"Μόνο η εξωτερική πίεση μπορεί να σώσει τη Βενεζουέλα"

Τα σχετικά καλά μηνύματα από τη Βενεζουέλα, η οποία περνά τη χειρότερη πολιτική, οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που έπληξε το δυτικό ημισφαίριο τον αιώνα αυτό, είναι ότι τα έθνη της Λατινικής Αμερικής επιδεικνύουν τελικά την προθυμία να εγκαλέσουν τον Πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο για την κατάχρηση εξουσίας. Ακόμη καλύτερα, παρά το παραλήρημα για τον ιμπεριαλισμό των Γιάνκηδων και τις ακραίες προσβολές προς τους πλησιέστερους γείτονες του, το καθεστώς παρουσιάζει τον υγιή φόβο να γίνει ένας περιφερειακός παρίας.

Μόλις λίγες ημέρες αφού τα 14 μέλη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών έστειλαν μια επιστολή προς την κυβέρνηση Μαδούρο ζητώντας της να αποκατασταθεί η εξουσία στην εκλεγμένη Εθνοσυνέλευση, το Ανώτατο Δικαστήριο που ελέγχεται από το καθεστώς εξέδωσε απόφαση την περασμένη εβδομάδα, απογυμνώνοντάς την από όλες τις νομικές εξουσίες. Η διεθνής αντίδραση ήταν άμεση: η κυβέρνηση Μαδούρο καταγγέλθηκε από τις χώρες του ημισφαιρίου και η Κολομβία, η Χιλή και το Περού απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Καράκας. Είκοσι μέλη του ΟΑΚ ζήτησαν έκτακτη συνάντηση τη Δευτέρα για το μόνιμο συμβούλιο του οργανισμού, το οποίο ενέκρινε ψήφισμα που ζητούσε "μέτρα που επιτρέπουν την επιστροφή στη δημοκρατική τάξη" στη Βενεζουέλα.

Η πίεση είχε σαφές αποτέλεσμα. Ρωγμές άνοιξαν στο καθεστώς: Ο γενικός εισαγγελέας πραγματοποίησε ενημέρωση αποκαλώντας την απόφαση "ρήξη της συνταγματικής τάξης". Σύμφωνα με την Wall Street Journal, ο Μαδούρο δέχθηκε πίεση από τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων. Ο πρόεδρος τελικά υποχρεώθηκε να πραγματοποιήσει μια συνάντηση τα μεσάνυχτα με το εθνικό συμβούλιο ασφαλείας, μετά από την οποία ζήτησε από το δικαστήριο να αναθεωρήσει την απόφασή του. Το Σάββατο συμμορφώθηκε, με το να καταδείξει σαφέστερα από ποτέ ότι δεν αποτελεί μέρος μιας ανεξάρτητης δικαστικής εξουσίας, αλλά απλώς ένα όργανο του αυταρχικού καθεστώτος που ίδρυσε ο Ούγκο Τσάβες.

Στην πραγματικότητα, ακόμη και η αρχική απόφαση δεν άλλαξε πολύ. Το δικαστήριο έχει ήδη αγνοήσει κάθε απόφαση που ελήφθη από την Εθνοσυνέλευση, αφού η αντιπολίτευση κέρδισε τα δύο τρίτα των εδρών της στα τέλη του 2015. Ο Μαδούρο κυβερνάει με διάταγμα. Η κυριότερη ώθηση της πιο πρόσφατης απόφασης, από την εγχώρια σκοπιά, δεν ήταν το πραξικόπημα στην Εθνοσυνέλευση, αλλά σχετική απόφαση που εξουσιοδοτεί τον πρόεδρο να υπογράψει πετρελαϊκές συμφωνίες με ξένους επενδυτές χωρίς επανεξέταση. Ο Μαδούρο αναζητά απεγνωσμένα μια διάσωση πριν από μια μεγάλη πληρωμή οφειλών που πρέπει να κάνει αυτό το μήνα και αυτό το τμήμα της δικαστικής απόφασης δεν αντιστράφηκε.

Εντούτοις, είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι γείτονες της Βενεζουέλας ακολουθούν μια στάση προς υπεράσπιση της πεθαμένης δημοκρατίας. Τα μέλη του ΟΑΚ, συμπεριλαμβανομένης της Βενεζουέλας, έχουν υπογράψει μια συνθήκη το 2001 που τους δεσμεύει για συνταγματική κυβέρνηση, ελευθερία λόγου και τακτικές εκλογές. Ο Διαμερικανικός Δημοκρατικός Χάρτης απαιτεί συλλογική δράση όταν παραβιάζονται οι κανόνες αυτοί. Ωστόσο, ενώ ο Γενικός Γραμματέας του ΟΑΚ Λούις Αλμάγρο πιέζει για δράση εναντίον της κυβέρνησης Μαδούρο για περισσότερο από ένα χρόνο, οι περισσότερες κυβερνήσεις - συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών - προτιμούσαν να κρύβονται πίσω από μάταιες εκκλήσεις για "διάλογο" μεταξύ του καθεστώτος και της αντιπολίτευσης.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επανέλαβε την πρόσκληση για διάλογο την περασμένη εβδομάδα και απέκλεισε δράση βραχυπρόθεσμα, για να απειλήσει την αναστολή της ένταξης της Βενεζουέλας στον ΟΑΚ, όπως υποστηρίζει ο Αλμάγρο. Αργότερα την ίδια ημέρα ήρθε το πραξικόπημα του Καράκας ενάντια στην Εθνοσυνέλευση. Αυτό που ακολούθησε θα έπρεπε να είναι ένα μάθημα για τη διοίκηση Τραμπ: μόνο η συντονισμένη εξωτερική πίεση, και όχι τα περισσότερα κενά λόγια, μπορεί να διασώσουν τη Βενεζουέλα.

washingtonpost.com

Διαβάστε περισσότερα