Μιλάει…και ο Alexis για νταβατζήδες!

Ο Alexis, ο γνωστός σε όλους μας ανταποκριτής ελληνικών ΜΜΕ στην Ουάσιγκτον, αλλά κατά πολλούς… ανταποκριτής της Ουάσιγκτον στην Ελλάδα, αποφάσισε να τα βάλει με την κυβέρνηση και τον Αντώνη Σαμαρά ειδικότερα. Προφανώς δεν εκφράζει μόνο την άποψή του ο διευθυντής της Καθημερινής, κ. Παπαχελάς, αλλά πήρε γραμμή από τον ιδιοκτήτη, Γ. Αλαφούζο.

Λέτε να έχει τσαντιστεί

που είναι ο Σαμαράς Ολυμπιακός κι αυτός πρέπει να τον πολεμήσει ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού; Θυμόμαστε και προεκλογικά και αργότερα το «μασάζ» στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, ωστόσο, δεν περίμενε κανείς να φτάσει ο κ. Παπαχελάς να εξαπολύει επίθεση κατά του ίδιου του πρωθυπουργού. Γράφει στο άρθρο του: «Αν η χώρα πέρασε όσα πέρασε και οι εν λόγω ”βαρώνοι” παραμείνουν αλώβητοι ή ενισχυμένοι, η υγιής ανάπτυξη θα αργήσει».

Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά ο κ. Παπαχελάς δεν εργάζεται σε βαρώνο; Ξέχασε άραγε που δούλευε προτού πάει στον Πειραιά; Και συνεχίζει:

Στην περίπτωση του κ. Σαμαρά έχει κανείς την εντύπωση πως η «μεταμόρφωση» του περασμένου καλοκαιριού παραμένει ατελής. Νιώθει, δηλαδή, πως έπειτα από μια σύσκεψη για το πώς θα ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις, ανοίγει ξαφνικά μια «κομματική μπουκαπόρτα» στο γραφείο του στο Μαξίμου μέσα από την οποία «μπουκάρουν» μερικοί κλασικοί παλαιοκομματικοί σύμβουλοι. Και εκεί αρχίζουν το μπίρι-μπίρι: «Μα πρέπει να βολέψουμε τον τάδε συνδικαλιστή που ήταν μαζί μας χρόνια», «και τι θα κάνουμε με αυτήν τη θέση; Πρέπει να βάλουμε κάποιον δικό μας γιατί θα τον χρειασθούμε αν πάμε σε εκλογές». Το διφυές σύστημα διακυβέρνησης του Μαξίμου κουβαλάει μαζί του και το τεχνοκρατικό, καινούργιο και το φαύλο, παλαιοκομματικό χθες. Το πού και πότε επικρατεί το χθες φαίνεται από μια απλή ανάγνωση βιογραφικών διορισμένων στελεχών σε καίριες θέσεις. Κρίμα, πολύ κρίμα.

Ένα δεύτερο στοιχείο που λείπει από τη διακυβέρνηση Σαμαρά είναι αυτό που αποκαλούσε ο Κλίντον «the vision thing», το όραμα. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η χώρα κυβερνάται από μέρα σε μέρα ή το πολύ πολύ από εβδομάδα σε εβδομάδα. Αν κάποιος ρωτήσει «και πού θέλετε, κ. πρόεδρε, να βρίσκεται η χώρα σε δέκα χρόνια, ποιο είναι το “στόρι” της ανάπτυξης στο οποίο πιστεύετε;», φοβάμαι πως η απάντηση θα είναι επίπεδη…

Η χώρα, πάντως, έχει σταθεροποιηθεί. Το αν θα αλλάξει ριζικά και στη σωστή κατεύθυνση θα κριθεί από πολλούς παράγοντες, ένας εκ των οποίων είναι ο μελλοντικός ρόλος των διαφόρων «νταβατζήδων» που για χρόνια κυριαρχούσαν σε ορισμένους κρατικοδίαιτους επιχειρηματικούς κλάδους και έπνιγαν κάθε περιθώριο ανάπτυξης οιουδήποτε άλλου. Αν η χώρα πέρασε όσα πέρασε και οι εν λόγω «βαρώνοι» παραμείνουν αλώβητοι ή ενισχυμένοι, η υγιής ανάπτυξη θα αργήσει.

Αν ο κ. Σαμαράς καταφέρει να δαμάσει το «παλαιοκομματικό χούι», να βρει τον τρόπο έκφρασης ενός πειστικού «στόρι» για τη χώρα και να βάλει τα ισχυρά συμφέροντα στη θέση που τους αρμόζει, θα κερδίσει πολύ περισσότερους «πόντους υστεροφημίας», οι οποίοι αποτελούν και το πολυτιμότερο αγαθό στην πολιτική.

Προφανώς δεν έγιναν κάποια χατίρια στον κ. Αλαφούζο και τον κ. Παπαχελά από την κυβέρνηση γι’ αυτό και σε μια κρίσιμη στιγμή η ναυαρχίδα του συγκροτήματος ανοίγει πόλεμο. Είναι οι ίδιοι που έστρωναν το χαλί στον Γ. Παπανδρέου όταν έβαζε τη χώρα στο ΔΝΤ. Θυμάται κανείς άραγε τις… μεταμορφώσεις κορυφαίων στελεχών που από φουλ μνημονιακοί έγιναν ξαφνικά πολέμιοι;

Μήπως ο κ. Παπαχελάς έχει επηρεαστεί από την άφιξη του «πολλά βαρύ και όχι» κ. Τράγκα, του… γερμανομάχου που χτυπιέται κάθε Κυριακή στον Σκάι;

Κοίτα ποιοι μιλάνε για αξιοκρατία, μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη και νταβατζήδες.