Να τελειώνουμε με τον Μπερλουσκονισμό…

Στην Ιταλία, τον Μπερλουσκόνι δεν τον έδιωξαν τελικά ούτε οι κομμουνιστές, ούτε οι αριστεροί, ούτε οι δικαστές. Τον έφαγε μέσα σε μια νύχτα, κυριολεκτικά, η κάστα του, οι αγορές. Και αν αφήσουμε (έστω για λίγο) στην άκρη τα περί νεοεποχισμού και νεοταξικότητας που δεν ήθελαν το δήθεν «δυναμικό», «υπερ-συντηρητικό» πολιτικό τότε θα δούμε ότι πίσω από το μανδύα του καταφερτζή και αυτοδημιούργητου Μπερλουσκόνι  κρυβόταν ένας άνθρωπος που συνδύαζε τις αντικομουνιστικές κορόνες με τις μεταμεσονύχτιες ηδονές και τις εθνικιστικές κραυγές με τις μπίζνες τα ενεργειακά.

Θα μου πείτε ποιος δεν κυνηγάει

τις μπίζνες σε τέτοιες περίεργες εποχές και ειδικά όταν έχεις παραδείγματα όπως τον Μέιτζορ, τον Μπλερ, τον Σρέντερ, τους οποίους προσέλαβαν εταιρίες κολοσσοί, με το που ολοκλήρωσαν τις προεδρικές ή πρωθυπουργικές τους θητείες. Όμως η περίπτωση Μπερλουσκόνι είναι μοναδική και επιτρέψτε μου να το εξηγήσω.

Ο Μπερλουσκόνι φρόντισε τις υπόγειες επαφές του και ενέργειες να τις κρύψει κάτω από ιδεολογικά χαλιά. Για τους υπόλοιπους, παρακολουθώντας τη ρητορική και τις αποφάσεις τους, την ασυγκράτητη διεθνιστική λαγνεία στο βλέμμα και τη στάση τους, διαμόρφωνες την εντύπωση ότι είναι (τουλάχιστον) αρεστοί σε διάφορα κέντρα. Για τον Μπερλουσκόνι, αν έμενες στα λόγια του, θα στοιχημάτιζες ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η χώρα του και το πώς δε θα (ξε)πέσει στα χέρια των εχθρών (αριστερών και άλλων) που επιβουλεύονται τα αγνά συμφέροντα του έθνους και του λαού.

Ο άνθρωπος προσπάθησε και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχε, τον ιδεολογικό του χιτώνα να τον μετατρέψει σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ, βαπτίζοντας τις προσωπικές του επιδιώξεις εθνικές επιταγές. Και όταν τον πήραν χαμπάρι δε μπορούσαν να τον ξεφορτωθούν ούτε αυτόν ούτε τις αναρίθμητες Λολίτες που τον περιστοίχιζαν και μετέτρεψαν τις νύχτες στο Κόμο και τη Σαρδηνία σε «χίλιες και μία νύχτες» αραβικές.

Η Ιταλία όμως, όπως φαίνεται, θα απαλλαγεί από τον Μπερλουσκόνι και τους “ισμούς” που τον συνόδευαν. Στην Ελλάδα για πόσο ακόμα θα ζουν και θα αναπνέουν τα πιστά του αντίγραφα; Όσο αργούμε τόσο πιο δύσκολα θα απομονωθούν, τόσο πιο δύσκολα θα εκριζωθούν, από όλα τα επίπεδα στα οποία άπλωσαν τα κλαδιά και τα παρακλάδια τους. Δυστυχώς, πίσω από δήθεν μεγαλοϊδεατισμούς, πίσω από πύρινα διαγγέλματα εθνικισμού και τοπικισμού δρουν ανεξέλεγκτα οργανωμένες ομάδες και μεμονωμένα πρόσωπα.

Περίφημοι, δήθεν εθνικόφρονες σκοπιανοφάγοι, τουρκοφάγοι επαιτούν στα σκαλιά σταθμών και μέσων ενημέρωσης, για να εμφανιστούν λαλίστατοι (και αδίστακτοι) στα τηλεοπτικά παράθυρα. Είκοσι λεπτά στα στούντιο και στα μιντιακά τραπέζια είναι αρκετά για να ξεχάσουν αρχές, αξίες και ιδανικά. Πίσω από το δάχτυλο, που κουνούν επιδεικτικά και το πατριωτικό αμπαλάζ κρύβεται η γύμνια και η μπίζνα.

Βιβλιοπώλες, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί παραγωγοί, τέως μποντιμπιλντεράδες, τηλεαστέρια ξεχνούν τις δασείες και τις περισπωμένες, ανεβάζοντας τους τόνους για να πουλήσουν (ξεπουλώντας την αλήθεια) την πραμάτεια τους. Πλασιέ κα