Με νταουλια και κλαρινα

Πώς στην βασανισμένη επαρχία στήνεις την υπέρ –επιχείρηση και βγάζεις τρελά κέρδη στην εποχή της κρίσης? Πως δηλαδή γίνεσαι ένας σύγχρονος Αλή Πασάς? Μα στο όνομα της παράδοσης φυσικά! Και ο άρχων...
του τόπου, ο περιφερειάρχης δηλαδή τι κάνει, που είναι και Μετσοβίτης στην καταγωγή και άρα έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται για την προκοπή και την συνέχεια στα τιμημένα και άγια χώματα; Η περιφέρεια του δεν έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς για τα κάθε λογής ξένα αρπακτικά; Στήνεις επί παραδείγματι μία εταιρία με έδρα τη Θεσσαλονίκη και έχεις δραστηριότητα στην Ήπειρο. Απασχολείς μόνο ένα άτομο, ασχολείσαι με τα ευρωπαϊκά προγράμματα και ειδικά με το Interreg. Kλείνεις προγράμματα για την παράδοση, τις πέτρες και διάφορα άλλα που αναδεικνύουν την Ήπειρο. Κάνεις εταίρους τους γαμπρούς και τα τοπικά πολιτικά αφεντικά του τόπου που σου δίνουν στέγαση ή φιλοξενία στο αρχοντικό τους και σε κάνουν σύμβουλο παντού για να μπορείς να κυκλοφορείς άνετα σε όλους τους δήμους και παράλληλα υπόσχεσαι έργα και εκατομμύρια σε λιγούρια υπαλλήλους και δημοτικούς άρχοντες. Στήνεις διαγωνισμούς και προσπαθείς να μην κατέβει κανένας, να είσαι μόνος σου και αποκλείεις κάθε άλλη εταιρία στους συνεργαζόμενους δήμους και φορείς. Παίρνεις τα έργα, τιμολογείς, εισπράττεις και μοιράζεις ψίχουλα και τα περισσότερα στον τοπικό άρχοντα του τόπου. Έτσι διαχειρίζεσαι εκατομμύρια δημόσιου και ευρωπαϊκού χρήματος και έχεις εκατομμύρια κέρδη. Αυτά είναι απλά μαθήματα επιχειρηματικότητας για να έχεις την υπέρ-επιχείρηση. Όλα αυτά θυμίζουν εποχές του Αλή Πασά και δυστυχώς συμβαίνουν στην Ελλάδα της κρίσης. Θα επανέλθουμε σύντομα με λεπτομέρειες για τα δημοτικά τραγούδια και τις πέτρες και πόσο έχουν «αναδειχτεί» στην Ήπειρο.