Οι πολιτικοί αρνούνται να θίξουν τους κομματικούς στρατούς τους στο δημόσιο

Για πολλά χρόνια ακούμε ότι πρέπει να γίνουν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ότι είναι μεγάλος ο αριθμός τους και πρέπει να ελαφρύνουν οι κρατικές δαπάνες για μισθούς. Για περισσότερο από δύο χρόνια ακούμε από διάφορους πολιτικούς ότι ξεκίνησε ένα πρόγραμμα απολύσεων, ότι θα φύγουν 2-3 χιλιάδες επίορκοι, θα απομακρυνθούν όσοι δεν χρειάζονται, θα καταργηθούν διάφοροι δημόσιοι οργανισμοί που είναι άχρηστοι.

Και παρά τις δεσμεύσεις μας απέναντι στην τρόικα, αν κάτσει κάτω κανείς να υπολογίσει αν έχουν γίνει και πόσες

Προς Θεού, κανείς δε θέλει να χάνουν τη δουλειά τους άνθρωποι, ειδικά τώρα που η ανεργία έχει φτάσει το 27%. Όμως, είναι εξίσου μεγάλη αμαρτία να πληρώνονται άνθρωποι παντελώς άχρηστοι, πολλοί οι οποίοι δεν έχουν πατήσει το πόδι τους στην υπηρεσία και πληρώνονται κανονικά, υπάλληλοι που κάθονται ακόμη και σε καρέκλες χωρίς γραφεία.

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε σιχτιρίσει για τον άθλιο δημόσιο τομέα που ενώ απασχολεί εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, τελικά είναι η βασική εστία ταλαιπωρίας για τους πολίτες και πολλές φορές διαφθοράς.

Και φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε λόγο για συνολική άθλια εικόνα του δημόσιου τομέα. Υπάρχουν άνθρωποι άξιοι, με τεράστιες γνώσεις και όρεξη για δουλειά που, όμως, χάνονται στο χάος του ελληνικού δημοσίου.

Και κάπως έτσι ήρθε η κρίση να επιβάλει μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις του δημοσίου που θα έπρεπε να τις κάνουμε μόνοι μας. Οι πολιτικοί που επί χρόνια γέμισαν με ρουσφέτια το δημόσιο έπρεπε να πάρουν αποφάσεις δύσκολες, αλλά αναγκαίες. Στο κάτω – κάτω πώς θα γίνει η ανανέωση του δημόσιου τομέα; Χιλιάδες νέοι με απίστευτη παιδεία είναι στην ανεργία την ίδια στιγμή που χιλιάδες άχρηστοι έχουν βρει το μήνα που θρέφει τους έντεκα.

Κι όμως, παρ’ ότι θα περιμέναμε μια μεγαλύτερη σοβαρότητα στο θέμα αυτό, τι έχουμε δει μέχρι σήμερα; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν φύγει;

Είναι κάποιοι από τους δήμους, τους οποίους τους προσέλαβαν οι δήμαρχοι. Είναι μερικές χιλιάδες εκπαιδευτικοί, αναπληρωτές κατά κύριο λόγο, που πέρασαν από το ΑΣΕΠ, έχουν δηλαδή με κάποιο τρόπο αξιολογηθεί. Και η Τρίτη κατηγορία είναι οι διοικητικοί υπάλληλοι για τους οποίους γίνεται τώρα ο ντόρος στα Πανεπιστήμια. Ποιος τους προσέλαβε; Οι πρυτάνεις και οι καθηγητές.

