Οι υπερ- πλούσιοι αυξάνονται και πληθύνονται

«Ξεχάστε την ύφεση. Ποτέ δεν υπήρχε καλύτερη εποχή στην ιστορία για να γίνει κάποιος μέλος του πιο αποκλειστικού κλαμπ: αυτό των υπέρ-πλούσιων του κόσμου» γράφει ο Μάικλ Λιντ στο Foreign Policy. Και εξηγεί γιατί συμβαίνει αυτό.

«Ναι, είναι αλήθεια, το 1% στις Ηνωμένες Πολιτείες αρχικά επλήγη σκληρά από την παγκόσμια οικονομική κρίση, χάνοντας το 50% του εισοδήματός του. Το μερίδιο του εισοδήματός του στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε από 23,5% σε 18,1%. Στην υποτονική ανάκαμψη, ωστόσο, τα μεγάλα εισοδήματα επίσης ανέκαμψαν πολύ πιο έντονα. Το 2010, ο οικονομολόγος Emmanuel Saez καταλήγει στο

ότι «το 1% καρπώθηκε το 93% του εισοδήματος των κερδών κατά το πρώτο έτος της ανάκαμψης.
Δύο παράγοντες εξηγούν τις πολύ διαφορετικές ανακτήσεις των πλουσίων και των υπόλοιπων. Πρώτον, η μαζική ανεργία έχει καταστρέψει εκατομμύρια που βασίζονται στους μισθούς για το σύνολο ή το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων τους, αλλά δεν έχει επηρεάσει άμεσα τη μειονότητα που ζει από τις επενδύσεις της. Το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου των υπέρ-πλούσιων έχει τη μορφή μετοχών, ομολόγων και άλλων χρηματοοικονομικών περιουσιακών στοιχείων. Δεύτερον, για το μέσο Αμερικανό το πιο σημαντικό στοιχείο του πλούτου είναι το σπίτι της οικογένειας. Και παρότι η χρηματιστηριακή αγορά έχει ανακάμψει, από τις 30 Ιουνίου, το 31% των αμερικανικών ιδιοκτητών σπιτιού βρίσκονταν ακόμα σε άσχημη κατάσταση, χρωστώντας περισσότερα στα ενυπόθηκα δάνεια από την αξία των σπιτιών τους.

Το σκάσιμο της φούσκας των ακινήτων είναι ο κύριος λόγος που η μέση καθαρή αξία μιας τυπικής αμερικανικής οικογένειας κατρακύλησε σχεδόν 40% από το 2007 ως το 2010. Και ενώ η Federal Reserve και άλλες κυβερνητικές υπηρεσίες έχουν σταθεροποιηθεί με επιτυχία και αναβίωσαν τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την αγορά μετοχών μέσω διαφόρων τρόπων, όπως τα χαμηλά επιτόκια που επέτρεψαν τα κέρδη να αυξάνονται, το πολιτικό αδιέξοδο έχει μπλοκάρει την πρόοδο στη διαγραφή ή την αναδιάρθρωση του χρέους που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια της μεσαίας τάξης στη στεγαστική αγορά. Το αποτέλεσμα; Ο πλούτος της μέσης αμερικανικής οικογένειας παραμένει κάτω από τα προ ύφεσης υψηλά επίπεδα.
Τι γίνεται με τον υπόλοιπο κόσμο; Τα δεδομένα για τους πλούσιος παγκοσμίως είναι δύσκολο να συγκεντρωθούν. Ρώσοι ολιγάρχες, μεγιστάνες του Μεξικού και κινέζοι κομμουνιστές «πρίγκιπες» δεν συνηθίζουν να αποκαλύπτουν όλα τα περιουσιακά στοιχεία τους. Οι πληροφορίες που είναι διαθέσιμες, όμως, δείχνουν ένα παγκόσμιο μοτίβο παρόμοιο με εκείνο των ΗΠΑ.

Κατά την έναρξη της ανάκαμψης το 2009, ο συνολικός πλούτος των 10 εκατομμυρίων εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων του κόσμου αυξήθηκε 18,9%, σύμφωνα με έκθεση της Merrill Lynch και της παριζιάνικης εταιρείας συμβούλων Capgemini. Μετά από μια βουτιά 20% το 2008, ο συνολικός πλούτος αυτής της ομάδας είχε ήδη φτάσει τα ανώτατα όρια του 2007 έως το τέλος του 2010. Η κορυφή του 1% του πλανήτη κρατούσε το 44% του παγκόσμιου πλούτου το 2010, σύμφωνα με την Credit Suisse. Το ποσοστό αυξήθηκε