Πόσο θα κρατήσει η κατάληψη της Φαλούτζα από τους Ισλαμιστές;

Συνεργάτες της τρομοκρατικής οργάνωσης Αλ Κάιντα κατέλαβαν τη Φαλούτζα, στο Ιράκ, την περασμένη εβδομάδα. Η τολμηρή επιχείρηση ήταν μια νίκη – αλλά θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει και το Βατερλό της ομάδας.

Τη Δευτέρα, οι ιρακινές δυνάμεις του στρατού και άλλοι πολεμιστές φυλών άρχισαν να περικυκλώνουν την πόλη της Φαλούτζα και, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, να βομβαρδίζουν τις θέσεις της Αλ Κάιντα. Η είδηση ​​θυμίζει τη μάχη της Φαλούτζα σχεδόν δέκα χρόνια πριν, όταν ο στρατός

των ΗΠΑ άρχισε τη μακροχρόνια μάχη για την ανάληψη της δυτικής πόλης του Ιράκ σε μία από τις σημαντικότερες μάχες του πολέμου.
Αλλά οι αναλυτές εντός και εκτός της αμερικανικής κυβέρνησης λένε ότι οι πιθανότητες για το παρακλάδι της Αλ Κάιντα να κρατήσει τη Φαλούτζα είναι ελάχιστες. Ένας αξιωματούχος των ΗΠΑ αναγνώρισε τη Δευτέρα «η ασφάλεια στο Ιράκ προκαλεί ανησυχία», σημειώνοντας ότι η βία έχει ενταθεί και ότι το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ έχει αναζωπυρωθεί. Αλλά ο ίδιος αξιωματούχος διευκρίνισε επίσης ότι «η κατάσταση στη Φαλούτζα και τη Ραμάντι παραμένει ρευστή. Ο πρωθυπουργός Μαλίκι και η κυβέρνησή του κάνουν το καλύτερό τους για να ανακτήσουν το έδαφος που κέρδισε η αλ-Κάιντα».

Το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ στο Λεβάντε (ISIL) έχει εστιάσει μεγάλο μέρος της προσοχής του πρόσφατα στη Συρία, όπου θεωρούν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ότι διαμένει ο απομονωμένος ηγέτης του, Αμπού Μπακρ Αλ – Μπαγντάντι. Και στη Συρία το ISIL πρόσφατα έχασε έδαφος. Καθώς οι μαχητές του Μπαγντάντι έβαζαν τις μαύρες σημαίες της Αλ Κάιντα στη Φαλούτζα, η ομάδα υπέστη σοβαρές ζημίες και στα προπύργιά της στη βόρεια Συρία. «Είναι πολύ πιο σημαντικό για το μέλλον της ομάδας, το να της επιτεθούν ομάδες των Σουνιτών ισλαμιστών» δήλωσε ο Will McCants, διευθυντής του προγράμματος στο Ινστιτούτο Brookings για τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον Ισλαμικό Κόσμο. «Αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει πολύ την οργάνωση. Μέχρι τώρα, δεν τα πάνε καλά με αυτές τις ομάδες».

Το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ, επίσης, δεν τα πάει πολύ καλά και με την κεντρική ηγεσία της Αλ Κάιντα. Το Al Jazeera ανέφερε τον περασμένο Ιούνιο ότι ο ηγέτης της Αλ Κάιντα, Αϊμάν αλ – Ζαουάχρι, είχε απορρίψει τα σχέδια του ISIL να αναλάβει και τον άλλο σύμμαχο της Αλ Κάιντα στη Συρία, την ομάδα Τζαμπχάτ αλ-Νούρσα, η οποία στην πλειοψηφία της έχει Σύριους που αγωνίζονται και συχνά συνεργάζεται με άλλες ομάδες ανταρτών. Αλλά ο Μπαγντάντι απέρριψε δημοσίως το διάταγμα του Ζαουάχρι και συνέχισε να επεκτείνει τις δραστηριότητές της ομάδας του στη Συρία, η οποία θεωρείται από την Αλ Κάιντα πιο σημαντικό μέτωπο στον ευρύτερο αγώνα της τζιχάντ από το Ιράκ.

