Ο Ομπάμα, ο Τραμπ και οι μουσουλμάνοι

Κάθε θέση δημιουργεί μία αντίθεση, είπε κάποτε ένας γνωστός φιλόσοφος, και αυτό συμβαίνει τώρα στην αμερικανική πολιτική. Η συνεχής αποτυχία του προέδρου Ομπάμα να αντιμετωπίσει τις πραγματικότητες της παγκόσμιας τζιχάντ έχει παράγει αυτή την αντίθεση στην αφιλτράριστη εθνικιστική ταυτότητα του Ντόναλντ Τραμπ. Αυτή είναι μια υπενθύμιση του πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να κάνει ένας Αμερικανός πρόεδρος που κάνει λάθος στον πολιτικό πολιτισμό της χώρας.

Πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης έχουν ενωθεί καταγγέλλοντας τον Τραμπ για το τελευταίο άλμα

του πέρα από την κανονικά πολιτικά σύνορα με την έκκλησή του να σταματήσει οποιαδήποτε μετανάστευση μουσουλμάνων στην Αμερική. Έκανε αυτή την πρόταση τη Δευτέρα και την υπερασπίστηκε Τρίτη, συγκρίνοντάς την μάλιστα με την απόφαση του Ρούζβελτ για τον διωγμό των Ιαπώνων-Αμερικανών κατά τον Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο που αυτός δεν είναι ο Ρούζβελτ…

Ένα θρησκευτικό τεστ για όποιον εισέρχεται στις ΗΠΑ θα αντιμετωπίσει σίγουρα συνταγματικό έλεγχο, ακόμα και αν δεν ήταν αντίθετο προς τις καλύτερες παραδόσεις της Αμερικής. Η Πράξη Αποκλεισμού Κινέζων του 1882 δεν ήταν η καλύτερη στιγμή της Αμερικής, αλλά ούτε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ρούζβελτ.. Ένα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα που υποστηρίζει την ελευθερία θα πρέπει να απορρίψει και τις δύο περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν.

Η μουσουλμανική απαγόρευση του Τραμπ αποτυγχάνει πάνω απ ' όλα στους δικούς της όρους αντιτρομοκρατικής στρατηγικής. Το Γραφείο Απογραφής δεν παρακολουθεί τις θρησκευτικές πεποιθήσεις, κι έτσι είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πόσοι μουσουλμάνοι πολίτες ή κάτοικοι ζουν στην Αμερική. Οι εκτιμήσεις συνήθως είναι για αρκετά εκατομμύρια. Αλλά όσοι κι αν είναι, οι Αμερικανοί θα τους χρειαστούν ως συμμάχους για την καταπολέμηση της εξάπλωσης του ριζοσπαστικού ισλαμισμού. Η συνεργασία τους είναι πιο σημαντική από ποτέ τώρα που το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για να κινητοποιήσει τους δολοφόνους. Οι άλλοι μουσουλμάνοι θα δουν τα σημάδια της ριζοσπαστικοποίησης στα τζαμιά τους πολύ πριν από την αστυνομία ή το FBI. Θέλουμε αυτοί οι μουσουλμάνοι να προχωρούν με συμβουλές και προειδοποιήσεις, αλλά δεν θα το κάνουν εάν πιστεύουν ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει όλους τους μουσουλμάνους ως ύποπτους για τρομοκρατία.

Ο Τραμπ λέει ότι η απαγόρευση της μετανάστευσης θα είναι προσωρινή, μέχρι να κατανοήσει κάποιος το εύρος της ριζοσπαστικοποίησης. Αλλά μια τέτοια απόφαση είναι εγγενώς υποκειμενική και η παγκόσμια απειλή του τζιχάντ θα διαρκέσει για δεκαετίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τον έχουν ονομάζεται "μακροχρόνιο πόλεμο" και τέτοιοι πόλεμοι είναι τόσο ιδεολογικοί όσο και στρατιωτικοί.

Ο Τραμπ θα μπορούσε να πει ότι αναφέρεται μόνο σε αλλοδαπούς μουσουλμάνους, αλλά ούτε και αυτό θα μας δώσει φίλους. Χρειαζόμαστε μετριοπαθείς σουνίτες συμμάχους σε όλο τον αραβικό κόσμο για την καταπολέμηση της ισλαμικής ιδεολογίας και την ήττα του Ισλαμικού Κράτους και της Αλ Κάιντα. Λέγοντας ότι οι μουσουλμάνοι δεν είναι ευπρόσδεκτοι να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, θα είναι δυσκολότερο για τους Άραβες οπουδήποτε να σχετιστούν με την Αμερική.

