Που βαδίζει η Ευρώπη;

Του Νίκου Αργεάδη

Θα αρχίσω με κοινοτυπία παγκοίνως αποδεκτή: Η πολιτικοοικονομική δυσαρμονία της Ευρώπης είναι, τελικά, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσεως που την μαστίζει, το κατ’ εξοχήν πρόβλημά της και το «καύσιμο» που τροφοδοτεί την «δυσπιστία» των αγορών. Η απόφαση για την ελληνική διάσωση που τέθηκε σε εφαρμογή στις 21 Ιουλίου (με το τότε υποτιθέμενο 21 % “κούρεμα”), έχει καταρρεύσει και, ανάλογα με το ποιός μιλά, τώρα πάμε μέχρι για 70% ή 50 ή 60% “κούρεμα”. Η κρίση εμπιστοσύνης έχει πλέον μολύνει τις μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης και η επιβίωση του

ευρώ, και θα έλεγα, δίχως πρόθεση υπερβολής, η επιβίωση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τίθενται εν αμφιβόλω. Το φόβητρο των αγορών χτυπά και την θύρα της Γαλλίας και μετά μάλλον  και της Γερμανίας η οποία, άκουσον-άκουσον! κρύβει ίδιον χρέος 5 τρις! Αν ειναι δυνατόν, η “ενάρετη”, η τα πάντα ορθώς ποιούσα Γερμανία, να έχει χρέος. Θού Κύριε… Ας δούμε γιατί, αναλύοντας πρώτα το ποιόν ανταποκρίσεως των Ευρωπαίων ιθυνόντων στην επεκτεινόμενη «μόλυνση» τους τελευταίους μήνες και γιατί δεν αποτελεί καλό οιωνό του (Ευρωπαϊκού) μέλλοντος: Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν προτείνει μια κακοφωνία προτάσεων για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης.  Έτσι, από το καλοκαίρι έχουμε δηλώσεις και εναντιοδηλώσεις τους που “ακονίζουν συνεχώς τα δόντια των αγορών”.

1)    Ο Ζαν Κλώντ Τρισέ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, απηύθυνε έκκληση για αυστηρότερους δημοσιονομικούς κανόνες!! Μάλιστα, έχοντας υπ’ όψιν του τον πληθωρισμό αύξησε!!! και το επιτόκιο δανεισμού από την ΕΚΤ.

2)    Ο Μάριο Ντράγκι, επικεφαλής της Τράπεζας της Ιταλίας, και πιθανός διαδοχος του Τρισέ,  έχει ζητήσει δεσμευτικά όρια όχι μόνο για τους προϋπολογισμούς αλλά και για πλήθος άλλων εθνικών οικονομικών πολιτικών.

3)    Ο Γκύ Φέρχοφσταντ, αρχηγός της Συμμαχίας Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε την δημιουργία ευρωομολόγων.

4)    Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, πρότεινε ότι η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει σε πλήρη δημοσιονομική ένωση.

5)    Έχω χάσει το λογαριασμό του τί δηλώνει κάθε τρείς και λίγο ο Όλι Ρεν.

Το κοινό στοιχείο όλων αυτών των προτάσεων είναι ότι όλες αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν ΤΩΡΑ το «θηρίο», τουτέστιν την δυσπιστία των αγορών, και την συσσώρευση των εθνικών χρεών.  Ιδού γιατί:

Πρώτον, η μετάβαση σε δημοσιονομική ένωση απαιτεί ριζική αναθεώρηση των ιδρυτικών συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. δείτε εδώ http://www.antinews.gr/2011/10/22/129174/ μία πρόγευση.

Δεύτερον, η έκδοση ευρωομολόγου απαιτεί (ώριμη) πολιτική συναίνεση που θα διαρκέσει μήνες, αν όχι χρόνια, για να δημιουργηθεί. Έπρεπε να ξεκινήσει πριν χρόνια.

Αυτό που «καίει» τους Ευρωπαίους τώρα, και ειδικά τους Γερμανούς, είναι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών τους. (Δείτε εδώ http://www.antinews.gr/2011/10/22/129133/ την ανάλυση του Κακοφωνίξ για το θέμα). Επίσης εδώ http://www.antinews.gr/2011/06/0