Το στοίχημα του Σαμαρά

Πάνω από 100 μέλη της Πολιτικής Επιτροπής πήραν και το λόγο και μίλησαν χθες, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της παράταξης. Ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν εκεί καθισμένος όλες τις ώρες και άκουγε προσεκτικά τον κάθε ομιλητή, κρατώντας μάλιστα σημειώσεις.

Μια διαδικασία φορτισμένη συναισθηματικά αλλά και μια διαδικασία καθαρτήριο. Και εδώ θα κάνουμε μια μικρή παρατήρηση. Η χθεσινή μαζική και επιτυχημένη διαδικασία θα έπρεπε να επαναλαμβάνεται πιο συχνά. Και εδώ έχει ευθύνη το κόμμα. Οφείλει να μαζεύει και να συζητά

πιο τακτικά, πιο διεξοδικά με τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής. Γιατί ακριβώς αυτά είναι που μεταφέρουν τον παλμό της κοινωνίας, την αγωνία των απλών νεοδημοκρατών. Και αυτά είναι που μπορούν να μιλήσουν άμεσα και απλά στη βάση της. Πάνω από όλα όμως έχουν την ανάγκη να ακούσουν και να ακουστούν. Έχουν την ανάγκη να νοιώσουν τη Νέα Δημοκρατία «σπίτι τους». Έτσι ώστε να εξασφαλίζεται με κάθε τρόπο η εσωκομματική ζύμωση και ο διάλογος με τον ηγέτη της παράταξης, ο οποίος θα πρέπει να έχει ρόλο εγγυητή της ενότητας και της εσωκομματικής δημοκρατίας .Έτσι ώστε να προσδώσουν νέο ενδιαφέρον στο χώρο της Κεντροδεξιάς, να δημιουργήσουν νέα δεδομένα στο πολιτικό σύστημα, να προσφέρουν νέα πρόσωπα και να καταστήσουν τη ΝΔ του αύριο μια παράταξη, αυθεντικό προϊόν των ζυμώσεων της κοινωνίας.

Και όχι μια παράταξη που απλά θα εκφράζει τζάκια, συμφέροντα και συντεχνίες, όπως κάποιοι επιθυμούν.

Και όχι μια παράταξη που θα αποτελεί απλώς ένα σύμπλεγμα έκφρασης προσωπικών φιλοδοξιών.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά;

Μα προφανώς γιατί η χθεσινή κυριαρχία του Α. Σαμαρά στην Πολιτική Επιτροπή, δεν πρέπει να μείνει εκεί, αλλά πρέπει να γίνει το εφαλτήριο μιας νέας πορείας στο λαό.

Το γεγονός πως δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους 100 και πλέον ομιλητές να ζητήσει αλλαγή της ηγεσίας έχει μια παραδοχή και ένα συμπέρασμα.

Η παραδοχή είναι πως δε μπορεί ξαφνικά να βρέθηκαν τόσοι πολλοί «σαμαρικοί» στην Πολιτική Επιτροπή. Και ούτε ήταν «σαμαρικοί» όλοι αυτοί που έκραξαν τη πολιτική αμετροέπεια της Ντόρας. Απλοί νεοδημοκράτες ήταν που δεν αντέχουν άλλο τους αριβισμούς και τις μικροπολιτικές κορώνες.

Το συμπέρασμα είναι πως όλοι αυτοί έχουν ανάγκη να βλέπουν «ανοικτές της πόρτες της Συγγρού και να ακολουθήσουν το Σαμαρά, σε ένα νέο οδοιπορικό προς την κοινωνία. Το έχει κάνει και για αυτό είναι ο μόνος που μπορεί να το ξανακάνει.

Στόχος πρέπει να είναι αυτό που τόνισε ο Α. Σαμαράς: «Η καταγραφή και αξιολόγηση του ενεργού, αλλά και του ανενεργού στελεχιακού δυναμικού, μαζί με τη ριζική αξιολόγηση των δομών του κόμματος. Γιατί πρέπει οι πάντες να αξιοποιηθούν. Και παλαιότεροι και καινούργιοι. Και να ανασυνταχθεί πλήρως το κόμμα από την κορυφή ως τη βάση».

Όπως έχουμε επανειλημμένως υπογραμμίσει: Το 2009 ο Σαμαράς κέρδισε την αρχηγία του κόμματος χωρίς τη στήριξη κανενός. Ένας… «περιθωριακός» της πολιτικής που τον είχαν «τελειώσει» τα συστημικά μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι...που σφάζονταν στην ποδιά της Ντόρας. Ο Σαμαράς τους «τέλειωσε» όλους, έχοντας μόνο τη στήριξη του λαού της Νέας Δημοκρατίας και κανέναν μεγαλονταβατζή των media να του κάνει… σέρβις.

Απελευθερωμένος τώρα, μπορεί και πάλι, να προβεί σε βαθιές αλλαγές, τολμηρές τομές σε όλα τα επίπεδα. Δομές, διαδικασίες, πρόσωπα.

Το στοίχημα είναι μεγάλο για την παράταξη, το διακύβευμα όμως είναι μεγαλύτερο για τη χώρα.

Vanzetti

Διαβάστε περισσότερα