Ισπανική κληρονομική μοναρχία VS νεοελληνικής δημοκρατίας

Ο βασιλιάς της Ισπανίας Χουάν Κάρλος εγκαταλείπει μετά από περίπου σαράντα χρόνια το θρόνο της χώρας του υπέρ του υιού του, διαδόχου Φιλίππου.

Δεν μας εκπλήσσει η συνταρακτική είδηση. Εμείς είμαστε συνηθισμένοι στις δυναστείες.

Αν και η αλήθεια είναι ότι τους βάζουμε στη βάσανο των εκλογών, για να είναι αιρετοί, εκλεκτοί του λαού εκτός από «ελέω Θεού».

Σαράντα χρόνια οι Ισπανοί έφαγαν στη μάπα τον Χουάν, ενώ εμείς ξηγιόμασταν Καραμανλή, Παπανδρέου και Μητσοτάκη εναλλάξ, αλλά φροντίζαμε

πάντοτε και οι τρεις δυναστείες να βρίσκονται κοντά στην εξουσία για να μην ξεμαθαίνουν.

Με τον καιρό ξεφύτρωσαν κι άλλα κληρονομικά σχήματα για να αποτελέσουν τις χρυσές εφεδρείες αν κάποια στιγμή το Έθνος καλέσει την κλάση των οίκων: Γεννηματά, Βαρβιτσιώτη, Κωνσταντόπουλου, Κεφαλογιάννη, Κεδίκογλου (ενδεικτικά και διόλου εξαντλητικά- αναφέρουμε κάποιους με οικογενειακή πολιτική παράδοση, ζητούμε προκαταβολικά συγγνώμη από τους υπολοίπους).

Πολλοί πίστεψαν ότι με την κρίση θα τελείωνε η οικογενειοκρατία και τα «τζάκια» και με κάποιο μηχανισμό πολύ κοντά σε αυτόν της «φυσικής επιλογής», θα εξέλεγε ο λαός τους «άξιους άρχοντες», είτε τους τοπικούς, είτε των Παλιών Ανακτόρων, αλλά και των Βρυξελλών.

Ευτυχώς η κληρονομική κοινοβουλευτική δημοκρατία άντεξε στις πιέσεις της ομώνυμης τηλεοπτικής- εργολαβικής, αποδεικνύοντας τις βαθιές ρίζες της στη χώρα μας: Τζιτζικώστας, Μώραλης, Κύρκος για παράδειγμα, με τον τελευταίο να δηλώνει ότι δεν τον ψήφισαν για το όνομα του. Πράγματι, το Μίλτος δεν λέει κάτι ιδιαίτερο στους μη μυημένους.

Η υποψία ότι ο Γλέζος πήρε σχεδόν μισό εκατομμύριο σταυρούς, καθώς οι ψηφοφόροι θεώρησαν ότι πρόκειται για το γιο ή εγγονό του Μανόλη που κατέβασε τη σημαία, μας κατατρώει…

Μ.Ο.

Διαβάστε περισσότερα