«Ιδιωτικοποιήσεις: μια υπόθεση διαολεμένα ελληνική»

Στην αργή πορεία των αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα αναφέρεται δημοσίευμα του Economist.

Η Ελλάδα είναι μια κακή διαφήμιση για την κρατική ιδιοκτησία και για τις ιδιωτικοποιήσεις. Οι κρατικές συμμετοχές της είναι κακής διαχείρισης και κυρίως υπόκεινται σε πολιτικές παρεμβάσεις. Το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που ξεκίνησε μέσω πιέσεων όταν η οικονομία κατέρρευσε,

βρίσκεται θλιβερά πίσω από το χρονοδιάγραμμα. Η κυβέρνηση κατόρθωσε να επιτύχει τον στόχο των εσόδων της για το 2013, ακόμη και μετά την μείωση δύο φορές, σε μόλις 1,3 δις €. Όλοι γνωρίζουν ότι οι πωλήσεις θα μπορούσαν να κάνουν ελάχιστα για να κλείσουν το χρηματοδοτικό έλλειμμα στην Ελλάδα. Αλλά θα μπορούσαν να βοηθήσουν και οι πιστωτές της χώρας είναι ανυπόμονοι.

Το πρόγραμμα είναι υπό αναθεώρηση, αλλά οι θεσμοί και η πολιτεία στην Ελλάδα είναι τόσο δυσλειτουργικά που «τίποτα λιγότερο από μια μεταμόσχευση μυελού των οστών» δεν θα μπορούσε να βοηθήσει, σχολιάζει κάποιος σύμβουλος. Μία πολλά υποσχόμενη ιδέα, να μεταφέρουν τα περιουσιακά στοιχεία που θα μπορούσαν να πωληθούν ή να αναδιαρθρωθούν σε εταιρία συμμετοχών στο εξωτερικό, όπως ας πούμε στο Λουξεμβούργο όπου θα πρέπει να διαχωριστούν από την παρεμβολή πολιτικών, έχει ήδη απορριφθεί. Οι Φιλανδοί προώθησαν αυτή την πρόταση, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για άλλες προβληματικές οικονομίες, όπως η Πορτογαλία. Αλλά αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα από έλληνες υπουργούς.

Οι σύμβουλοι πιέζουν για εναλλακτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αντλήσει κεφάλαια αποφεύγοντας τις επίμαχες πωλήσεις. Μερικοί πιστεύουν ότι μεγάλα ποσά θα μπορούσαν να προέλθουν από ιδιώτες επενδυτές με τη δέσμευση των αναμενόμενων μελλοντικών πωλήσεων των εισιτηρίων κρατικών περιουσιακών ροών -σε μετρητά, ή ενοίκια- ως ασφάλεια έναντι νέων ομολόγων. Κατά τη λήξη της συναλλαγής, το περιουσιακό στοιχείο θα μπορούσε είτε να πωληθεί στην αγορά για την αποπληρωμή του δανείου, ή να παραδίδεται στον δανειστή. Μερικά από τα αντληθέντα κεφάλαια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να πληρωθεί το χρέος, άλλα για την ανάπτυξη του περιουσιακού στοιχείου, με την ελπίδα της αύξησης της τιμής. Ένα πρόσθετο πλεονέκτημα είναι ότι θα βγει η Ελλάδα πίσω στις κεφαλαιαγορές από τις οποίες είναι αποκλεισμένη από το 2010.

Η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει καλύτερα για την ιδιοκτησία, υποστηρίζουν οι σύμβουλοι του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας που εξετάζουν τις επιλογές. Οι κρατικές κατοικίες σήμερα εκτιμάται ότι αξίζουν 3,3 δις ευρώ. Με την επένδυση ύψους 50 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ή 7 δις ευρώ, αυτά θα μπορούσαν να αποφέρουν σχεδόν 20 δις σε πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά πολλές περιουσίες δεν έχουν σαφή τίτλο και δεν υπάρχει σωστό κτηματολόγιο. Ακόμη και με την πολιτική βούληση (που λείπει μέχρι στιγμής), η δημιουργία των απαραίτητων νομικών δομών θα μπορούσε να διαρκέσει χρόνια.

http://www.economist.com/news/briefing/21593459-problems-and-promise-state-holdings-hellishly-hellenic