Νίκη Τραμπ: Στη Ρωσία με αγάπη…

Η νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ένα απρόσμενο δώρο για το Κρεμλίνο, το οποίο χρησιμοποίησε την μακρόχρονη, "βασανισμένη" προεκλογική εκστρατεία των ΗΠΑ για να αποδείξει την παγκόσμια εμβέλεια των δραστηριοτήτων που προκαλούν αναστάτωση από την παραπληροφόρηση και να θέσει υπό αμφισβήτηση το σύνολο της Δυτικής δημοκρατικής διαδικασίας. Κατά κάποιο τρόπο, το αποτέλεσμα ήταν λιγότερο σημαντικό για τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν από το γεγονός ότι η Μόσχα μπόρεσε να εκμεταλλευτεί την εκστρατεία ως απόδειξη ότι η Δύση βρίσκεται σε χαοτική παρακμή.

Ο

Πούτιν συνεχάρη ψύχραιμα τον Τραμπ για τη νίκη του την Τετάρτη, εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι δυο τους θα μπορούσαν να συνεργαστούν σε έναν "εποικοδομητικό διάλογο" για την επίλυση διεθνών κρίσεων, συμπεριλαμβανομένου του ζητήματος της ασφάλειας, σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του Κρεμλίνου. Μιλώντας σε τελετή στο Κρεμλίνο για να υποδεχθεί νέους πρεσβευτές στη Μόσχα, ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι το Κρεμλίνο είχε ακούσει τα συνθήματα της εκστρατείας Τραμπ σχετικά με την επανάληψη και την αποκατάσταση των σχέσεων με τη Ρωσία και ήταν έτοιμη να συνεργαστεί, ακόμα και αν αυτό σημαίνει έναν "δύσκολο δρόμο.

Ο Πούτιν επανέλαβε το ρητό του από το παρελθόν της υπερδύναμης, ότι τα δύο έθνη είχαν μια ιδιαίτερη ευθύνη να "διατηρήσουν την παγκόσμια σταθερότητα και ασφάλεια". Παρόλα αυτά, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για τον ενθουσιασμό με τον οποίο το Κρεμλίνο αντιμετωπίζει την άνοδο του Τραμπ. Η έλλειψη εμπειρίας στην εξωτερική πολιτική, η αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ, ο απερίφραστος θαυμασμός για τον Ρώσο ηγέτη και η φαινομενική αποδοχή της προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία, φαίνεται να ευχαριστούν το Κρεμλίνο.

Έγκριτοι αναλυτές καυχήθηκαν για την ευκαιρία αυτή που παρουσιάστηκε στη Ρωσία, να επεκτείνει την παγκόσμια επιρροή της και, ενδεχομένως, να άρει τις οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη σχετικά με την Ουκρανία. "Αναμφίβολα, πίνουν σαμπάνια, και αυτό για δύο λόγους: ο ένας είναι πολιτικός και ο άλλος ψυχολογικός" είπε ο Γκλεμπ Παβλόφσκι, πολιτικός σύμβουλος που εργαζόταν κάποτε για το Κρεμλίνο. Ο πολιτικός λόγος είναι ότι η Ρωσία επωφελείται από τη σύγχυση στην παγκόσμια τάξη, υποστηρίζει, και ο ψυχολογικός ότι το Κρεμλίνο νιώθει περισσότερο αρμονικά με την αντικαθεστωτική άποψη του Τραμπ. Συνολικά, όπως λέει ο ίδιος και άλλοι αναλυτές, υπάρχει χαρά επειδή το φιλελεύθερο κατεστημένο της Δύσης υπέστη άλλη μια ήττα.

Η διάθεση επεκτάθηκε πέρα από το Κρεμλίνο. Τα υπό κρατικό έλεγχο μέσα μαζικής ενημέρωσης έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στην εκστρατεία, ιδιαίτερα στο γεγονός ότι ο Τραμπ δεν δαιμονοποιεί τον Πούτιν, όπως κάνουν οι περισσότεροι δυτικοί πολιτικοί, αλλά αντιθέτως τον επαινεί ως έναν ισχυρό ηγέτη. Ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχουν ανταλλάξει πολλές φιλοφρονήσεις κατά το παρελθόν έτος. Οι δυο τους δεν έχουν συναντηθεί ποτέ. "Ο Τραμπ είπε ότι σέβεται τον πρόεδρο," δήλωσε η Μαρία Κατασόνοβα, διοργανώτρια ενός πάρτι για την υποστήριξη του Τραμο στην παμπ Union Jack στη Μόσχα. "Είπε ότι θα μιλήσει στη Ρωσία. Είναι μια θετική στιγμή που θα αποκλιμακώσει τις διεθνείς σχέσεις".

