«Σύντροφοι» και οι Νεοναζί

Ήταν κάποτε ένας υπουργός Δικαιοσύνης ονόματι Παρασκευόπουλος. Επί θητείας του η μοναδική του έγνοια ήταν πώς να αποφυλακιστούν οι τρομοκράτες της 17 Νοέμβρη, πώς να την γλιτώσουν τύποι σαν τον Νίκο Ρωμανό ή πώς να έρθουμε πιο… κοντά με τους μπάχαλους των Εξαρχείων.

Ο υπουργός αυτός κατά γενική ομολογία απέτυχε παταγωδώς, ήρθε σε σύγκρουση με πολιτικούς και δικαστές και τελικώς αποχώρησε τερματίσας… όχι ευδοκίμως της θητεία του. Τώρα και ως βουλευτής μπορεί να συνεχίσει να λέει τις ίδιες παλαβομάρες, άλλωστε καθηγητής είναι από εκείνους που θεωρητικολογούν επί παντός του επιστητού. Σε

συνέντευξή του λοιπόν ανέφερε ότι πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος προκειμένου να αποποινικοποιηθεί το αδίκημα για το κάψιμο της σημαίας. Ο κ. Παρασκευόπουλος υποστηρίζει πως η πράξη αυτή πρέπει να αποδοκιμάζεται πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά, κάτι που κατά την άποψή του, είναι και πιο αποτελεσματικός τρόπος.

«Τιμώ την ελληνική σημαία και πιστεύω ότι η ηθικο-κοινωνική αποδοκιμασία των προσβολών της θα είναι πολύ πιο αποτελεσματική», λέει χαρακτηριστικά.

Ακόμη, τάσσεται υπέρ της ισορροπημένης στάσης της Αστυνομίας απέναντι στους αντιεξουσιαστές, λέγοντας πως «αν ήταν σκληρότερη θα ήταν σκληρότερα και τα επεισόδια». Επίσης, δηλώνει πως αν η Χρυσή Αυγή κάνει βήματα για εκδημοκρατισμό πρέπει να στηριχθεί από το πολιτικό σύστημα, προτιμώντας τη σύγκλιση από τη διαρκή ρήξη.

«Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης», επισημαίνει ο κ. Παρασκευόπουλος και συνεχίζει: «Η Χρυσή Αυγή πρέπει να δεχθεί έμπρακτα την υπαγωγή της στους θεσμούς της Δημοκρατίας. Και αυτή την στάση, αν και όταν εκδηλωθεί, πρέπει να τη στηρίξουν τα δημοκρατικά κόμματα».

Ο άνθρωπος δεν παίζεται ή μάλλον το κάνει επίτηδες για να διατηρείται στην επικαιρότητα. Έχει πάθει το σύνδρομο της διασημότητας και τώρα που κανείς δεν ασχολείται μαζί του θα λέει ό,τι ανοησία του κατέβει για να ασχολούνται μαζί του.

Να μην είναι αδίκημα το κάψιμο της σημαίας αλλά μόλις συμβαίνει να το αποδοκιμάζουμε και… καθαρίσαμε. Θα βγαίνει ο καλός μπαχαλάκης, θα βάζει τη φωτιά στο… πανί που έλεγε και κάποιο άλλο αριστερό νούμερο κι εμείς θα βγαίνουμε και θα λέμε «κύριε μπαχαλάκη, σε αποδοκιμάζουμε. Είσαι κακός άνθρωπος, θα σε κάνουμε ντα αν το ξανακάνεις αλλά δεν πρόκειται να σε στείλουμε τη φυλακή για να δεις πώς είναι να σηκώνεις το σαπούνι από το ντους».

Είναι πράγματι εξοργιστικό να ακούς τέτοιες ανοησίες από άνθρωπο που υπηρετεί το Πανεπιστήμιο και μαθαίνει στα παιδιά μας γράμματα ενώ εμείς τον πληρώνουμε. Ένα πανί είναι γι’ αυτόν η σημαία γιατί έτσι κι ο ίδιος επιβεβαιώνει την ασημαντότητά του, λέει ότι είναι κάποιος.

Όπως κι όταν λέει ότι πρέπει να είναι ισορροπημένη η στάση της αστυνομίας με τους αντιεξουσιαστές. Δηλαδή να πετάνε μολότοφ, να καίνε την Αθήνα, να απειλούν τους αστυνομικούς των 1.000 ευρώ με δολοφονία αλλά οι άλλοι να τους λένε «καλοί μας αναρχικοί, δεν πάμε για καφέ να τα πούμε πιο καλά αντί να δερνόμαστε στην πλατεία;»

Όσο για τη Χρυσή Αυγή τι να πει κανείς. Επιβεβαιώνει το γεγονός ότι ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιά συμπλέουν εδώ και χρόνια, από τότε που η Ζωή τους έγλειφε στη Βουλή. Δεν θα είχε πρόβλημα να συνεργαστεί με τους Χρυσαυγίτες αρκεί να… εκδημοκρατιστούν. Τι να κάνουν δηλαδή; Να πάνε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και να φωνάζουν σύντροφοι όπως έκανε και ο άλλος ακροδεξιός εταίρος;

Άνθρωποι σαν τον Παρασκευόπουλο είναι επικίνδυνοι για τη χώρα. Όχι γιατί μπορεί να τα πιστεύουν όλα αυτά αλλά γιατί τους δίνεται βήμα να τα επικοινωνούν σε όλους τους Έλληνες.

Διαβάστε περισσότερα