Βενεζουέλα: «τα δύο μέτρα και δύο σταθμά» της αμερικανικής διπλωματίας

Με στρατιωτικές παρελάσεις αλλά και ογκώδεις συγκεντρώσεις σε πολλές πόλεις, συμπεριλαμβανομένου του Καράκας, τιμήθηκε την Τετάρτη η πρώτη επέτειος από το θάνατο του Ούγο Τσάβες στη Βενεζουέλα. Στις εκδηλώσεις παρευρέθηκαν δύο αρχηγοί κρατών, ο Κουβανός πρόεδρος Ραούλ Κάστρο και ο Βολιβιανός, Έβο Μοράλες, ο Ουρουγουανός, Ζοζέ Μουτζίγια, καθώς και υψηλόβαθμες αντιπροσωπείες από σχεδόν όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής όπως πχ τον Ισημερινό, την Αργεντινή κλπ Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στην κεντρική

εκδήλωση στο Καράκας, ο πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο ανακοίνωσε και τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων, όπως και το «πάγωμα» των οικονομικών, με τον Παναμά, μετά το αίτημα της κυβέρνησης του δεύτερου προς τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών να συνεδριάσει εκτάκτως για να «εξετάσει την κατάσταση στην Βενεζουέλα». Ο Μαδούρο έκανε λόγο για «συμμετοχή σε συνομωσία κατά της χώρας του». Λίγες ώρες νωρίτερα, σχεδόν με την ίδια διατύπωση με τον Παναμά η αμερικανική Βουλή αποφάσιζε να ζητήσει από τον Ομπάμα να καλέσει έκτακτη συνεδρίαση του ΟΑΚ και εξέταση νέων κυρώσεων κατά της Βενεζουέλας.

Την ίδια ώρα συνεχίζονται σε διάφορα σημεία της χώρας οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με τους συμμετέχοντες σε αυτές να στήνουν φλεγόμενα οδοφράγματα. Συνολικά, τον περίπου ενάμισι μήνα που διαρκούν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις έχουν σκοτωθεί 18 άνθρωποι. Αξίζει να σημειωθεί ότι εξ αυτών οι οκτώ είναι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές. Οι υπόλοιποι είναι, κυρίως, πολίτες που σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικά δυστυχήματα κοντά σε οδοφράγματα με τον έναν, μοτοσυκλετιστή, να αποκεφαλίζεται από σύρματα που βάζουν στους δρόμους οι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές. Καταγράφονται και τουλάχιστον τέσσερις νεκροί τσαβίστας.

Το γεγονός και μόνο ότι κανένα μεγάλο ΜΜΕ δεν αναφέρει το τι ήταν ακριβώς οι νεκροί δημιουργεί εύλογα ερωτηματικά για τον πόλεμο προπαγάνδας που διεξάγεται και στην περίπτωση της Βενεζουέλας, για το κατά πόσο η κατάσταση στη χώρα είναι «άσπρο – μαύρο», όπως την παρουσιάζουν κυρίως τα μεγάλα ΜΜΕ αλλά και για το κατά πόσοη αμερικανική διπλωματία έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Μια σκέψη αναπόφευκτη λόγω των συγκρίσεων που μπορούν να γίνουν με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Και προς το παρόν τουλάχιστον, η Βενεζουέλα δεν βρίσκεται στα πρόθυρα κυβερνητικής ανατροπής. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η έναρξη και συνέχιση του εθνικού διαλόγου που είχε προαναγγείλει ο Μαδούρο πριν από περίπου δύο εβδομάδες.

Μπορεί την τελευταία στιγμή, να μην προσήλθε στο προεδρικό μέγαρο ο δύο φορές προεδρικός υποψήφιος Ενρίκε Καπρίλες, επικεφαλής της «Συμμαχίας Δημοκρατικής Ενότητας», στην οποία κορμός είναι το κόμμα του «Πρώτα Δικαιοσύνη», υπό τις έντονες πιέσεις της υπόλοιπης αντιπολίτευσης, προσήλθαν, όμως, σημαντικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Εκτός, λοιπόν, από τους δημάρχους, περιφερειάρχες, βουλευτές, συνδικαλιστές, εκπροσώπους φοιτητικών ενώσεων κ.ά., στο προεδρικό βρέθηκαν τόσο ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμπορικών Επιμελητηρίων της Βενεζουέλας, όσο και o πρόεδρος της εταιρείας Polar, της μεγαλύτερης εταιρείας παραγωγής τροφίμων και ποτών της χώρας, και μεταξύ των μεγαλύτερων της Λατινικής Αμερικής.

