Μαγειρέματα για αχυρένιο πρωθυπουργό (και για αχυρένιους ψηφοφόρους)

Ψέματα νὰ σᾶς πῶ; Ὧρες ὧρες ἔχω κι ἐγὼ τὶς ἀμφιβολίες μου, τὶς ἀπογοητεύσεις μου, τὶς δεύτερες σκέψεις μου σὲ σχέση μὲ τὸν «ὑπαρκτὸ σαμαρισμό». Αὐτὸ ὅμως ποὺ μὲ φέρνει πάντοτε στὰ σύγκαλά μου εἶναι τὸ ἄσβεστο μίσος τῶν πριμικήριων τοῦ καθεστῶτος ὡς πρὸς τὸ ἐνδεχόμενο πρωθυπουργίας τοῦ Ἀντώνη Σαμαρᾶ. Ἀπ’ ἀλλοῦ τὴν περιμέναμε τὴν «ἀντίσταση τοῦ συστήματος» καὶ ἀπ’ ἀλλοῦ μᾶς ἦρθε! Καὶ διερωτῶμαι: γιὰ νὰ ψοφᾶνε, μήπως κάτι ἔχουν τὰ ἔρμα μὲ τὸν Σαμαρᾶ συγκεκριμένα; Γιατί ἄραγε νὰ «τοὺς κάθεται στὸν λαιμό», ἐν εἴδει πολιτικοῦ ψαροκόκκαλου; Γιὰ ποιούς λόγους ποὺ φαίνεται νὰ μὴν διακρίνουν οἱ μάζες,

οἱ ὁποῖες ἀναγορεύουν «ἀντισυστημικὸ» τὸν ἐνσηματία τῆς μεταπολιτευτικῆς ἐπαναστατικῆς γυμναστικῆς Τσίπρα καὶ «δικομματικὸ» τὸν ἀλλόκοτα ἀπρόβλεπτο Σαμαρᾶ; Οὔτε κι ἐγὼ ξέρω ἀκριβῶς-ἀκριβῶς. Ἀλλὰ γιὰ νὰ φοβοῦνται αὐτοί, κάτι θὰ ξέρουν.

Διαβάζουμε πάλι τὶς εὐγενικὲς παραινέσεις, νὰ μὴν ἐπιδιώξει τὴν πρωθυπουργία ὁ Σαμαρᾶς ἀκόμα καὶ ἂν τὸ κόμμα τοῦ ὁποίου ἡγεῖται τιμηθεῖ μὲ τὴν πρώτη θέση στὴν προτίμηση-ἐντολὴ τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος (!). Πληροφορούμαστε γιὰ τὸ… πόση ἐκλογικὴ δυναμικὴ θὰ προσέδιδε στὸ κόμμα τῆς ΝΔ μιὰ προεκλογικὴ δήλωση αὐτοπαραίτησης τοῦ ἀρχηγοῦ της ἀπὸ τὸ ἐνδεχόμενο πρωθυπουργίας (ὅπως ἐπίσης καὶ μιὰ δήλωση στήριξης τῆς Ὑπάτης Ἀρμοστείας τῆς Διαγαλαξιακῆς Αὐτοκρατορίας, εἰ δυνατὸν τοῦ Darth Vader αὐτοπροσώπως). Ἐνημερωνόμαστε ὅτι τὴν παρέκβαση τοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν τὴν μηχανεύονται οἱ «κῦκλοι τῶν Βρυξελλῶν» καὶ «τοῦ ἑλληνικοῦ ἐπιχειρηματικοῦ κόσμου», ὁπότε καλοῦ-κακοῦ ἂς κάτσουμε σούζα. Ἄλλος πρωθυπουργὸς νά’ναι, κι ὅτι νά’ναι. Νὰ τὸ ξαναπῶ; Γιὰ νὰ ἀνησυχοῦν, κάτι θὰ ξέρουν – ποὺ ἐμεῖς μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ξέρουμε…

Ψέματα νὰ σᾶς πῶ; Εὐστοχώτατες διαπιστώσεις τοῦ προβλήματος, ποὺ μᾶς γέμιζαν ἐλπίδα γιὰ τὸν ἐρχομὸ τῆς λύσης, ἀκούσαμε καὶ ἄλλοτε – ἡ «ἐπανίδρυση τοῦ κράτους» ἦταν bull’s eye, ἀκριβέστατος ἐντοπισμὸς τῆς ρίζας τοῦ κακοῦ καὶ ταυτόχρονα σαφὴς πρόταση ἀνάσχεσής του, κι ὅμως προδόθηκε. Ἀλλὰ ποτὲ ἄλλοτε δὲ χύθηκε τόσος ἰδρώτας γιὰ νὰ μὴν κυβερνήσει ὁ φορέας τῆς ἐπαγγελίας, ποτὲ δὲν ἐκβιάστηκε ἡ διακοπὴ τῆς ἀνόδου του μὲ τέτοια σαφήνεια. Καὶ ποτὲ δὲν διακινδυνεύθηκε νὰ δοθεῖ ἡ ἐξουσία σὲ «θεοπάλαβα» τέκνα τῆς πασοκικῆς παραεξουσίας, προκειμένου νὰ μὴν τὴν πάρει ὁ «περίεργος» προφήτης μιᾶς Νέας Μεταπολίτευσης, δηλαδὴ τοῦ θανάτου τοῦ πλέγματος ἐξουσίας τῆς παλιᾶς. Νὰ μὴ μὲ βάλει σὲ σκέψεις; Νὰ μὲ βάλει!

Ψέματα νὰ σᾶς πῶ; Ἂν μοῦ ἔλεγες πρὶν ἀπὸ τρία χρόνια ὅτι θὰ τὸ ἔριχνα στὸν κάποτε «δικομματισμό», θὰ γελοῦσα- ἢ θὰ ὑπέθετα ὅτι «χάλασα». Ἐπίσης ὅμως, ἂν μοῦ ἔλεγες ὅτι τὸ ἕνα σκέλος τοῦ κάποτε δικομματισμοῦ θὰ ἐκπροσωποῦσε τὴν (κακοτράχαλη;) μετάβαση πρὸς τὸ Καινούργιο καὶ ὅτι ἕνα κόμμα ποὺ δὲν κυβέρνησε ποτὲ θὰ ἐκπροσωποῦσε τὴν παλινόρθωση τοῦ Παλιοῦ, πάλι θὰ γελοῦσα- ἢ θὰ ὑπέθετα ὅτι «χάλασε ὁ κόσμος». Ἔλα ὅμως ποὺ ὅσα φέρνει ἡ ὥρα δὲν τὰ φέρνει ὁ χρόνος… Καὶ ποὺ τώρα τὰ πράγματα μόνο γιὰ γέλια δὲν εἶναι.

Ἐξομολογοῦμαι τ’ αὐτονόητα: μέσα στὸ παραβὰν θὰ τὸ ρίξω χωρὶς νὰ πεταρίσουν τὰ βλέφαρά μου. Ἀσκαρδαμυκτί.<