Λαγός του Τσίπρα ο Λαφαζάνης;

Μήπως θυμάται κανείς τον Κώδικα Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ;

Σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας, στον οποίο είχε αντιδράσει η Αριστερή Πλατφόρμα «η παραίτηση όλων των βουλευτών είναι στη διάθεση του κόμματος. Το κόμμα μπορεί να ζητήσει την παραίτηση βουλευτή, με απόφαση των κεντρικών καθοδηγητικών οργάνων (Κεντρική Επιτροπή, Διαρκές/Έκτακτο/Τακτικό Συνέδριο), στις εξής περιπτώσεις:

1. Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.

2. Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπως περιγράφονται

Τώρα όμως τι συμβαίνει ; Γιατί ο κ. Τσίπρας, που πήρε πάνω του όλο το παιχνίδι της πειθούς προς τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, δε ζητάει τις παραιτήσεις τους; Αναμένουμε βέβαια τη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής -που αναμένεται επεισοδιακή- αλλά σε κάθε περίπτωση προκαλεί αίσθηση η συναινετική προσπάθεια επικράτησης ενός κλίματος πολιτικής ισορροπίας και εφησυχασμού που δεν συνάδει με τους υψηλούς τόνους και τα εκβιαστικά διλήμματα που σαφώς έθετε η ομιλία του Τσίπρα προς τους βουλευτές του κόμματός του. Που εξαφανίστηκε άραγε το “ή όλοι μαζί μένουμε ή όλοι μαζί φεύγουμε;”

Που πήγε το ζήτημα της εμπιστοσύνης προς των Πρωθυπουργό, ιδιαίτερα μάλιστα όταν έχουν αποδοκιμάσει την πολιτική της κυβέρνησης 39 βουλευτές, μεταξύ των οποίων πρωτοκλασάτοι υπουργοί;

Ακόμα και με τον ανασχηματισμό κάτι μας… βρωμάει. Τι έχουμε λοιπόν;

Η πρώτη θεώρηση πως οι “αντιφρονούντες” θα σχηματίσουν άλλο κόμμα, ως μαξιλαράκι διαρροών προς τα Αριστερά, απορρίπτεται μιας και όπως φαίνεται, το ΚΚΕ -λόγω κυρίως της ουδέτερης στάσης του στο δημοψήφισμα- δεν καρπώνεται κόσμο. Προσοχή, δεν υποστηρίζουμε, εάν ήταν πολιτικά ορθή -με όρους αριστεράς- η στάση του. Υπογραμμίζουμε όμως πως όταν σε συνθήκες δημοψηφίσματος δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση, τότε δυστυχώς, απομονώνεσαι. Από την άλλη τα περιθώρια διαρροών προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι όντως σημαντικά και ενδεχομένως ικανά να την βάλουν στο Ελληνικό Κοινοβούλιο στις επόμενες εκλογές. Σημαντική όμως πρέπει να είναι και η διαρροή των ψηφοφόρων προς τη Νέα Δημοκρατία - από δεξιούς που επιστρέφουν- καθώς και ένα μικρό ποσοστό προς τη Χρυσή Αυγή.

Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως είναι ειλημμένη απόφαση οι “αντιρρησίες” να παραμείνουν. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την απροθυμία του Παναγιώτη Λαφαζάνη να τοποθετηθεί χθες στο Κοινοβούλιο, γεγονός που θα συσπείρωνε ακόμη περισσότερους βουλευτές γύρω από το ΟΧΙ. Είναι αντιληπτό πως η ιστορική και κομματική βαρύτητα του λόγου του Λαφαζάνη απέχει από όλους τους υπόλοιπους. Και στο πλαίσιο αυτό μας βγάζει ως συμπέρασμα, πως ο αριθμός έπρεπε να είναι μεγάλος, όχι όμως να ξεπερνάει το κρίσιμο νούμερο 43, κάτι που θα σηματοδοτούσε το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησης (162-43=119), κάτω δηλαδή από τους 120 βουλευτές.

Αντιθέτως, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, επανέλαβε χτες πολλές φορές "τη στήριξη στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ" που θα υλοποιήσει μια πολιτική με την οποία ο ίδιος διαφώνησε.

Ο στόχος λοιπόν είναι ένας. Να απορροφηθούν οι όποιες διαρροές εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Να δημιουργηθεί ένα μαξιλαράκι εντός του ΣΥΡΙΖΑ που θα ενσωματώνει τους κραδασμούς και θα ισορροπεί ανάμεσα στις αυταπάτες του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης και τις φαντασιακές ονειρώξεις για μη υφεσιακά μέτρα.

Αυτό όμως σύντροφοι δεν γίνεται. Η επανάσταση δε γίνεται με άσπρα γάντια.

Διαβάστε περισσότερα