Η απολυτη ντροπη...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
H Αρχαία Ελλάδα τιμούσε τους Ολυμπιονίκες της γκρεμίζοντας τείχη. Οι τελετές υποδοχής τους είναι τόσο παλιές όσο και οι ίδιοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Μια νίκη στους Ολυμπιακούς Αγώνες ...
στην αρχαιότητα εξασφάλιζε στον κάτοχό της δόξα, φήμη, τιμητικές διακρίσεις και υλικές απολαβές.Και φυσικό ήταν μαζί με το όνομα του ολυμπιονίκη να περνά στην ιστορία και το όνομα της πατρίδας του. Όλα αυτά συνυπολόγισε η σύγχρονη Ελλάδα όταν το 1999 αποφάσισε με το νόμο 2725/1999, λόγω των διακρίσεων τους να τιμήσει του σύγχρονους Ολυμπιονίκες που την τίμησαν διορίζοντας τους στο Δημόσιο. Σήμερα που η Τρόικα αποφασίζει και διατάζει 1.000 περίπου αθλητές κινδυνεύουν να τεθούν σε διαθεσιμότητα, αφού καθώς η πρόσληψη τους στο Δημόσιο δεν έγινε μέσω ΑΣΕΠ (ενώ όπως όλοι γνωρίζουμε καλά ότι οι προσλήψεις στο Δημόσιο γίνονταν πάντα με πλήρη διαφάνεια και αξιοκρατία και μόνο μέσω ΑΣΕΠ), δεν μπορούν να εξαιρεθούν από το καθεστώς. Και έτσι σήμερα ζήσαμε ακόμα μια ντροπή : είδαμε τους Ολυμπιονίκες μας που δόξασαν την πατρίδα μας και μας γέμισαν υπερηφάνεια να κρατάνε πανό και να διαδηλώνουν μπροστά στη Βουλή σε μια προσπάθεια να μην χάσουν την τιμητική θέση που η Ελλάδα τους προσέφερε ως αντάλλαγμα της τιμής που οι αθλητές μας της έκαναν. Και οι εικόνες αυτές κάνουν το γύρο του κόσμου, δείχνοντας μια Ελλάδα νικημένη, γονατισμένη, υποταγμένη.
Και πως να μη μπει κανείς στον πειρασμό ν' ανταλλάξει τους αθλητές αυτούς με τους μισούς τουλάχιστον από τους βουλευτές του Κοινοβουλίου, που αν στο παρελθόν ο αριθμός τους για μια χώρα 10 εκατομμυρίων ήταν απλά υπερβολικός ( τη δυνατότητα μείωσης του εξάλλου την έχει προβλέψει ο νομοθέτης), στις μέρες μας που πια οι Έλληνες βουλευτές δε νομοθετούν, αλλά σύρονται ατιμωτικά στην ψήφιση προεδρικών διαταγμάτων υπαγορευμένων έξωθεν, αποτελεί κυριολεκτικά σκάνδαλο, αφού πλέον δεν είναι ούτε καν απαραίτητοι.