Τo Kατάρ και ο λόγος για τον οποίο απελευθερώθηκε ο αμερικανός όμηρος Peter Theo Curtis

Έτσι, για άλλη μια φορά, η νεράιδα της Μέσης Ανατολής βγαίνει στη σκηνή. Το Κατάρ, το έθνος που υποτίθεται ότι κατέβαλε 40 εκατ. λίρες για την απελευθέρωση 13 μοναχών από τη συριακή αιχμαλωσία πριν από πέντε μήνες - αν είναι αλήθεια, είναι οι πιο ακριβές καλόγριες του κόσμου- έχει για μια ακόμη φορά πραγματοποιήσει το αδύνατο και αυτή τη φορά απελευθέρωσε έναν Αμερικανό συγγραφέα από τις ερήμους της Συρίας. Ο Peter Theo Curtis, ο οποίος είχε απαχθεί σχεδόν πριν από δύο χρόνια, όπως φαίνεται στην τουρκική πόλη της Αντιόχειας, ήταν γεμάτος επαίνους για τη μεταχείριση απέναντί

του. «Τα πάντα ήταν τέλεια, τα τρόφιμα, τα ρούχα, ακόμη και οι φίλοι πλέον» είπε στο υποχρεωτικό βίντεο. Λοιπόν, ποιος πλήρωσε για όλα αυτά;

Ένα στοιχείο προέκυψε όταν μια εξίσου προβλέψιμη «πηγή» από το Κατάρ εκμυστηρεύτηκε ότι ο Curtis παραδόθηκε στους εκπροσώπους του ΟΗΕ. Το Κατάρ ήθελε να ελευθερώσει τους φυλακισμένους «για ανθρωπιστικούς λόγους», είπε αυτός (ή αυτή). Ήταν ένα θέμα «επικοινωνίας με τους σωστούς ανθρώπους στη Συρία». Ποιοι ήταν, λοιπόν, αυτοί οι «σωστοί άνθρωποι»; Οι μοναχές, έγκλειστες στη μεθοριακή πόλη Γιάμπρουντ, δεν θα μπορούσαν να έχουν απελευθερωθεί τον περασμένο Μάρτιο, χωρίς τις υπηρεσίες ασφαλείας του Λιβάνου και τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ. Και αυτός είναι ο άνθρωπος που πρέπει να μισούμε - ή θα έπρεπε να μισούμε μέχρι που η Isis, αφιερωμένη στην ανατροπή του ίδιου Άσαντ, μας μίσησε περισσότερο από ό,τι τον μισούμε - του οποίου το καθεστώς είναι τώρα ένα από τα τελευταία προπύργια ενάντια στο τρομακτικό «χαλιφάτο» του Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι.

Το Κατάρ παίζει ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. Από τη μία πλευρά, λέει στον Άσαντ ότι είναι σημαντικό στη Συρία. Ο Άσαντ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, δεδομένου ότι το Κατάρ έχει ρίξει εκατομμύρια δολάρια στους «μετριοπαθείς» αντάρτες που προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση Άσαντ – «μετριοπαθείς» που δεν υπάρχουν πια- αλλά οι διάδοχοί τους έχουν πρόσφατα κάνει στον Άσαντ μερικές χάρες. Χωρίς την επιρροή του Κατάρ - ας μην λερώνουμε τη σκέψη μας με ένα δολάριο μετρητά - οι καλόγριες δεν θα είχαν απελευθερωθεί και ο στρατός του Άσαντ θα μπορούσε να είχε αναγκαστεί να εισβάλει στη συνοριακή πόλη Γιάμπρουντ το Μάρτιο. Και τώρα ξαφνικά - μετά τον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό του James Foley – έρχεται και το Κατάρ να πει στους Αμερικανούς ότι το μικροσκοπικό εμιράτο μπορεί να οργανώσει την απελευθέρωση ενός αμερικανού ομήρου.