Υπήρξε ελάχιστη συμπάθεια για την υποψήφια των Δημοκρατικών Χίλαρι Κλίντον. Ο Πούτιν την κατηγορούσε πάντα για την υποστήριξη των μαζικών διαδηλώσεων που υποδέχτηκαν την επιστροφή του στην προεδρία το 2012, και ανώτεροι αξιωματούχοι κατ' επανάληψη την χλεύασαν ως έναν από τους βασικούς αρχιτέκτονες της αλλαγής του καθεστώτος που, κατά την άποψη τους, έφερε τον πόλεμο και το χάος στη Λιβύη, τη Συρία και την Ουκρανία.

"Σε πολλούς Ρώσους αρέσει ο Τραμπ" είπε η 21χρονη Κατασόνοβα, η οποία φορούσε ένα μπλουζάκι με τον Τραμπ. "Μια φράση το εξηγεί: πόλεμος και ειρήνη. Η Χίλαρι είναι πόλεμος, ο Τραμπ είναι ειρήνη". Μέχρι το πρωί, το πλήθος των οπαδών του Τραμπ είχε συρρικνωθεί σε καμιά δεκαριά από 100 περίπου που ήταν το προηγούμενο βράδυ. Πίνοντας ουίσκι και μπύρα, ζητωκραύγαζαν σε κάθε ανακοίνωση για νίκη του Τραμπ από το CNN.

Ο τοίχος του μπαρ ήταν διακοσμημένος με πορτρέτα του Πούτιν, του Τραμπ και της Μαρίν Λεπέν. Η Ρωσία έχει δώσει οικονομική υποστήριξη στην Λεπέν, η οποία επικρίνει έντονα την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πολιτική της ανοιχτής μετανάστευσης. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας τον Μάρτιο του 2014, η Ρωσία έχει εντείνει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης για τη Δύση, παρουσιάζοντάς τη βίαιη, πλημμυρισμένη με μετανάστες και εγγενώς αντιδημοκρατική. Αντλώντας από τις παραδόσεις που αναπτύχθηκαν κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, τα "ενεργά μέτρα" που προωθούνται από τη Ρωσία περιλαμβάνουν ψεύτικα ρεπορτάζ για βιασμούς από μετανάστες, ή πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή.

Μέσα ενημέρωσης όπως το δορυφορικό τηλεοπτικό δίκτυο RT και το Σπούτνικ δείχνουν τη Δυτική Ευρώπη να κατακλύζεται από διαδηλώσεις. Επίσης, υποστήριξαν την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η τηλεόραση συχνά προσπαθεί να παρουσιάσει το αμερικανικό σύστημα ως ατελές, γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαδικασία δεν ήταν καλύτερη από ότι στη Ρωσία. Ο Γενάδι Ζιουγκάνοφ, μακροχρόνιος ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος, δήλωσε ότι η Κλίντον ήταν έξυπνη, αλλά όχι καλή για τη Ρωσία. "Αν οι Αμερικανοί ψηφίσουν ειλικρινά, πιστεύω ότι ο Τραμπ θα κερδίσει, αλλά αν όχι, τότε η Χίλαρι θα κερδίσει", είπε πριν από τις εκλογές.

Αν ο Ψυχρός Πόλεμος είχε τις ρίζες του σε ιδεολογικές διαφορές, ο νέος ρωσικός στόχος είναι να δείξει ότι όλα τα πολιτικά συστήματα είναι εξίσου κακά. Επίσης, παρεμβαίνοντας σε συγκρούσεις όπως εκείνες στην Ουκρανία και τη Συρία, ο Πούτιν επιδίωξε να επιβεβαιώσει εκ νέου το ρόλο της Ρωσίας ως μια παγκόσμια δύναμη που λαμβάνεται υπόψη. Ο Ντμίτρι Κισέλιεφ, ο πιο σημαντικός παρουσιαστής της κρατικής τηλεόρασης, χαρακτήρισε την αμερικανική προεκλογική εκστρατεία την πιο βρώμικη στην ιστορία της χώρας, λέγοντας ότι του προκάλεσε "αηδία" αυτό που κατά κάποιο τρόπο εξακολουθεί να ονομάζεται δημοκρατία.

