Ευκαιρία γι' αλλαγή πλεύσης

Εχοντας ζήσει από κοντά τις... ιστορικές πια αποτυχίες της Ντιζόν και της Αττάλεια μπορώ να πω ότι η πρώτη αντίδραση μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής από τη συνέχεια του Προολυμπιακού τουρνουά ήταν ψύχραιμη. Life goes on που λένε και στο χωριό μου. Και τότε δεχθήκαμε απανωτά χαστούκια μέσα σε δύο χρόνια αλλά σηκωθήκαμε, σταθήκαμε στα πόδια μας (Ευρωμπάσκετ 2003 και Ολυμπιακοί 2004) και βρεθήκαμε εκεί που πραγματικά μας αξίζει στο μπασκετικό στερέωμα.

Οσο περνάει η ώρα όμως τόσο πιο... αχώνευτη γίνεται η συγκεκριμένη αποτυχία η οποία πλέον

παίρνει τη θέση της Ντιζόν στο Νο1 της σχετικής λίστας. Ναι, αυτή είναι η μεγαλύτερη αποτυχία στην σύγχρονη ιστορία της Εθνικής Ελλάδας και δεν φταίει ούτε η... κατάρα των εκτός Ελλάδας Προολυμπιακών, ούτε οι διαιτητές που έδωσαν κακώς φάουλ υπέρ της Νιγηρίας στα 3,5 δευτερόλεπτα και δεν σφύριξαν την... καρατιά στο τελευταίο σουτ του Σπανούλη.

Οταν όμως είσαι η Ελλάδα στο μπάσκετ και ψάχνεις για άλλοθι στους διαιτητές επειδή δεν κέρδισες τη... Νιγηρία, γυρίζεις όχι 10 αλλά 50 χρόνια πίσω. Τέλος.
Σε αυτή την από κάθε άποψη ιστορική λοιπόν αποτυχία που υποχρεωτικά θα σημάνει το γύρισμα της σελίδας για την Εθνική, όπως είχε γίνει και πριν δέκα χρόνια, οι ευθύνες βαραίνουν τους πάντες.

Από την Ομοσπονδία που είδε μία ακόμη διοργάνωση ως ευκαιρία για... δημόσιες σχέσεις διοργανώνοντας το καθιερωμένο πια τσάρτερ της χαράς (ενώ την ίδια στιγμή έστελνε σπίτι τους παίκτες που κόπηκαν δύο μέρες πριν την έναρξη του Προολυμπιακού...), τον Ηλία Ζούρο που μη έχοντας χρόνο στη διάθεσή του όσο θα έπρεπε λόγω Εφές πιάστηκε αδιάβαστος, τους παίκτες που ναι μεν έχουν τη δικαιολογία της κούρασης από μία ακόμη εξαντλητική για σχεδόν όλους τους χρονιά όμως εμφανώς και με ελάχιστες εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού δεν έφτασαν ούτε στο μισό των στάνταρ τους.

Επί της ουσίας η Εθνική πήγε στο Προολυμπιακό με σύνθεση ανάγκης και αυτή δημιουργημένη στην... ανάγκη. Σχορτσιανίτης, Κουφός έθεσαν εαυτούς εκτός ομάδας για προσωπικούς λόγους (επέμβαση) που έχουν να κάνουν με την καριέρα τους. Ο Βουγιούκας έκανε ένα τεράστιο και ασυγχώρητο λάθος στην προετοιμασία (το οποίο δεν είναι της στιγμής να αναλυθεί) ενώ ο Μαυροκεφαλίδης "πλήρωσε" την περσινή "κοπάνα". Μείον τέσσερις ψηλοί μάνι-μάνι.

Ποιοι έμειναν; Ο Μπουρούσης που έπαιζε μέχρι τις 17 Ιουνίου, ο Μαυροειδής που ουδέποτε ήταν πρωταγωνιστής αλλά ένας χρησιμότατος ψηλός και ως "εφεδρεία" υπολογιζόταν ο Φώτσης ο οποίος όμως λόγω κούρασης και τραυματισμών τις τελευταίες εβδομάδες ήταν ωσεί παρόν στο Προολυμπιακό και όποιος δει μπασκετικά τα παιχνίδια της Εθνικής θα καταλάβει πόσο της έλλειψε.

Καλοί και χρυσοί έχοντας τη... φόρα του Ολυμπιακού Σπανούλης, Παπανικολάου, Πρίντεζης και Μάντζαρης, αλλά στο μπάσκετ πρέπει να παίζουν 12...

Ολυμπιακοί Αγώνες... γιοκ λοιπόν. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, αλλά το "χτύπημα" ήταν... κάτω από τη μέση για τους απανταχού μπασκετικούς και όχι μόνο. Ας είναι όμως. Αν είναι μια φορά στα δέκα χρόν