Δύο σημεία για να παρατηρήσουμε. Οι Σαουδάραβες δεν κατάφεραν να απελευθερώσουν έναν Αμερικανό όμηρο στο «χαλιφάτο» - κάτι που έκανε το Κατάρ- και εδώ και λίγους μήνες το Κατάρ έφτυσε πολύ δηλητήριο κατά του καθεστώτος Άσαντ. Μήπως, προς συμφέρον της ειρήνης στη Μέση Ανατολή και της πνευματικής ηρεμίας του Ομπάμα - που σημαίνει ότι προσπαθεί να αποφύγει μία ακόμη αμερικανική πανωλεθρία στην περιοχή - η παλιά νεράϊδα πιέζει τον εαυτό της να μπει στο επίκεντρο και πάλι; Αυτό θα εξοργίσει τους Σαουδάραβες –κάτι που το Κατάρ κάνει αρκετά συχνά- και θα καταστήσει για άλλη μια φορά το πλούσιο σε φυσικό αέριο Εμιράτο του Κατάρ έναν αξιόπιστο σύμμαχο της Αμερικής, καθώς και έναν εν δυνάμει σύμμαχο του Άσαντ.

Οι κυνικοί θα φλυαρούν, φυσικά. Είναι κρίμα, για παράδειγμα, που ο Εμίρης ο οποίος δεν μπορεί να έχει τόσο μεγάλη επιρροή στην απελευθέρωση των δικών του δημοσιογράφων από το Al Jazeera από την αιγυπτιακή φυλακή, ως δια μαγείας φαίνεται να συνέβαλε στην απελευθέρωση του Peter Curtis. Ο Peter Greste και οι σύντροφοί του, που είναι κλεισμένοι στη φυλακή Τόρα έξω από το Κάιρο, θα πρέπει να αναρωτιούνται πότε θα ακούσουν τα κελιά τους να ξεκλειδώνουν. Όχι σύντομα, φοβάμαι. Απ’ όταν το Κατάρ υποστήριξε τον πρόεδρο Μοχάμετ Μόρσι της Αιγύπτου και όχι τον εχθρό του Στρατάρχη/ Πρόεδρο Αμπντέλ-Φατάχ αλ -Σίσι, το Al Jazeera κατέπεσε. Γι’ αυτό, βέβαια, οι δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή μετά από τη δίκη παρωδία τους. Και οι Σαουδάραβες, οι οποίοι υποστηρίζουν τους σαλαφιστές που πρόσκεινται στον Σίσι στην Αίγυπτο, είναι απίθανο να έρθουν να διασώσουν τους δημοσιογράφους του Al Jazeera.

Όλα έχουν σχέση με ποιανού το μέρος είσαι - και με ποιανού το μέρος επιθυμείς να σε δουν ότι είσαι. Και με το πόσα χρήματα έχεις. Μέχρι στιγμής, το Κατάρ φαίνεται να μπορεί να μοιράζεται τις απόψεις τους (ή να γεμίζει το πορτοφόλι) των ανταρτών της Τζαμπχατ αλ-Νούσρα στη Συρία, που είναι ελάχιστα μετριοπαθείς, μάλλον περίπου σαν την αλ-Κάιντα, αλλά όχι (ακόμη) πλήρως ενσωματωμένοι στο «χαλιφάτο». Φυσικά, οι αρχές στην Ντόχα μπορεί να αρνηθούν γρήγορα ότι οποιαδήποτε χρήματα έχουν αλλάξει χέρια. Όταν είσαι ένα κράτος του Κόλπου που υποστηρίζει ένοπλες πολιτοφυλακές, δεν χρειάζεται να πληρώσεις για την απελευθέρωση ενός ομήρου - ειδικά αν ήδη πληρώνεις τους μισθούς των απαγωγέων. Και αν τα αγόρια της Νούσρα αφήσουν τον Άσαντ να πάρει μια ανάσα και σκληρύνουν τη στάση τους με το «χαλιφάτο» και αφήσουν έναν-δυο ομήρους, ε τότε - στα μάτια της Δύσης - αυτά είναι χρήματα που έπιασαν τόπο.

http://www.independent.co.uk/biography/robert-fisk

Διαβάστε περισσότερα