Δημοσια τηλεοραση: μποχα kai δυσοσμια στις προσληψεισ!

Γράφει ο Κ.Π.
Όταν γράφω, προσπαθώ τα κείμενά μου να είναι τεκμηριωμένα, σε ήπιους τόνους, σεβόμενος τους αναγνώστες του διαδικτύου. Σήμερα κατ'εξαίρεση, θα χρησιμοποιήσω σκληρές εκφράσεις και λέξεις, μετά...
από όσα είδα και άκουσα στο χώρο που λέγεται Κατεχάκη-Μουρούζη η αλλιώς «υβριδικό μόρφωμα ΔΤ». Η «απαξίωση» συναδέλφων, με τις δίμηνες συμβάσεις δεν έχει όρια!
Με έναν συνάδελφο από το ραδιομέγαρο, αποφασίσαμε να συναντηθούμε με δυο φίλους στην πρώην ΥΕΝΕΔ, αφού μετά από πολλούς ενδοιασμούς και οικονομικά προβλήματα μπήκαν στην διαδικασία των προσλήψεων και τώρα βρίσκονται στην Κατεχάκη «εργαζόμενοι». Η ώρα ήταν προκαθορισμένη από την είσοδο της Μεσογείων. Η αστυνομία ελέγχει μέσα από ειδικές καταστάσεις εξωνιχυστικά κάθε ύποπτο η εισερχόμενο. Επίδειξη ταυτότητας, καταγραφή, ιδιότητα και σκοπός επίσκεψης. Εγώ βέβαια δεν πήγαινα σαν εργαζόμενος της ΕΡΤ, γιατί δεν είχα τέτοια ιδιότητα αφού την έχω χάσει προ πολλού. Στο άκουσμα του συναδέλφου ότι έρχεται από το ραδιομέγαρο ο αστυνομικός αλλά και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του, πήραν αυστηρό ύφος και μας διεμήνυσαν. «Μην πάτε μέσα και κάνετε φασαρία, εμείς δεν κάνουμε συλλήψεις, έχει γκλόπς και ξύλο». Τους εξήγησα ότι σε επικίνδυνες αποστολές έχω φάει πολύ ξύλο, αλλά τέτοια φράση δεν άκουσα ούτε όταν πέρασα μερικές φορές το λευκό οίκο, το State Department, τα Ηνωμένα Έθνη και άλλα «ευαγή ιδρύματα».
Προχωρώντας στο εσωτερικό για να συναντηθούμε με τους συναδέλφους νιώθεις, θλίψη και απογοήτευση. Πιστεύεις ότι βρίσκεσαι σε ένα εγκαταλειμμένο στρατόπεδο. Συρματοπλέγματα, σκουριασμένα αυτοκίνητα και στρατιωτικές παράγκες είναι τα σημάδια, που θυμίζουν, παραμεθόρια προσφυγικά κέντρα συγκέντρωσης μεταναστών και όχι το ναό της ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και ελευθερίας του λόγου.
Η συνάντηση έγινε στο καινούργιο κτίριο που βρίσκεται και το μεγάλο στούντιο. Εκεί ήταν παλιότερα το στρατηγείο των Σπυρόπουλου και Μπράμο, που παρά τις διαψεύσεις ότι δεν έχουν ουσιαστικό ρόλο, αυτοί κινούν τα νήματα, όπως τονίζουν οι εργαζόμενοι στην «ΔΤ». Οι εκφράσεις που τους αποδίδονται μαζί με άλλους προδότες και συνοδοιπόρους τους,όπως τους αποκαλούν δεν μπορούν να μεταφερθούν, γιατί θα έχουμε παρέμβαση του εισαγγελέα. Μιλώντας για την προκήρυξη και της δίμηνες συμβάσεις που υπέγραψαν, τις θεωρούν διάτρητες και πιστεύουν ότι Μάναλης και Καψής θα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη μαζί με τους «πάτρωνές τους». Όπως μας εξήγησαν στην Κατεχάκη οι συνάδελφοι, πολλές συμβάσεις υπεγράφησαν εκτός προκήρυξης, μετά από πίεση και υποσχέσεις. Πολλοί μάλιστα βρίσκονται σε δίλλημα αν θα πρέπει να συνεχίσουν. Πολλές συμβάσεις δεν έχουν ημερομηνίες, με ασάφειες χωρίς να αναφέρεται ο τρόπος πληρωμής. Όσο για την λειτουργία της «ΔΤ» και το μέλλον της το βλέπουν δυσοίωνο.
Όταν στη συντροφιά μας προστέθηκαν και άλλοι φίλοι τεχνικοί, συνάδελφοι, γνώριμοι από τα παλιά, η συζήτηση έγινε ποιο ουσιαστική. Υπό έναν όρο ότι δεν θα αποκαλύψουμε τα ονόματά τους. Μίλησαν για αριβίστες, προδότες, αρχιμαφιόζους πρώην συνδικαλιστές και Ιανούς που πρόδωσαν, στο βωμό μιας εφήμερης εξουσίας, συναδέλφους και έχασαν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας για τα «τριάκοντα» αργύρια μιμούμενοι τον Ιούδα. Όσο για το πρόγραμμα και την ενημέρωση που παρέχει η «ΔΤ», για να βγει αυτό το πρόγραμμα από τις ομάδες Μάναλη, Καψή, που προέρχονται από φθαρμένα και αναξιόπιστα υλικά της ΕΡΤ και είναι αναγκασμένοι να συνεργάζονται και οι ίδιοι μαζί τους,για βιοποριστικούς λόγους, επιεικώς τους χαρακτήρισαν «μ..».
Όσο για το μεταδιδόμενο πρόγραμμα σε σχέση με το πρόγραμμα της ΕΡΤ, το χαρακτήρισαν «συνοικιακό καφενείο» που προσβάλει τη νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη. Ίσως είναι και ο λόγος για τον οποίο βιάζεται ο Καψής να βγάλει δελτίο ειδήσεων για να έχει ένα ακόμα άλλοθι, ενώ η ίδια η «ΔΤ» η υβριδικό μόρφωμα όπως λένε οι εργαζόμενοι είναι μια μπαρουταποθήκη!!
Για να μην σας κουράσω περισσότερο, μάθετε αύριο πως μαγειρεύεται στη μουρούζη η
επιλογή επιτυχόντων και επιλαχόντων που ταπεινώνει πρόσωπα με μια λαμπρή καριέρα 20-25 χρόνια στην ΕΡΤ και τώρα δέχονται έναν δημόσιο διασυρμό, από μια προκήρυξη που αν την φτύσεις θα πάει χαμένο το «σάλιο!».
Το πώς μπήκαμε στην Κατεχάκη είναι δικό μας θέμα, δεν θα βρείτε ονόματα εισόδου, ούτε συναδέλφους που συνομιλήσαμε. Παντού υπάρχουν φίλοι με φιλότιμο..