Οι Χόρχε Ρόιγκ και Λορέντζο Μεντόζα, αντίστοιχα, των οποίων οι σχέσεις με την ηγεσία Τσάβες δεν ήταν οι καλύτερες (υπενθυμίζεται ότι η Ομοσπονδία Εμπορικών Επιμελητηρίων είχε στηρίξει την απεργία των στελεχών της κρατικής εταιρείας πετρελαίων το Δεκέμβριο του 2002, λίγους μήνες μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Τσάβες, με στόχο την πρόκληση αστάθειας) άσκησαν κριτική στην ακολουθούμενη οικονομική πολιτική. Δέχτηκαν, όμως, και οι δύο να συμμετάσχουν στην οικονομική επιτροπή που πρότεινε ο Μαδούρο να συσταθεί, με εκπροσώπους κρατικού και ιδιωτικού τομέα, προκειμένου να εξετάσει ιδέες αντιμετώπισης των οικονομικών προβλημάτων. Ο Ρόιγκ, μάλιστα, αν και χαρακτήρισε «νόμιμες» της αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, δήλωσε ότι η Ομοσπονδία «δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε καμία απόπειρα ανατροπής της εθνικής νόμιμης κυβέρνησης, όπως το 2002».

Διαρκής αμερικανική παρέμβαση

Από το 1999 οπότε εκλέχτηκε για πρώτη φορά ο Ούγο Τσάβες, η Ουάσινγκτον δεν αναγνώρισε, ποτέ, κανένα εκλογικό αποτέλεσμα από τη Βενεζουέλα, με εξαίρεση αυτό των τελευταίων εκλογών του περασμένου Απριλίου μετά από καταιγίδα επικρίσεων από λατινοαμερικανικές ηγεσίες, με τις καταδίκες της να γίνονται πάντα στο «όνομα του λαού της Βενεζουέλας». Κι όμως, το Ιδρυμα Κάρτερ (προφανώς αμερικανικών συμφερόντων) που έχει επιβλέψει περίπου 100 εκλογικές αναμετρήσεις ανά τον πλανήτη, συμπεριλαμβανομένων και αυτών στην Βενεζουέλα, εκτιμά ότι όλες εκτυλίχθηκαν απολύτως ομαλά και δημοκρατικά και ότι το εκλογικό σύστημα της χώρας «είναι το καλύτερο στον κόσμο». Την ίδια ώρα, βέβαια, η Ουάσινγκτον αναγνωρίζει την «κυβέρνηση» στο Κίεβο που προέκυψε χωρίς εκλογές και δια των όπλων και της πίεσης, σε μεγάλο βαθμό, νεοναζιστικών και φασιστικών οργανώσεων.

Επιπλέον, όπως σημειώνει ο Μαρκ Γουάισμπροτ, στη βρετανική Guardian, η επιχειρηματολογία περί «έλλειψης δημοκρατίας», σε μια χώρα που από το 1998 έχουν γίνει τέσσερις προεδρικές αναμετρήσεις, τέσσερα δημοψηφίσματα, και 11 τοπικές αναμετρήσεις (με την τελευταία το Δεκέμβριο), όπου εντελώς καθαρά, όπως υποστηρίζουν όλοι οι διεθνείς παρατηρητές, επικράτησε η συμμαχία δυνάμεων υπό τον Μαδούρο και τους Τσαβίστας, δεν είναι τόσο επιτυχημένη. Προσθέτει ότι, με εξαίρεση τις τελευταίες εκλογές του 2012, η αντιπολίτευση δεν αναγνώρισε ποτέ το αποτέλεσμα και επέμενε μέχρι και το 2007 στην αναγκαιότητα «στρατιωτικής ανατροπής της ηγεσίας Τσάβες», όπως ξεκάθαρα αναφέρει σε αναλυτικό του άρθρο με τίτλο «A Watershed Moment in Venezuela» ο Τεοντόρο Πετκόφ, πολύ γνωστός δημοσιογράφος και στέλεχος της αντιπολίτευσης μέχρι σήμερα, που είναι και εκδότης της εφημερίδας Tal Caul.