«Η Τζαμπχάτ αλ-Νούρσα έχει γίνει αποδεκτή από την αντιπολίτευση», σχολιάζει η Valerie Szybala, αναλυτής της Συρίας στο Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου. «Υπήρξαν εκεί από την αρχή. Το εβδομήντα τοις εκατό των μαχητών τους είναι από τη Συρία, αλλά η ηγεσία τους έχει περισσότερους ξένους μαχητές. Σε σύγκριση με το ISIL είναι πολύ πιο δύσκολο να διασύρουν». Ένας άλλος σημαντικός λόγος που πολλοί παρατηρητές της Αλ Κάιντα θεωρούν ότι δεν θα κρατήσει το έδαφος στο δυτικό Ιράκ, είναι επειδή η ομάδα που ευθύνεται για την 9/11 και έχει δεσμευθεί για την αποκατάσταση ενός αρχαίου ισλαμικού χαλιφάτου, ποτέ δεν έχει καταφέρει πραγματικά να κυβενρήσει.
Σε εμπιστευτική επιστολή του εμίρη της θυγατρικής της Αλ Κάϊντα στη βόρεια Αφρική σε μαχητές στο Μάλι, που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά από το Associated Press, ο εμίρης επιπλήττει τους υφισταμένους του για την εφαρμογή της σαρίας πάρα πολύ γρήγορα, σε ένα πληθυσμό που δεν είναι έτοιμος να ζήσει τόσο περιορισμένα. Ένα παρόμοιο πρόβλημα οδήγησε το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στο Ιράκ να νικήσει το 2006 και το 2007, στην επαρχία Ανμπάρ. Αφού επέβαλε μια σκληρή εκδοχή του νόμου της Σαρία και διέπραξε και άλλες καταχρήσεις εναντίον του τοπικού πληθυσμού, η Αλ Κάιντα αντιμετώπισε μια εξέγερση από σεΐχηδες φυλών που έγινε γνωστή ως το τελικά γνωστό ως το Ξύπνημα της Ανμπάρ.
Σήμερα, το ISIL ήταν σε θέση να συγκεντρώσει τη δύναμη για να καταλάβει τη Φαλούτζα εν μέρει επειδή πολλές από αυτές τις τοπικές φυλές που αντιτέθηκαν στην Αλ Κάιντα το 2006 και το 2007 είναι πλέον οργισμένες με την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Νούρι αλ – Μαλίκι στη Βαγδάτη. Τον τελευταίο χρόνο, η οργή της Ανμπάρ με την κυβέρνηση της Βαγδάτης για τη δίωξη επιφανών σουνιτών πολιτικών και την επιβολή των νόμων που αποσκοπούν στο να εξαγνίσουν την ιρακινή κυβέρνηση από τα στελέχη του κόμματος Μπάαθ του Σαντάμ Χουσεΐν, έχει πάρει τη μορφή διαδηλώσεων στη Φαλούτζα και τη Ραμάντι.
Ο Sterling Jensen, ο οποίος υπηρέτησε ως ο βασικός μεταφραστής του αμερικανικού στρατού στη Ραμάντι κατά την έναρξη τους Ξυπνήματος της Ανμπάρ και τώρα είναι αναλυτής στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, λέει ότι προς το παρόν το ISIL «δεν είναι ο βραχυπρόθεσμος στρατηγικός εχθρός πολλών από τις φυλές που υποστήριξαν τις διαδηλώσεις». Ο Jensen είπε επίσης στην Ανμπάρ δεν αρέσει το ISIL αλλά δεν απειλούνται από την Αλ Κάιντα με τον ίδιο τρόπο που αισθάνονται ότι απειλούνται από την κυβέρνηση του Μαλίκι.
Ο υφυπουργός Τζον Κέρι υποσχέθηκε τη Δευτέρα να βοηθήσει την κυβέρνηση Μαλίκι από τη νέα απειλή της Αλ Κάιντα. Αλλά είπε επίσης ότι δεν σχεδιάζει να στείλει Αμερικανούς στο Ιράκ για να πολεμήσουν στο πλευρό τους. Αντ ‘αυτού η ιρακινή κυβέρνηση θα πρέπει να βασιστεί σε μια δύσκολη συμμαχία με αυτούς τους ηγέτες των φυλών οι οποίοι έχουν διαμαρτυρηθεί για την κυβέρνηση Μαλίκι κατά τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά εξακολουθούν να θυμούνται τα εφιαλτικά χρόνια, όταν η Αλ Κάιντα προσπάθησε να κυβερνήσει το δυτικό Ιράκ.

http://www.thedailybeast.com/articles/2014/01/07/the-al-qaedastan-threat.html