Ο ένας πετάει το μπαλάκι στον άλλο

(Ανανεωμένο) Αντί να υπήρχε μια καταλλαγή, αντί να γίνονταν προσπάθειες προσέγγισης της Αθήνας με τους δανειστές, το κλίμα γίνεται όλο και χειρότερο. Ο πόλεμος είναι προ των πυλών λίγες μόνο ημέρες πριν το τέλος του προγράμματος, πριν την 30η Ιουνίου και καμιά συμφωνία δεν υπάρχει στον ορίζοντα.

Απίστευτα πράγματα που είναι πρωτόγνωρα και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Για την κατάσταση αυτή πάντως ευθύνες έχουν και οι δύο πλευρές. Και οι δανειστές

που λένε ψέματα και η κυβέρνηση που έχει γίνει ο βαρόνος Μινχάουζεν. Διότι όταν ο Γιούνκερ λέει ότι δεν ζήτησε ποτέ ΦΠΑ στο 23% αλλά η πρότασή του που δημοσιεύτηκε πριν μερικές ημέρες ανέφερε ξεκάθαρα την μετάβαση του ρεύματος από το 13% στο 23%, αυτό δείχνει ότι παίζονται άλλα παιχνίδια.

Κι όταν η κυβέρνηση λέει ότι μας ζητούν οι δανειστές μειώσεις στις συντάξεις, όμως η ίδια το έχει ζητήσει, τότε ψεύδεται και ο Τσίπρας. Μόλις χθες διέρρευσε η πρόταση της Ελλάδας για τα μέτρα που προτείνει σχετικά με το συνταξιοδοτικό. Εκεί γίνεται λόγος για μείωση στις δαπάνες ύψους 1% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,8 δισ. ευρώ. Από που θα βρεθούν όλα αυτά τα λεφτά αν όχι από κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης και της μείωσης συντάξεων, σίγουρα όσων είναι πάνω από 700 ευρώ;

Πόλεμος ψεμάτων λοιπόν και ανταλλαγή τελεσιγράφων που σίγουρα δεν ευνοεί την Ελλάδα. Διότι αυτή έχει το πρόβλημα. Αυτή έχει τα ταμεία άδεια και τον χρόνο να περνά. Αυτή βρίσκεται μπροστά στο φάσμα της χρεοκοπίας και του capital control.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που παίζεται τις τελευταίες ώρες λέγεται... blame game, το γνωστό παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών. Και όλοι προσπαθούν να προετοιμάσουν το έδαφος για ένα ενδεχόμενο ατύχημα ή ένα οριστικό ναυάγιο. Οι δανειστές να πουν ότι φταίει η απίθανη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση ότι φταίνε οι ανάλγητοι δανειστές. Το θέμα είναι αν υπάρχουν περιθώρια για παιχνίδια και αν πρέπει να επικρατήσει η σοβαρότητα για να βρεθεί λύση την ύστατη στιγμή.

Όμως, με βάση τα όσα έχουν γίνει μεταξύ Αθήνας και θεσμών και τα όσα είπε ο Τσίπρας στην Κ.Ο. τα σενάρια που προκύπτουν είναι τα εξής:

1.Συμφωνία την τελευταία στιγμή, δηλαδή στο τέλος του μήνα. Η συμφωνία που θα είναι σκληρή πρέπει και να περάσει από τους Συριζαίους και από το λαό. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να υπάρξει και κάτι... δραματικό. Όπως π.χ. ένα σκηνικό ρήξης σαν το τωρινό ή ακόμη και ένα capital control που θα προκαλούσε πανικό στους πάντες και θα έριχνε και τις τελευταίες αντιστάσεις ενός επώδυνου συμβιβασμού. Το σενάριο αυτό έχει έναν κίνδυνο. Ποιος θα ελέγξει τις συνέπειες; Οι ερασιτέχνες της κυβέρνησης που δεν ξέρουν τι τους γίνεται;

Το δεύτερο σενάριο κάνει λόγο για τρίμηνη παράταση ώστε να δοθεί λίγος ακόμη χρόνος στην Ελλάδα. Αυτό προϋποθέτει βεβαίως κάποια χρηματοδότηση ώστε να μην υπάρξει στάση πληρωμών κατακαλόκαιρα. Η μικρή αυτή παράταση, πάντως, και δεν είναι καλή για την οικονομία λόγω της συνέχισης της αβεβαιότητας αλλά και θα δημιουργήσει έναν Σεπτέμβριο που δεν θα μπορέσει να αντέξει η κυβέρνηση. Ουσιαστικά είναι μια λύση για να μην υπάρξει... ξαφνικός θάνατος. Βεβαίως υπάρχει και το σενάριο να περάσει ο χρόνος μ' αυτά τα παιχνιδάκια, να μην πληρώσει η Ελλάδα το ΔΝΤ, να κηρυχθεί στάση πληρωμών ένα μήνα μετά και η ημερομηνία – ορόσημο να μετατεθεί για τις 20 Ιουλίου οπότε θα πρέπει να πληρωθεί η ΕΚΤ. Όπως και να έχουν τα πράγματα, να μην απορήσουμε σε ενδεχόμενες ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, κι όχι κατ' ανάγκη κάλπες.

Διαβάστε περισσότερα