«ψωμι – παιδεια – ελευθερια»!του νικου μπογιοπουλου

Το Πολυτεχνείο και ό,τι συμβολίζει δεν έχει καμία σχέση με την κατάντια όσων «έφτυσαν» το ίδιο τους το παρελθόν και το θυμούνται – και το παρελθόν τους και το Πολυτεχνείο - μόνο και μόνο για να μακιγιάρουν το αξιοθρήνητο παρόν τους.

Το Πολυτεχνείο δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που «βολεύτηκαν», που επιδίδονται στην «απομυθοποίησή του» ίσα – ίσα για να ζήσουν απερίσπαστοί από ερινύες τον δικό τους προσωπικό μύθο σε μια Ελλάδα που ακόμα λαχταρά να κάνει ξαστεριά.

Το Πολυτεχνείο δεν έχει καμία σχέση με όσους το εξαργύρωσαν, μαζί με τη νιότη τους, στα διάφορα πόστα του κράτους, και που πλέον, ούτε σαν ανάμνηση δεν περνάει από το μυαλό τους η εικόνα του τανκ πάνω από την πύλη έτσι που στρογγυλοκάθονται βυθισμένοι στις καρέκλες των ...«θινκ τανκς» της εξουσίας. Μιας εξουσίας, που το πρώτο «φιλολαϊκό» της προσωπείο το έβαλε ο Γκιζίκης, και που εδώ και τέσσερεις δεκαετίες, το υπηρετούν διάφοροι, αλλάζοντας τις μάσκες...