Θέλει αρετή και τόλμη το νοικοκύρεμα των Πανεπιστημίων

Θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν ξεσηκώνονταν δύο – τρεις άνθρωποι των γραμμάτων και πανεπιστημιακοί. Δεν θα είχε ασχοληθεί κανείς αν δεν έπαιρνε διαστάσεις σταsocial media.Hκυβέρνηση, το υπουργείο Παιδείας, οι καθηγητές Πανεπιστημίου, όλοι οι σοβαροί πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται σε νιρβάνα.

Δεν είδαμε ούτε μια κινητοποίηση, ούτε καν μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Ένας άνθρωπος με ειδικές ανάγκες, ΑΜΕΑ

όπως τον λέει η επιστήμη, ξυλοκοπήθηκε μέσα στο χώρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθήνας. Στο κέντρο της πόλης, στο… άσυλο που η κυβέρνηση της αριστεράς φυλάσσει ως κόρη οφθαλμού, μπροστά σε δεκάδες άλλους ανθρώπους, ένας πολίτης που τόλμησε να πάει σε εκδήλωση για τον εθελοντισμό, και προφανώς «δεν είναι δικός τους», έφαγε το ξύλο της ζωής τους.

Και θα μπορούσε να του κοστίσει κάτι πολύ χειρότερο από τον όποιο εξευτελισμό και αηδία ένιωσε. Διαβάστε τι δήλωσε:

«Αστραπιαία με βουτάν από τον γιακά οι 2, ενώ ένας όχλος 15-20 ατόμων συγκεντρώνεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Μετά βίας στέκομαι όρθιος και παίρνω βαθιές ανάσες. Όταν είσαι ανήμπορος πρέπει να βρείς εναλλακτικούς τρόπους προστασίας. Με φωνές και άγριες διαθέσεις από μια μανιασμένη μάζα 15-20 ατόμων ξεκινάνε χαστούκια. Το κινητό είναι το στοιχείο του εγκλήματος και ήδη το έχουν πάρει (...)ως φοιτητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής είμαι συνηθισμένος ότι συνήθως αν δεν προκαλέσεις δεν κινδυνεύεις, εκτός και αν είσαι ‘’επικηρυγμένος ιδεολογικά’’, που και πάλι το πολύ να φας καμιά σφαλιάρα. Να μην μιλάς και να κατεβάζεις το κεφάλι τους αρκεί».

Κι όμως, αυτό το περιστατικό δεν ήταν ικανό να κινητοποιήσει κανέναν. «Έλα μωρέ, πάντα γίνονται τέτοια», θα είπαν πολλοί, έστω κι αν αυτό είναι ντροπιαστικό όταν αναφερόμαστε σε έναν συμπολίτη μας που έχει προβλήματα. Μήπως θα πει κανείς σεβόμαστε τους ΑΜΕΑ όταν κλείνουμε τις ράμπες τους; Όταν δεν έχουμε προβλέψει ούτε καν στις δημόσιες υπηρεσίες τρόπους για να κινούνται με άνεση οι ανάπηροι; Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία. Ο ξυλοδαρμός ενός ΑΜΕΑ μέσα στο Πανεπιστήμιο είναι η κορυφή του παγόβουνου. Τα τελευταία 40 χρόνια, με ευθύνη όλων των κομμάτων αλλά ιδιαίτερα με την αριστερά που υποκινεί τη βία και το μπάχαλο, τα κτίρια των ΑΕΙ και ΤΕΙ έχουν μετατραπεί σε χώρους ανομίας.

Έπρεπε να γίνει κυβέρνηση η αριστερά για να τα δούμε όλα. Το άσυλο είναι πλέον τόσο απαράβατο που μπορεί να υπάρξουν νεκροί και να μην τολμά κανείς να μπει στα Πανεπιστήμια. Το άσυλο ιδεών, η ελεύθερη διακίνηση ιδεών έχει μεταλλαχθεί στο πιο ντροπιαστικό «έθιμο» του σύγχρονου νεοέλληνα.

Και το δυστύχημα είναι πως μαθαίνουμε τα παιδιά μας να γίνονται έτσι. Με το που πατάνε το πόδι τους στο Πανεπιστήμιο «διδάσκονται» είτε να παίρνουν μέρος στο μπάχαλο είτε να σιωπούν και να αποδέχονται ότι έτσι είναι η κατάσταση.

Είχαν γίνει προσπάθειες τα προηγούμενα χρόνια να περιοριστεί η… αναρχία, όχι η ελευθερία. Όμως θέλει αρετή και τόλμη το νοικοκύρεμα των Πανεπιστημίων. Θέλει τόλμη από τις πρυτανικές αρχές που δεν θα φοβούνται τους μπαχαλάκηδες αλλά και δεν θα συναλλάσσονται μ’ αυτούς στη λογική «δεν με ενοχλείς, δεν σε ενοχλώ, ας καεί το πελεκούδι».

Θέλει τόλμη και από το κράτος, το υπουργείο Παιδείας, το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, την εκάστοτε κυβέρνηση. Το σίγουρο είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση της αριστεράς δεν πρόκειται να κάνει τίποτε προς τη σωστή κατεύθυνση. Το επιζητά το μπάχαλο, θέλει την ανώτατη εκπαίδευση «μήτρα» δημιουργίας… ακτιβιστών. Δεν την ενοχλεί το παρεμπόριο που βρίσκεται σε άνθηση έξω από την πρώην ΑΣΟΕΕ κι όχι μόνο. Δεν συγκινείται καν από τον ξυλοδαρμό του ΑΜΕΑ. Μπορεί να ασχολείται με τα διεμφυλικά άτομα, μπορεί να χαίρονται στο Μαξίμου με τον Καρανίκα που φωτογραφήθηκε με τρανσέξουαλ. Μπορεί να καπνίζει όσο χασισάκι θέλει. Αλλά δεν μπορεί γιατί δεν θέλει, να καθαρίσει τα Πανεπιστήμια.

Δεν ξέρουμε ποιος άλλος μπορεί, ποιος άλλος έχει τα κότσια να καθαρίσει τον… στάβλο από την κόπρο. Αν δε γίνει αυτό απλά τα Ελληνόπουλα θα φεύγουν τρέχοντας στο εξωτερικό κι όλοι όσοι μένουμε εδώ θα ντρεπόμαστε για το επίπεδο της παιδείας μας, για την ανεκτικότητα της κοινωνίας σε τέτοιες καταστάσεις.

Ντροπή για μια Ελλάδα που ήταν πρωτοπόρος στην Παιδεία και που τώρα θα έπρεπε να ντρέπεται που θεωρείται δυτική χώρα.

Όχι, δεν μας φταίνε τα μνημόνια για το χάλι μας. Ένα μάτσο χάλια είμαστε και χωρίς αυτά.

Διαβάστε περισσότερα