Ο… γκαφατζής της εξωτερικής πολιτικής Μιττ Ρόμνεϋ

Αρχίζει το «διαβολοτρίμηνο» μέχρι τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές, και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων Μιττ Ρόμνεϋ έχει επιδοθεί κατά τη διεθνή του περιοδεία σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα κοτσάνας και σχολίων που προκαλούν… ανησυχία σχετικά με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, σύμφωνα με το περιοδικό Slate: Όταν άρχισε κάποια «φάλτσα» στο Λονδίνο, κάποιες διακριτικές παραφωνίες, οι περισσότεροι μίλησαν για ένα ιδιότυπο πολιτικό «τζετ λάγκ»

και δεν προχώρησαν παραπέρα. Όμως ο Ρόμνεϊ επεφύλασσε περισσότερες εκπλήξεις.

Το ταξίδι ενός υποψηφίου Προέδρου στην Ιερουσαλήμ έχει συνήθως δεδομένους και πεπερασμένους σταθμούς: σημειωματάκι το Τείχος των Δακρύων, μια ομιλία για την φοβερή απειλή από το Ιράν και την αδιαμφισβήτητη υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ, ευγένειες χειροκροτήματα και τα λοιπά. Ο Ρόμνεϊ τα έκανε όλα αυτά… και λίγα παραπάνω. Άρχισε να μιλά με θαυμασμό για τον πλούτο και την τεχνολογική ρώμη του Ισραήλ, και απέδωσε αυτές τις αρετές -καθώς και την απουσία τους στα παλαιστινιακά εδάφη- στον «πολιτισμό» και την «Θεία Πρόνοια».

Όπως ο αναγνώστης δύναται να υποπτευθεί, τα σχόλια αυτά δεν ενθουσίασαν τους Παλαιστινίους, οι οποίοι θεώρησαν πως ο υποψήφιος Πρόεδρος των ΗΠΑ τους κρίνει ως απολίτιστους και… εκτός της Προνοίας του Θεού. Μα και πέρα από το ζήτημα του πολιτισμού, ο υποψήφιος Πρόεδρος δεν είδε, ή δεν θεώρησε άξιον αναφοράς, τον ρόλο της στρατιωτικής κατοχής και του αποκλεισμού των γενικά δημιουργικών και πεπαιδευμένων Παλαιστινίων στην απουσία τέτοιου πλούτου και τεχνολογικής εξέλιξης;

Ο Ρόμνεϊ προέβη σε ήκιστα έντεχνη πιρουέτα δηλώνοντας κατόπιν εορτής ότι «δεν μίλησε για τον παλαιστινιακό πολιτισμό», κάτι που δεν έπεισε πολλούς εκ των επικριτών.

Το περιοδικό Slate διερωτάται: τα λέει που τα λέει, τα πιστεύει κιόλας; Έχει σκεφτεί τις επιπλοκές και προεκτάσεις των δηλώσεών του, ή απλώς παρασύρεται από τις επιθυμίες του εκάστοτε κοινού του; «Είναι απλώς ρηχός, ή είναι κυνικός;» Πρόκειται για ουδόλως ασήμαντα ερωτήματα, όταν αναφερόμαστε σε έναν υποψήφιο Πρόεδρο των ΗΠΑ.

Ο Ρόμνεϊ προέβη σε αυτό το διεθνές ταξίδι για να επιδείξει την άνεση και την ικανότητά του στις διεθνείς σχέσεις. Δεν φάνηκε να πετυχαίνει σε αυτό το εγχείρημα. Τα προβλήματα δεν εξαντλούνται στην φερόμενη πεποίθησή του ότι οι Ισραηλινοί είναι ανώτεροι από τους Παλαιστινίους και στις επιπλοκές που επιφέρει αυτό στο Μεσανατολικό, αλλά και στην απροσδιοριστία των πεποιθήσεών του. Έχει επικρίνει τον Ομπάμα για πρώιμη απόσυρση από το Αφγανιστάν, την ίδια ώρα που δηλώνει ότι κι εκείνος θα δεχόταν την ίδια διορία μέχρι το 2014, την οποία έθεσε το ΝΑΤΟ. Έχει επικρίνει τον Ομπάμα για την δημιουργία του «Αραβικού Χειμώνα», όπως τον ονομάζει, αλλά δεν μας λέει τί θα έκανε στην θέση του, αν θα χειριζόταν διαφορετικά τις εξελίξεις και πώς: θα υποστήριζε τον Μουμπάρακ; Θα βοηθούσε περισσότερο τους αντάρτες; Τί θα έκανε, πώς και γιατί;

Σε σχέση με το Ιράν και τον μονίμως ενδεχόμενο πόλεμο, ο Ρόμνεϊ χρεώνεται με μια στάση αρκετά διαφορετική από