Μπορεί ο Κέρι να μην συναντήθηκε μπροστά στις κάμερες με τον Λόπες (όπως έκανε με την νέα ουκρανική ηγεσία) είναι, όμως, γνωστό ότι η Ουάσινγκτον στηρίζει παντοιοτρόπως την αντιπολίτευση. Εκατό εκατομμύρια δολάρια έχει δώσει επισήμως μόνο η αμερικανική ηγεσία από το 2000 έως σήμερα, δια μέσου του προϋπολογισμού του Κογκρέσου, με τα πέντε φέτος, στο πλαίσιο των «επιχειρήσεων στο εξωτερικό». Ιδιαίτερα ωφελημένος από αμερικανικά χρήματα είναι ο, προσφάτως αναδειχθείς αντιπολιτευόμενος ηγέτης του ακροδεξιού κόμματος «Λαϊκή Θέληση», Λεοπόλντο Λόπες, ο οποίος είχε ενεργή ανάμιξη και στο αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Τσάβες το 2002. Τις «κοινωνικές και πολιτικές του ανησυχίες» στηρίζουν οικονομικά το Αμερικανικό Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (National Endowment for Democracy ) και τα παρακλάδια του, Διεθνές Ρεπουμπλικανικό Ινστιτούτο (International Republican Institute) και Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιστούτο (National Democratic Institute).

Ο Λόπες πήρε πρώτο πτυχίο στο Kenyon College του Οχάιο, (όπου η CIA χρηματοδοτεί υποτροφίες). Επίσης, αναφέρεται σε τουλάχιστον 77 έγγραφα από αυτά που αποκάλυψε το Wikileaks, μετά από ανάλυση των οποίων ο Τζέικ Τζόνστον, του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας (Center for Economic and Policy Research) εκτιμά ότι απεικονίζουν με σαφή τρόπο το πώς η αμερικανική διπλωματία χορηγεί διαρκώς χρήματα στην βενεζουελάνικη αντιπολίτευση, πέραν των επίσημων προϋπολογισμών του Κογκρέσου, δια μέσου διαφόρων «ιδρυμάτων, προγραμμάτων» κλπ Σε άλλα έγγραφα του Wikileaks καταγράφονται επίσης τα σχόλια του επικεφαλής του ινστιτούτου γεωστρατηγικών μελετών Stratfor ως προς «τις προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης ν’ ανατρέψει τον Τσάβες».

Επιλεκτική πληροφόρηση

Εξαιρετικά «επιλεκτική» είναι η αμερικανική διπλωματία και ως προς την ευαισθησία της απέναντι στη βία. Οι καταγγελίες, ακόμη και στελεχών της αντιπολίτευσης, κατά των λεηλασιών και των εντελώς αναίτιων βανδαλισμών από πλευράς αντιπολίτευσης, όπως επίσης και το γεγονός ότι εκ των 18 νεκρών δεν είναι όλοι αντικυβερνητικοί διαδηλωτές, δεν έχουν «συγκινήσει» την Ουάσινγκτον. Δεν την έχει συγκινήσει ούτε το ότι από τους 55 συλληφθέντες στις διαδηλώσεις, τουλάχιστον οι 11 είναι μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, ούτε το ότι ο Μαδούρο απέσυρε εδώ και τουλάχιστον τρεις εβδομάδες την μυστική αστυνομία από τους δρόμους.

Επίσης, στην Ουάσινγκτον «δεν είδαν» ποτέ τις διαδηλώσεις κατά των αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων που επέκριναν τον Μαδούρο για «αργές κινήσεις» ως προς την προώθηση περαιτέρω μέτρων κρατικοποίησης. Τουλάχιστον οι New York Times προχώρησαν σε επίσημη διόρθωση, πριν από λίγες μέρες, παραδεχόμενες ότι δεν υπάρχει «μπλακ άουτ» ενημέρωσης στη Βενεζουέλα, αφού όλα τα ιδιωτικά δίκτυα εκφράζουν αντιπολιτευόμενες απόψεις και αυτά έχουν το 90% της τηλεθέασης.

