Το «αυγό του φιδιού» και το «αυγό του κουστουμαρισμένου μπράβου»

Οι επικείμενες εκλογές, εκτός από το δίλημμα «ευρώ ή πισωγύρισμα και καταστροφή», έχει να προσφέρει κι άλλες συγκινήσεις. Δεν είναι δηλαδή η κεντρική μάχη Σαμαρά – Τσίπρα που θα μας απασχολήσει αλλά υπάρχει και μια μάχη παρασκηνίου που κατά κύριο λόγο γίνεται πιο έντονη στις δημοτικές εκλογές.

Είναι

η σύγκρουση της σοβαρότητας με την απαξίωση της πολιτικής ζωής. Είναι η διαπάλη μεταξύ μιας ομαλής πορείας της χώρας έστω και με τα προβλήματα που έχει το υπάρχον πολιτικό σύστημα και της επιχείρησης επιβολής των νόμων της νύχτας, των μπράβων και των εκβιασμών.

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή που κάνει τέτοια πράγματα. Τουλάχιστον αυτούς τους ξέρουμε, είναι οι εχθροί που μπορούν να αντιμετωπιστούν. Τους άλλους, τους «φίλους», τους «οραματιστές», τους «φιλάνθρωπους» δεν μπορούμε να τους δούμε εύκολα. Κι αν οι ψηφοφόροι δεν αντιδράσουν με τη δύναμη που τους έμεινε τότε θα πάμε σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις, τέτοιες που ο Μπερλουσκονισμός θα μοιάζει με… κίνημα ειρήνης μπροστά σ’ αυτά που μας περιμένουν.

Η ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής είναι ένα τέτοιο φαινόμενο με πολλές και σοβαρές προεκτάσεις. Διότι όπως όλοι ξέρουμε, ο κόσμος του ποδοσφαίρου είναι βουτηγμένος στη λάσπη. Αν δείτε τι καταγγέλλεται καθημερινά θα καταλάβετε τι εννοούμε. Επιβάλλουν σιγά – σιγά το νόμο της νύχτας την ημέρα.

Αν λοιπόν θέλουμε αυτές τις καταστάσεις να τις δούμε και στην πολιτική ζωή τότε δεν έχουμε παρά να δυναμώσουμε τις κινήσεις που κάνουν ορισμένοι για να επιβληθούν και να «αναβαπτιστούν» μέσω της κάλπης. Και δυστυχώς οι δυνάμεις του λαϊκισμού περνάνε πολύ πιο εύκολα στον ελληνικό λαό. Για παράδειγμα, έχετε μάθει τι γίνεται στον Βόλο; Είναι η πόλη που κάποτε θεωρείτο «αριστερή» ή εν πάση περιπτώσει προοδευτική. Μην ξεχνάμε τον Αλέξανδρο Δελμούζο και τις μάχες για τη γλώσσα.

Ε, λοιπόν εκεί ο Αχιλλέας Μπέος, ο επί μήνες φυλακισμένος για τη σαπίλα του ποδοσφαίρου, έχει βάλει υποψηφιότητα για δήμαρχος και μάλιστα αυτή τη στιγμή σαρώνει. Προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις με διαφορά των αντιπάλων του καθώς έχει περάσει το προφίλ του ανεξάρτητου, που θα κυνηγήσει τα σάπια κόμματα και θα φέρει τη διαφάνεια και την αξιοκρατία στο δήμο. Βγαίνουν φυσικά και ορισμένα σκάνδαλα των προηγούμενων δημοτικών αρχών με αποτέλεσμα ο Μπέος να εμφανίζεται κάτι σαν… Μπάτμαν που θα σώσει την πόλη από το κακό. «Είδαμε και το νόμο της μέρας», απαντά σε όσους τον κατηγορούν για άνθρωπο της νύχτας. Μόλις κατάλαβαν στο Βόλο ότι θα έχουν δήμαρχο τον Μπέο τρέχουν Νεοδημοκράτες και Πασόκοι αλλά και όσες σοβαρές δυνάμεις απέμειναν, να συνασπιστούν και να αντιμετωπίσουν τη νέα κατάσταση. Ίσως είναι πολύ αργά.

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούν κάποιοι και τις κινήσεις του Ιβάν Σαββίδη στη Θεσσαλονίκη ο οποίος έχει αρχίσει να κινείται στα βήματα του εχθρού του, Βαγγέλη Μαρινάκη, και μην απορήσετε αν τα επόμενα χρόνια τον δείτε να κάνει περίεργες κινήσεις. Ήδη απειλεί το κράτος ότι θα πάρει τον ΠΑΟΚ και θα τον ρίξει στη Γ΄ Εθνική αν δεν δεχθεί τις απαιτήσεις του. Δηλαδή να πληρώσει ένα ποσό από τα χρέη της ομάδας, να του δώσουν κοψοχρονιά κάποιες εκτάσεις και αν γίνεται να βγει και πρωταθλητής για δύο – τρεις σερί χρονιές. Μάλιστα, στη Θεσσαλονίκη φημολογείται ότι έχει δώσει οδηγίες στους Παοκτζήδες να μην ψηφίσουν συγκεκριμένους υποψήφιους που τους θεωρεί «αντι-ΠΑΟΚ». Εκεί φτάσαμε λοιπόν. Να ψηφίζουμε ανάλογα με το χρώμα της φανέλας ή το σώβρακο του ποδοσφαιριστή.

Η ουσία είναι ότι και το απαξιωμένο πολιτικό σύστημα, το υποβαθμισμένο πολιτικό προσωπικό των τελευταίων ετών ευθύνεται για το γεγονός ότι ο νόμος της νύχτας επιχειρεί να κυριαρχήσει στη χώρα. Από τους Χρυσαυγίτες που ομνύουν στον Χίτλερ και δίνουν εντολές για ξυλοδαρμούς ή και δολοφονίες, μέχρι τους καθ’ όλα επιφανείς επιχειρηματίες που κυκλοφορούν με «φουσκωτούς» και κανείς δεν τολμά να πει αντίθετη άποψη.

Γι’ αυτό οι επικείμενες εκλογές κρύβουν και αυτή τη σοβαρή πλευρά της πολιτικής. Αν θέλουμε κόμματα «φουσκωτών» που έχουν βάλει τον μανδύα του εκσυγχρονιστή ή του μάνατζερ που θα ξεβρομίσει τον τόπο από τους άλλους κακούς πολιτικούς, τότε ας τους επιβραβεύσουμε. Θα πρέπει να ξέρουμε όμως ότι εκτός από το «αυγό του φασιστικού φιδιού» υπάρχει και το «αυγό του κουστουμαρισμένου μπράβου» που δεν φοβάται να βάλει το όπλο στον κρόταφο όποιου αντιδρά στα σχέδιά του. Ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι τα δύο αυτά φίδια κάπου έχουν βρεθεί, κάπου έχουν ερωτοτροπήσει και μόλις δεν τους βγήκε η κολεγιά μπήκε σε εφαρμογή το plan B.

Όπως στο ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, έτσι και στην κάλπη (πολύ περισσότερο) το λάθος θα κυνηγά τον ψηφοφόρο μια ζωή. Άλλωστε, θέλει αρετή και τόλμη η δημοκρατία και δεν πρέπει να την θέτουμε σε κίνδυνο με παραλογισμούς ή επιλογές υπό το βάρος της οργής και της εκδίκησης.

Καλή είναι η εκδίκηση και η ψήφος διαμαρτυρίας αλλά το λάθος θα είναι πιο τραγικό αν επικρατήσουν σκοτεινές δυνάμεις.

Διαβάστε περισσότερα