαφοροποιηθεί η αμφίεση των διαιτητών της Ευρωλίγκας;

Ας σοβαρευτούμε. Το προφανές, το απλό, το… υποχρεωτικό έκανε ο πρόεδρος του ΣΕΔΚΑ. Αν αυτό τον μετατρέπει σε "επαναστάτη", τότε κι εμείς μαζί του στην "επανάσταση". Ο σύνδεσμος της Αθήνας είναι ανεξάρτητο όργανο, έχει δική του διοίκηση και το κυριότερο: έχει ιστορία. Και ΟΦΕΙΛΕΙ να την τιμά.

Αλήθεια, υπάρχει κάτι καλύτερο για κάποιον νεαρό διαιτητή, πρωτοεμφανιζόμενο, με όνειρα και φιλοδοξίες, από το να ακούσει τον Κώστα Ρήγα να του αναλύει τους κανονισμούς και τις τάσεις της εποχής; Αν οι διοικούντες τον ΣΕΔΚΑ του στερούσαν αυτή την επιλογή θα ήταν υπόλογοι απέναντι στην ιστορία και στο μέλλον του συλλόγου.