Αν μη τι άλλο έχει ενδιαφέρον ότι η Ουάσινγκτον δεν έχει ακούσει ούτε τον «δικό της» Ενρίκε Καπρίλες, ο οποίος, τελευταίως, παρομοιάζει τον εαυτό του με τον Λούλα και εκθειάζει το κοινωνικό έργο του Τσάβες δεσμευόμενος να το συνεχίσει. Έστω και μετά από χρόνια, ο Καπρίλες αντιλήφθηκε ότι σε μια χώρα όπου μέσα σε μια δεκαετία από την κρατικοποίηση της πετρελαϊκής βιομηχανίας (η χώρα διαθέτει από τα μεγαλύτερα πετρελαϊκά αποθέματα παγκοσμίως), η φτώχεια και η ανεργία έχουν μειωθεί στο μισό, η ακραία φτώχεια κατά 70%, όπου έχει κατοχυρωθεί η χορήγηση σύνταξης, κάτι άγνωστο προ Τσάβες, είναι πολύ δύσκολο να επιδιώκεις να ανατρέψεις την κυβέρνηση παραγνωρίζοντας την πραγματικότητα. Ακόμη και η Παγκόσμια Τράπεζα (που προφανώς δεν είναι φίλα προσκείμενη στους τσαβίστας) παραδέχτηκε το 2012 ότι η φτώχεια στη Βενεζουέλα έχει μειωθεί κατά 20%, το μεγαλύτερο ποσοστό μείωσης που καταγράφηκε ποτέ στην αμερικανική ήπειρο.

Όσον αφορά τον πληθωρισμό, οι υποστηρικτές του Μαδούρο υπενθυμίζουν ότι προ Τσάβες άγγιζε, σχεδόν σταθερά, το 103%, ενώ μεταξύ 1999 – 2012 δεν ξεπέρασε το 26%. Σήμερα, όντως, κινείται σε πολύ υψηλή τροχιά και αρκετοί εκτιμούν ότι αυτό οφείλεται, ως ένα βαθμό, και στο γεγονός ότι η χώρα εκτός από το πετρέλαιο που εξάγει, λόγω της ελλιπούς ανάπτυξης άλλων βιομηχανικών τομέων, αναγκάζεται να εισάγει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα αγαθά. Και αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που ο Μαδούρο δέχεται κριτική από τα συνδικάτα και από συνιστώσες της συμμαχίας της οποίας ηγείται, που τον κατηγορούν ότι δεν προχωρά αρκετά γρήγορα σε εκβιομηχανισμό της χώρας δια μέσου και κρατικοποιήσεων.

Και τέλος η αμερικανική διπλωματία δεν είναι τόσο «δραστήρια» απέναντι στις καταγγελίες του Καράκας με σειρά εγγράφων (όπως το «Στρατηγικό Βενεζουελάνικο Σχέδιο» που χαρακτηρίζεται εξειδίκευση του «fiesta Mexicana» που παρουσίασε η Αμερικανο-βενεζουελάνα δικηγόρος και δημοσιογράφος Έβα Γκόλινγκερ, εκδότρια του chavezcode που χαρακτηρίστηκε από τους New York Times «πολιτικό όργανο» της κυβέρνησης) στα οποία ισχυρίζεται ότι αναφέρονται συγκεκριμένα βήματα πρόκλησης οικονομικής και πολιτικής αποσταθεροποίησης. Η Γκόλιγκερ υποστηρίζει ότι το σχέδιο που αποκάλυψε εκπονήθηκε από το Ίδρυμα Δημοκρατικού Διεθνισμού, του πρώην προέδρου της Κολομβίας και στενού συμμάχου των ΗΠΑ Άλβαρο Ουρίμπε, το think tank Πρώτα η Κολομβία και την αμερικανική εταιρεία συμβούλων FTI Consulting και με τη συμμετοχή εκπροσώπων της βενεζουελάνικης αντιπολίτευσης (Μαρία Κορίνα Ματσάδο, Χούλιο Μπόργκες και Ραμόν Γκιγιέρμο) του ειδικού σε ζητήματα ψυχολογικών επιχειρήσεων Τζ.Τζ. Ρέντον και του διευθυντή της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διεθνούς Ανάπτυξης για τη Λατινική Αμερική, Μάρκ Φάιερσταϊν.

Έχει ενδιαφέρον ότι οι εμπλεκόμενοι στις καταγγελίες επιβεβαίωσαν ότι συναντιούνται για να «συζητήσουν τις ανησυχίες τους για τη Βενεζουέλα» και απλώς διέψευσαν χωρίς περαιτέρω αποδείξεις ή δεν σχολίασαν τα υπόλοιπα στοιχεία.

ΥΓ:Δύο ακόμη νεκροί, στο Καράκας, στην ανατολική περιοχή Λος Ρουίσες. Ο ένας στρατιώτης ο άλλος μοτοσυκλετιστής, σε οδόφραγμα αντιπολίτευσης, πιθανότατα από ελεύθερο σκοπευτή..

Πηγές: bbc, prensa latina, Venezuela analysis, popular resistance, guardian, france-info, New York Times

Διαβάστε περισσότερα