Ωστόσο, ο Τραμπ είναι πονηρός και ξέρει ότι η μουσουλμανική απαγόρευσή του θα έχει υποστηρικτές χάρη στην αποτυχία αντιμετώπισης της τρομοκρατίας από τον Ομπάμα- και την αυξανόμενη πίεση του από την πραγματικότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο επιχειρηματίας εξέφρασε την απαγόρευση του μια ημέρα αφού ο Ομπάμα χρησιμοποίησε ένα διάγγελμα από το Οβάλ Γραφείο για να πει στους Αμερικανούς πώς μεταχειρίζονται τους μουσουλμάνους. Η απειλή του Ομπάμα, παρότι δεν υπάρχει καμία απόδειξη για αυξανόμενη κακομεταχείριση των μουσουλμάνων, είναι η τέλεια οπισθοχώρηση για την εισβολή του Τραμπ ενάντια στην πολιτική ορθότητα.

Οι Αμερικανοί ανησυχούν επίσης ότι ο Πρόεδρός τους δεν καταλαβαίνει την τζιχαντιστική απειλή, εν μέρει επειδή συνεχίζει να λέει ότι δεν είναι και τόσο μεγάλη απειλή. Είπε ότι το Ισλαμικό Κράτος είχε "περιοριστεί" την παραμονή των επιθέσεων στο Παρίσι και ότι οι ΗΠΑ ήταν ασφαλείς λίγο πριν από το περιστατικό στο Σαν Μπερναρντίνο. Φαίνεται πραγματικά να πιστεύει πως το πρόβλημα είναι τα όπλα, περισσότερο από ό,τι οι τζιχαντιστές που τα χρησιμοποιούν.

***

Η παλαιότερη κοινοτοπία στην πολιτική είναι ότι οι δημαγωγοί ευδοκιμούν στην απουσία ηγεσίας. Μια συνέπεια για την οποία πιέζουμε επανειλημμένα μετά την 11η Σεπτεμβρίου είναι ότι η αποτυχία καταπολέμησης του τζιχάντ στο εξωτερικό, καθώς και το να αποδεχθούμε περιορισμούς στην ιδιωτική ζωή μας στο εσωτερικό, θα οδηγήσουν σε πολύ μεγαλύτερες επιθέσεις στην ελευθερία, αν υπάρχουν περισσότερες μαζικές επιθέσεις. Η μουσουλμανική απαγόρευση του Τραμπ δεν θα είναι η μόνη ανελεύθερη πρόταση εάν υπάρξουν και άλλα Σαν Μπερναρντίνο.

Ο Ομπάμα μπορεί να είναι πολύ ισχυρογνώμων ιδεολογικά για να αλλάξει, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει άλλοι υποψήφιοι του GOP για την προεδρία θα πρέπει να ξεπεράσουν τη διαλεκτική Ομπάμα-Τραμπ. Μια λογική μεταναστευτική πολιτική είναι εκείνη που επιδιώκουν οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής για την αύξηση των ελέγχων στους πρόσφυγες και για να επικεντρωθούν σε εκείνους που μπορεί να ριζοσπαστικοποιηθούν. Αλλά οι έλεγχοι στη μετανάστευση μόνο δεν είναι μια αντιτρομοκρατική πολιτική, πόσο μάλλον μια εξωτερική πολιτική.

Οι άλλοι υποψήφιοι δεν χρειάζεται τόσο να καταγγέλλουν τον Τραμπ, όσο να εξηγούν γιατί τόσο αυτός όσο και ο Πρόεδρος κάνουν λάθος. Κανένας Ρεπουμπλικάνος δεν θα κερδίσει το Λευκό Οίκο το 2016 με το να είναι το αντίθετο του Ομπάμα. Μπορεί κάποιος Ρεπουμπλικάνος να κερδίσει αν εξηγήσει τις αποτυχίες του Ομπάμα, ενώ παράλληλα θα προσφέρει και μια αντιτρομοκρατική στρατηγική που θα βασίζεται σε περισσότερα και όχι μόνο στο φόβο για τη δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο.

wsj.com

Διαβάστε περισσότερα