Μόλις ξεκίνησε η ψηφοφορία, η Μαργαρίτα Σιμονιάν, επικεφαλής του αγγλόφωνου δορυφορικού τηλεοπτικού δικτύου RT, η οποία ως φοιτήτρια βρέθηκε στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ, έγραψε στο Twitter, "Δημοκρατία. Ξήλωμα". Πιο άμεσα, ανώτεροι αξιωματούχοι ασφαλείας στην Ουάσινγκτον συνέδεσαν τη Ρωσία με τις κυβερνοεπιθέσεις στα κεντρικά γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος που οδήγησαν στη διαρροή των email της Χίλαρι Κλίντον τον Οκτώβριο -κάτι που αποδείχθηκε ότι έπληξε την εκστρατεία της. Ο Τραμπ ενθάρρυνε τη Ρωσία να αποκαλύψει περισσότερα email, οδηγώντας την να τον κατηγορήσεις ως "ρωσική μαριονέτα". Ο Τραμπ, κατά το τελευταίο ντιμπέιτ, απάντησε: "Δεν είμαι μαριονέτα, δεν είμαι μαριονέτα".

Ο Πούτιν αρνήθηκε οποιαδήποτε άμεση κρατική εμπλοκή στις διαρροές, λέγοντας ότι τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης θα πρέπει να δώσουν προσοχή στο περιεχόμενο και όχι στην πηγή. Ακόμα, καυχήθηκε ότι η Ρωσία βρισκόταν στο επίκεντρο της εκστρατείας και δεν μπορεί πλέον να αγνοείται. "Σήμερα, το Νο 1 πρόβλημα σε ολόκληρη την προεκλογική εκστρατεία είναι η Ρωσία. Είναι το κύριο θέμα συζήτησης" είπε ο Πούτιν σε μια ομάδα ως επί το πλείστον ξένων εμπειρογνωμόνων τον Οκτώβριο. "Αυτό είναι πολύ ευπρόσδεκτο, φυσικά, αλλά μόνο εν μέρει," συνέχισε. "Γιατί εν μέρει; Επειδή όλοι οι συμμετέχοντες σε αυτή τη διαδικασία καταχρώνται την αντι-ρωσική ρητορική και καταστρέφουν τις διακρατικές σχέσεις μας. Και αυτό είναι κακό τόσο για τις χώρες μας όσο και για ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα".

Όταν άρχισε να φαίνεται ότι ο Τραμπ θα είναι νικητής, οι ρώσοι υποστηρικτές του δεν το πίστευαν. "Επιχείρηση 'αδιανόητο'. Η παγκόσμια ιστορία άλλαξε πορεία" έγραψε ο Ιγκόρ Χολμογκόροφ, ένας εθνικιστής, στη σελίδα του στο Facebook. Φυσικά, διάφοροι αναλυτές, πιο νηφάλιοι, ήταν αισιόδοξοι ότι οι θετικές δηλώσεις του Τραμπ για τη Ρωσία θα οδηγήσουν σε βελτίωση των σχέσεων και ίσως χαλάρωση κάποιων οικονομικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την προσάρτηση της Κριμαίας και την αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας. "Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να υπερβάλλουμε με τη σημασία των λέξεων που ο Τραμπ έχει πει για τη ρωσική ηγεσία" δήλωσε ο Αλεξέι Αραμπάτοφ, ειδικός στις διεθνείς σχέσεις, σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό "Ηχώ της Μόσχας". "Είπε καλά πράγματα στην αρχή, είπε άσχημα πράγματα, και τώρα είπε ότι δεν γνωρίζει. Είναι ένας άνθρωπος που προσαρμόζεται στις περιστάσεις και λέει στο κοινό αυτό που θέλει να ακούσει".

nytimes.com

Διαβάστε περισσότερα