Ιράκ: εκτός ελέγχου παραμένει η επαρχία Ανμπάρ

Εκτός ελέγχου παραμένει η κατάσταση στις δύο μεγαλύτερες πόλεις της επαρχίας Ανμπάρ στο βορειοδυτικό Ιράκ, με τον ΟΗΕ να σημαίνει συναγερμό για ένα νέο κύμα ξεριζωμένων αμάχων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ύπατης αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, μόνο μέσα στις τελευταίες έξι εβδομάδες, περισσότερες από 300.000 άμαχοι έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους στις πόλεις

Φαλούτζα και Ραμάντι εξαιτίας των συγκρούσεων που μαίνονται ανάμεσα σε ενόπλους ακραίους ισλαμιστές και άνδρες του ιρακινού στρατού, με τους ντόπιους φυλάρχους να είναι μοιρασμένοι ανάμεσα στις δύο πλευρές. Οι περισσότεροι άμαχοι έχουν βρει καταφύγιο σε κοντινές περιοχές ελπίζοντας ότι σύντομα θα επιστρέψουν στις εστίες τους, όμως η υπηρεσία του ΟΗΕ υπενθυμίζει ότι μπορεί κάλλιστα να μην υπάρχουν σπίτια να γυρίσουν αν συνεχιστούν οι σκληρές μάχες και ισοπεδωθούν ολόκληρες περιοχές, με αποτέλεσμα οι νέοι αυτοί ξεριζωμένοι να προστεθούν σε άλλο ένα τουλάχιστον 1,1 εκατομμύριο Ιρακινούς που μετατράπηκαν σε πρόσφυγες μετά την αμερικανική εισβολή το 2003 και δεν έχουν ακόμη επιστρέψει λόγω της αστάθειας που επικρατεί στην πατρίδα τους.

Η ένταση στην επαρχία Ανμπάρ πυροδοτήθηκε, στα τέλη του 2013, με αφορμή επιχείρηση του στρατού που διέλυσε καταυλισμό που είχαν στήσει σουνίτες (η επαρχία κατοικείται σχεδόν αποκλειστικά από μέλη της σουνιτικής μειοψηφίας του ιρακινού πληθυσμού) που διαμαρτύρονταν κατά της κυβέρνησης του πρωθυπουργού Νούρι αλ Μάλικι για διακρίσεις σε βάρος τους κατηγορώντας τον για μεροληπτική μεταχείριση της σιιτικής πλειοψηφίας (από την οποία προέρχεται και ο ίδιος) και για στελέχωση του συνόλου σχεδόν του κρατικού μηχανισμού από «δικούς» του ανθρώπους. Οι καταγγελίες αυτές έχουν μεγάλη δόση αλήθειας αν και παραβλέπουν το ότι επί Σαντάμ γινόταν ακριβώς το αντίστροφο.

Επίσης, πολύ «λάδι στη φωτιά» της αναζωπύρωσης της διαδογματικής θρησκευτικής έντασης ρίχνει και η συνεχιζόμενη αιματοχυσία στη γειτονική Συρία καθώς και σε αυτήν αποδίδονται, από αρκετούς, θρησκευτικά χαρακτηριστικά σύγκρουσης μεταξύ σουνιτών και αλαουιτών (που προέρχονται από τους σιίτες). Οι κλιμακούμενες συγκρούσεις στο συριακό έδαφος προκαλούν αποσταθεροποιητικούς κλυδωνισμούς σε όλη την περιοχή «θρέφοντας» υπαρκτές διαδογματικές θρησκευτικές διαφορές ή καλλιεργώντας και νέες απειλώντας να μετατρέψουν τόσο το Ιράκ όσο και άλλες χώρες όπως ο Λίβανος, σε μια μεγάλη κινούμενη άμμο βίας.

Η διάλυση του καταυλισμού προκάλεσε έκρηξη οργής που εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο τρόπο ακραία ισλαμιστικά στοιχεία, όπως είναι η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στο Λεβάντε», που δρα και στη Συρία και χρησιμοποιεί ως πέρασμα μεταξύ Συρίας και Ιράκ την επαρχία Ανμπάρ. Οι ένοπλοι της οργάνωσης, που καρπώθηκε τη δυσφορία, έθεσαν υπό τον έλεγχό τους μεγάλα τμήματα των πόλεων Ραμάντι και Φαλούτζα με αποτέλεσμα έκτοτε να βρίσκονται σε εξέλιξη συγκρούσεις, μικρότερης ή μεγαλύτερης ισχύος, με το στρατό για την ανακατάληψή τους. Το αν συνεχίζουν να έχουν την έστω σιωπηλή υποστήριξη του πληθυσμού ή αν απλώς έχουν επιβάλλει την παρουσία τους δια των όπλων δεν είναι ξεκάθαρο.

Η κατάσταση είναι χειρότερη στη Φαλούτζα, όπου εκτιμάται ότι υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός ενόπλων ισλαμιστών. Επίσης, η Φαλούτζα έχει και μεγαλύτερη συμβολική αξία καθώς ήταν το προπύργιο της ιρακινής αντίστασης κατά των αμερικανικών στρατευμάτων, και ισοπεδώθηκε σχεδόν ολόκληρη σε μία από τις αιματηρότερες επιχειρήσεις μετά την εισβολή το 2004, πολύ πριν κάνουν την εμφάνισή τους στις γραμμές των Ιρακινών που αντιδρούσαν στην αμερικανική παρουσία οι ακραίοι ισλαμιστές, που τελικά κυριάρχησαν δίνοντας άλλη χροιά και άλλο προσανατολισμό. Συνεπώς, οποιαδήποτε στρατιωτική επιχείρηση εκεί καθίσταται πολύ πιο δύσκολη.

Κατά τα άλλα, τον Απρίλιο η χώρα προχωρά σε εκλογές, τις πρώτες που θα γίνουν μετά και από την αποχώρηση του μεγαλύτερου όγκου των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων, οι οποίες τελικά άφησαν το «απελευθερωμένο» Ιράκ με περισσότερες ανοιχτές πληγές από ότι με όσες το βρήκαν.

Διαβάστε περισσότερα