Goldman sachs : απο την ελλαδα και την ιταλια κρινεται η τυχη του ευρω

Οι εξελίξεις στην Ελλάδα και την Ιταλία θα καθορίσουν την πορεία του ευρώ εκτιμά η Goldman Sachs σε έκθεσή της στην οποία αποτιμά την πορεία και τις προοπτικές του ενιαίου νομίσματος. Η επενδυτική τράπεζα εντοπίζει οκτώ βασικά...
ζητήματα που θα καθορίσουν τις προοπτικές του ευρώ και τα οποία σχετίζονται με την κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Ενδεικτικά εστιάζει στη χρονική στιγμή ανάκαμψης των χωρών της Περιφέρειας, στην ικανότητα της Γαλλίας και της Γερμανίας να αναπτύξουν ένα κοινό όραμα για την περαιτέρω ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά και στις εξελίξεις των δημοσιονομικών πολιτικών σε μεγάλες οικονομίες εκτός της ζώνης του ευρώ.
Οι αναλυτές της Goldman Sachs καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι κίνδυνοι στο άμεσο μέλλον παραμένουν σημαντικοί.
Η Goldman Sachs θεωρεί πως σήμερα το ευρώ είναι ελαφρώς υποτιμημένο, ενώ αποδίδει την πτώση κοινού νομίσματος στη βραδύτερη ανάπτυξη των κρατών της ζώνης του ευρώ, στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής και στις διαρκώς αυξανόμενες αρνητικές θέσεις που λαμβάνουν οι επενδυτές με αφορμή την «πολιτική κρίση» στη ζώνη του ευρώ.
Πάντως, η επενδυτική τράπεζα αποσαφηνίζει πως κατά τη διάρκεια της κρίσης μέχρι σήμερα η ζώνη του ευρώ έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο όσον αφορά στην πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση θεσμοθετώντας δεσμευτικούς κανόνες δημοσιονομικής εξυγίανσης, κάτι που όπως υπογραμμίζει δεν αναγνωρίζεται αρκετά από τους επενδυτές.
Στα βασικά ζητήματα που θα καθορίσουν την τύχη του ευρώ η Goldman Sachs περιλαμβάνει τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών. Αυτή πρέπει να γίνει με ιδανικές συνθήκες πίστωσης, ώστε η ισπανική κυβέρνηση να διατήρηση την πλήρη πρόσβαση στις αγορές κεφαλαίου. Η Goldman Sachs θεωρεί ορόσημο για την Ισπανία την εξόφληση ομολόγων ύψους 22 δισ. ευρώ τον Οκτώβριο. Ακολούθως, τη σταθεροποίηση της ανάπτυξη σε Ελλάδα και Ιταλία. Η Ελλάδα -ακόμη και μετά το PSI- και η Ιταλία αποτελούν τις δύο χώρες της ζώνης του ευρώ που έχουν ανησυχητικά υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους. Και τέλος τη θέσπιση ενός ισχυρού ανεξάρτητου ρυθμιστή σε ομοσπονδιακό επίπεδο για τη ζώνη του ευρώ, ώστε να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη για τα οικονομικά αποτελέσματα τραπεζών και κυβερνήσεων.