Τι σηματοδοτεί η πρωτιά της Χίλαρι Κλίντον

Η Χίλαρι Κλίντον έγραψε ιστορία και αναζητά τρόπους για να το συνεχίσει, σχολιάζει ο πολιτικός επιστήμων Jonathan Bernstein.

Οι επινίκιες ομιλίες είναι εύκολες. Οι ειδήσεις είναι καλές, η αίθουσα είναι γεμάτη με ενθουσιώδεις υποστηρικτές, η εκστρατεία ελέγχει τις εικόνες και το κείμενο είναι συνήθως πολύ καλά διαμορφωμένο, ειδικά εάν υπάρχουν άφθονες προειδοποιήσεις. Και η εκστρατεία της Κλίντον γνώριζε εδώ και εβδομάδες, ίσως και μήνες, ότι η Τρίτη θα είναι η μεγάλη βραδιά (παρά το τηλεγράφημα

του AP που ανακοίνωσε την υποψηφιότητα της Κλίντον από τη Δευτέρα, χάρη σε κάποιους υπερεκλέκτορες οι οποίοι μιλούν λίγο παραπάνω…).

Έτσι, λοιπόν, η Κλίντον έδωσε σχεδόν την καλύτερη ομιλία που θα μπορούσε να δώσει. Η έμφαση ήταν ενδιαφέρουσα. Κάποιοι που έχουν "πρωτιές" υποβαθμίζουν τα επιτεύγματά τους: Ο Μπαράκ Ομπάμα, ο πρώτος μαύρος πρόεδρος, συχνά (αν και όχι πάντα) ακολούθησε αυτόν το δρόμο. Την Τρίτη, η Κλίντον έθεσε την ιδιότητά της ως η πρώτη γυναίκα υποψήφια πρόεδρος μεγάλου κόμματος στο κεντρικό μήνυμά της.

Αυτό είναι πιθανώς έξυπνο. Πρώτο καθήκον της τώρα είναι να ενοποιήσει το κόμμα, και οι περισσότερες ψηφοφόροι του Μπέρνι Σάντερς είναι φεμινίστριες, ακόμη και αν δεν επέλεξαν να την υποστηρίξουν μέχρι στιγμής. Ένα άλλο είναι να προσεγγίσει τους ανεξάρτητους και αδύναμους Ρεπουμπλικάνους που έχουν απομακρυνθεί λόγω του επιθετικού τόνου του Ντόναλντ Τραμπ - πολλοί από τους οποίους είναι γυναίκες.

Και ακόμη και για τους Δημοκρατικούς που την υποστηρίζουν, το να τονίσει την ευκαιρία να εκλέξουν την πρώτη γυναίκα πρόεδρο θα μπορούσε να είναι ένας καλός τρόπος για να αυξήσουν τον ενθουσιασμό τους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για έναν υποψήφιο ο οποίος, τελικά, ως επί το πλείστον υπόσχεται να συνεχίσει τις πολιτικές της σημερινής κυβέρνησης και να μην κάνει μια ριζική αλλαγή. Το status quo είναι σπάνια συναρπαστικό, κι έτσι η Κλίντον θυμίζει σε όλους ότι δεν μπορεί να είναι το status quo.

Στην υπόλοιπη ομιλία της υπογράμμισε τις έννοιες της κοινότητας και της συνεργασίας, ως αντίβαρο στην σκληρή και διχαστική ρητορική του Τραμπ. Το μότο της ήταν: "οι γέφυρες είναι καλύτερες από τους τοίχους". Σε γενικές γραμμές, οι υποψήφιοι και οι εκστρατείες τους είναι λιγότερο σημαντικές στις προεδρικές εκλογές (σε σύγκριση με τις προκριματικές εκλογές). Οι περισσότεροι ψηφοφόροι συσπειρώνονται γύρω από τον υποψήφιο του κόμματός τους, ακόμα και αν λένε ότι ψηφίζουν το άτομο και όχι το κόμμα.

Είτε οι αριθμοί των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι η Κλίντον ήταν δημοφιλής, όπως έκαναν στις αρχές της εκστρατείας, είτε ότι δεν είναι δημοφιλής, όπως κάνουν τώρα, πάντα πίστευα ότι θα φερόταν γενικά ως μια υποψήφια των Δημοκρατικών στις εθνικές εκλογές. Το μόνο σημαντικό ερώτημα είναι αν μια γυναίκα ως προεδρικός υποψήφιος θα ήταν μια μικρή ώθηση ή μια μικρή ποινή, ή (όπως φαίνεται να συμβαίνει στις εκλογές χαμηλότερου επιπέδου), εάν αυτό δεν θα παίζει κανέναν ρόλο.

Αλλά μην γελιέστε: Η Χίλαρι Κλίντον είναι μία εξαιρετικά ικανή πολιτικός. Η επινίκια ομιλία της, μια ομιλία σε υποστηρικτές της, είναι πραγματικά από τα πιο αδύναμα ταλέντα της. Ωστόσο, είναι μια εξαιρετική συζητήτρια, χειρίζεται τις προσωπικές συνεντεύξεις πολύ καλά, και από κάθε άποψη είναι καλή με τους ψηφοφόρους μικρών ομάδων. Και κανείς δεν κερδίζει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των φορέων ενός κόμματος χωρίς να είναι πολύ καλός στην πολιτική.

Θα δούμε αν ο Ντόναλν Τραμπ καταφέρει να κάνει μια ανταγωνιστική εκστρατεία. Προς το παρόν, η καλύτερη εικασία είναι ότι θα είναι χειρότερη από τις εκστρατείες των Ρεπουμπλικάνων γενικά - ίσως και πολύ χειρότερη. Νομίζω ότι η Κλίντον είχε λιγότερους υψηλού επιπέδου εκλεγμένους αξιωματούχους από το κόμμα που να μην την υποστηρίζουν πριν από την Αϊόβα, από όσους έχει ο Τραμπ τώρα, εβδομάδες μετά την αποχώρηση του τελευταίου ανταγωνιστή του. Αυτό μπορεί ακόμη να αποδειχθεί σημαντικό. Ό,τι και να συμβεί με τον Τραμπ, ωστόσο, αναμένουμε ότι η Χίλαρι Κλίντον θα κάνει μια σταθερή, κατάλληλη, ικανή - και πολύ σκληρή - εκστρατεία. Και αν οι Ρεπουμπλικάνοι είναι έξυπνοι, θα προετοιμαστούν γι' αυτό.

bloomberg.com

Διαβάστε περισσότερα