Πως η Αμερική κατάντησε περίγελως του κόσμου

Αυτό το τηλεοπτικό δράμα, με την αντίστροφη μέτρηση προς τον όλεθρο, που όλοι παρακολουθήσαμε, ευτυχώς έληξε. Από την αρχή του, ήταν περισσότερο θέατρο παρά μια πραγματική κρίση. Οι αγορές  γνώριζαν εξαρχής, πως κανένας πολιτικός των ΗΠΑ δεν θα διακινδύνευε μια εθνική χρεοκοπία.Μπορεί το δολάριο να εξασθένησε, αλλά δεν παρατηρήθηκα κάποια μαζική φυγή από τα κρατικά ομόλογα, ή έστω μια επανάληψη των όσων είδαμε όταν κατέρρευσε η Lehman Brothers το 2008. Όσοι θέλουν να ξεφύγουν από την αμερικανική αγορά ομολόγων, δεν έχουν πολλές επιλογές, άλλες από τον χρυσό. Εν τω μεταξύ, η Αμερική αυτογελοιοποιήθηκε, ανεβάζοντας το μακροπρόθεσμο κόστος του κρατικού δανεισμού.Το επεισόδιο αυτό μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τον κόσμο, όπως αυτός εξελίχθηκε μετά το 1945, με ένα παγκόσμιο σύστημα αμερικανοκατασκευασμένο, και στηριζόμενο από θεσμούς όπως είναι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, και το ΔΝΤ.Το κυριότερο πρόβλημα φαίνεται πως είναι η δυσλειτουργία του αμερικανικού πολιτικού συστήματος. Σίγουρα, ο θεσμοθετημένος διαχωρισμός των εξουσιών   (πρόεδρος, κογκρέσο, κλπ) αποτελεί και τη βασική δύναμη των ΗΠΑ. Στο παρελθόν, καμία διαμάχη μεταξύ αυτών των εξουσιών δεν απείλησε τη παγκόσμια ισχύ της Αμερικής. Όμως, η υπόθεση του χρέους μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και ζήτημα εξωτερικής πολιτικής. Μέχρι σήμερα, οι φίλοι και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ βασίζονταν σε μια πολιτική συναίνεση, η οποία και εκφράζεται τελικά μέσα από τις πολιτικές του State Department, και του υπουργείου Οικονομικών. Αυτό πλέον δεν ισχύει. Και κανένας δεν ξέρει αν η σημερινή κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από προσωρινή. Και άσχετα από το τι την προκάλεσε, αυτό που έχει σημασία είναι πως οι ξένοι βλέπουν απλά τη διάσπαση που κυριαρχεί μέσα στην αμερικανική πολιτική σκηνή, και βγάζουν τα συμπεράσματά τους.Η προβληματική πλέον διακυβέρνηση της χώρας, δεν τρομάζει μόνο τους συμμάχους της αλλά και τους αντιπάλους, όπως είναι η Κίνα, που θέλει να ανταγωνιστεί την Αμερική, μέσα όμως  στα σημερινά παγκόσμια οικονομικά πλαίσια. Η διεθνής επιρροή των ΗΠΑ έχει ήδη μειωθεί εξαιτίας των εσωτερικών της προβλημάτων, και ο έξω κόσμος δεν μπορεί να καταλάβει πως κάποιοι πολιτικοί είναι διατεθειμένοι να βλάψουν το όνομα και το κύρος της χώρας τους, για ένα ζήτημα (όριο δανεισμού) που στην ουσία είναι άσχετο και άνευ σημασίας.Κάτι άλλο που προκαλεί απορία στους τρίτους, είναι το πως η Αμερική συνεχίζει να ανθίσταται σθεναρά στην αύξηση της φορολόγησης, όντας μια από τις χώρες με τη μικρότερη φορολόγηση διεθνώς. Και όλα αυτά παρά τις τεράστιες στρατιωτικές κ.ά. δαπάνες της. Και επίσης το γεγονός ότι οι φανατικοί οπαδοί της ελεύθερης αγοράς Αμερικάνοι, δεν συζητούν καν την άρση των φορολογικών προνομίων και παράθυρων που απολαμβάνουν οι εκατομμυριούχοι.Πριν από μερικά χρόνια, επί προέδρου Κλίντον, η Αμερική είχε πλεόνασμα. Οι πόλεμοι μετά τη 9/11, οι φορολογικές ελαφρύνσεις του Μπους, η βοήθεια προς τις τράπεζες κλπ. ανέτρεψαν αυτή τη κατάσταση. Σήμερα, για να διατηρηθεί η ούτως ή άλλως μέτρια ανάπτυξη, η Αμερική χρειά