Φωνη λαου...

Γράφει η Μαρία Ψαράκη
Αγαπητό Fimotro,
Πριν λίγες μέρες ζήσαμε ακόμα μια φορά τις ίδιες γνώριμες εικόνες του εξαγριωμένου λαού του οποίου η ζωή έχει υποστεί βάναυση υποβάθμιση, εναντίον των πολιτικών που ανενδοίαστα βγήκαν πάλι στους δρόμους, με την συνοδεία...
αστυνομικών και ΜΑΤ, ώστε να παραστούν στον καθαγιασμό των υδάτων με την ευκαιρία του εορτασμού των Θεοφανίων.
Και βεβαίως θα πει κάποιος ότι οι πολιτικοί, στα πλαίσια των θεσμικών τους καθηκόντων, είναι υποχρεωμένοι να κάνουν παρόμοιες εμφανίσεις, αναρωτιέμαι όμως τι ήταν άραγε αυτό που έκανε π.χ την Άννα Διαμαντοπούλου να μην καταθέσει στεφάνι στο Πολυτεχνείο τον περασμένο Νοέμβριο, ως όφειλε ως Υπουργός Παιδείας, ενώ πρόσφατα αποφάσισε να παραστεί στη Δεξαμενή για τα Φώτα. Προφανώς, θέμα εκτίμησης, ίσως και απόφαση στιγμής. Και φυσικά δεν ήταν η μόνη. Και σε άλλες περιπτώσεις, πολιτικοί, νιώθοντας βεβαίως την κατακραυγή των πολιτών, αποφάσισαν άλλες φορές να πράξουν το χρέος τους, ενώ άλλες, προσπαθώντας να μην εξωθήσουν τα πράγματα στα άκρα, προτίμησαν να μείνουν σπίτι τους.
Εδώ βεβαίως που φτάσαμε, δεν ξέρω τι ακριβώς θα έπρεπε να κάνουν οι πολιτικοί, ώστε να αποφύγουμε τις τόσο δικαιολογημένες, αλλά ταυτόχρονα και τις τόσο δυσάρεστες για ένα δημοκρατικό κράτος, εικόνες, παράλληλα όμως δεν είμαι και σίγουρη ότι οι πολίτες θα μπορούσαν να αντιδράσουν και διαφορετικά, έχοντας βιώσει τόση ψυχολογική βία στο πετσί τους, τα τελευταία τουλάχιστον δύο χρόνια. Γιατί τι άλλο από άσκηση βίας, στυγνής και ξεδιάντροπης, είναι αυτό που οι ανάλγητοι κυβερνώντες ασκούν πάνω σε ανυπεράσπιστους και ευάλωτους ανθρώπους. Και φυσικά δε μιλάμε απλά και μόνο για άσκηση βίας, αλλά και για καθαρή και απροκάλυπτη ανηθικότητα. Αφού, εκ προοιμίου, όταν ο χορτάτος νομοθετεί για τον πεινασμένο, όταν ο δυνατός νομοθετώντας συντρίβει τον αδύναμο, η ανηθικότητα συναντά απλά τη βία. Και βεβαίως η βία γεννά, πάντοτε, μόνο βία. Και όταν η βία γίνεται όπλο στα χέρια του πεινασμένου, του αδικημένου, του ταλαιπωρημένου μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Απρόβλεπτες και δύσκολα ελέγξιμες. Και πολύ φοβάμαι ότι το καζάνι που βράζει, πολύ σύντομα, θα εκραγεί. Και τότε ο σώζων εαυτόν σωθήτω...