Τι κοινό έχουν οι μέχρι σήμερα απολυμένοι; Ότι δεν έχουν προσληφθεί από τους πολιτικούς, δεν είναι δηλαδή ρουσφέτια των κομμάτων και των βουλευτών. Και τόσο καιρό έχει δημιουργηθεί ένας απίστευτος ντόρος για το πώς θα γίνουν οι διαθεσιμότητες, από πού θα γίνουν οι απολύσεις, ποιος αριθμός θα φύγει από το δημόσιο. Και μήνες τώρα κάνουν οι πολιτικοί μας ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να μη θίξουν τον κομματικό τους στρατό, αυτούς που προσέλαβαν οι ίδιοι οι βουλευτές και κάνουν τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να κοροϊδέψουν την τρόικα, να περάσει ο καιρός μπας και ξεχαστούν οι δανειστές. Την ίδια ώρα, όμως, που δεν γίνονται απολύσεις, δεν κλείνουν άχρηστοι φορείς όπως η «Κωπαϊδα», το ΤΕΟ κ.λπ. κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις από χιλιάδες άλλους. Και το ντόμινο οδηγεί σε κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων από τις οποίες φεύγουν χιλιάδες ιδιωτικοί υπάλληλοι. Αλλά γι’ αυτούς δεν υπάρχουν δάκρυα, κανείς δε νοιάζεται. Οι πολιτικοί και τα κόμμα ξεσηκώνονται μόνο για το δημόσιο, για τους εργαζόμενους στα υπουργεία, τα ταμεία, τις συγκοινωνίες. Εκεί που υπάρχουν χιλιάδες υπάλληλοι που είτε δεν χρειάζονται και περισσεύουν είτε πληρώνονται προσφέροντας ελάχιστα. Την ίδια ώρα χιλιάδες νέοι δεν έχουν δουλειά αλλά έχουν όρεξη να δουλέψουν. Την δεν έχουν; Άκρες, μέσον, «μπάρμπα στην Κορώνη» που έλεγαν και οι παλαιοί.

Κάπως έτσι πορευόμαστε μέσα στην κρίση, ανήμποροι να ξεκολλήσουμε από το πελατειακό σύστημα και από τον άθλιο συνδικαλιστικό συρφετό που υπερασπίζεται ακόμη και δημοσίους υπαλλήλους που δεν μπορούν να δουλέψουν ούτε στον κήπο του σπιτιού τους.

Ο Πολ Τόμσεν είναι από τους πλέον μισητούς ανθρώπους, και δικαιολογημένα ίσως με τόσα εγκληματικά λάθη που έχει κάνει. Διαβάστε όμως τι λέει σε συνέντευξή του: Επιμένει στις απολύσεις στο Δημόσιο, ενώ δηλώνει έκπληκτος από το ότι σε μια χώρα με 60% περίπου ανεργία στους νέους και με «συχνά κακές δημόσιες υπηρεσίες», το πολιτικό σύστημα είναι απρόθυμο να αποδεχτεί ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν αποδίδουν μπορούν να αντικατασταθούν από νέους, μορφωμένους ανθρώπους που «αγωνιούν να τους δοθεί μια ευκαιρία».

Σύμφωνα με τον κ. Τόμσεν, η ευελιξία στην εφαρμογή υποχρεωτικών απολύσεων, όταν αυτό είναι αναγκαίο, αποτελεί μια κρίσιμη πτυχή του προγράμματος, τόσο από οικονομική άποψη, όσο και από άποψη κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ποιος μπορεί να πει ότι έχει άδικο, εκτός ίσως από κάποιους βολεμένους οι οποίοι σηκώνουν μπαϊράκι επανάστασης κατά της κυβέρνησης γιατί χάνουν τη βόλεψή τους;

Η μεταρρύθμιση του ελληνικού δημοσίου πρέπει να είναι το κορυφαίο στοίχημα της κυβέρνησης. Χωρίς χρονοτριβές και φυσικά χωρίς πισωγυρίσματα όπως αυτά που θέλει να μας κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος όταν γίνει κυβέρνηση θα επαναπροσλάβει τους πάντες και θα διορίσει άλλους τόσους. Αρκετά πληρώνουν εκατομμύρια Έλληνες τις λίγες χιλιάδες άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων που πρέπει να πάνε σπίτια τους.