Η ψήφιση των μέτρων είναι πρόβλημα της κυβέρνησης

Ένα μήνα πριν γράφαμε στο antinews για το ερώτημα που τίθεται στο δημόσιο λόγο αναφορικά με το αν θα ψηφίσουν οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας τα μέτρα στη Βουλή. Όπως είχαμε τονίσει «πρώτον, δεν ξέρουμε ποια είναι αυτά τα νέα μέτρα. Πόσο θα κοστίσουν. Σε ποιες κοινωνικές ομάδες θα πέσει το βάρος. Ποιος θα απολογηθεί που πολλαπλασιάσαμε τον κουμπαρά που πρέπει να δώσουμε στους εταίρους».

Όλες

αυτές οι απορίες, πλέουν έχουν τις απαντήσεις τους. Αν θεωρήσουμε πως ο Τσίπρας δεν μπλοφάρει και έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα του σκληρότερου -στην ιστορία ενός κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης- Μνημονίου, τότε, ναι, έχουμε το περίγραμμα των απαντήσεων. Απομένει να δούμε και καταγεγραμμένη τη συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση πλέον μιλάμε για το mail Τσίπρα. Και καλό είναι να γίνει μια σύγκριση με το mail Χαρδούβελη.

Πριν όμως από αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε δύο πράγματα :

1.Αν υποθέσουμε πως κάποιοι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας ή όλοι ψηφίσουν τη συμφωνία, ή αν την ψηφίσουν οι βουλευτές από ένα άλλο κόμμα π.χ Το Ποτάμι και την ίδια στιγμή δεν την ψηφίσουν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τότε η κυβέρνηση μπορεί να σταθεί; Έχει την δεδηλωμένη ο κ. Τσίπρας για να κυβερνήσει; Προφανώς όχι. Άρα, δεν έχει καμία μα καμία σημασία τι θα κάνουν οι βουλευτές εκτός της συγκυβέρνησης.

2.Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, έχουν ήδη προεκλογικά υπογράψει την παραίτησή τους. Τόση δημοκρατία για ένα…προοδευτικό κόμμα, χρόνια είχαμε να δούμε. Σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας, στον οποίο είχε αντιδράσει η Αριστερή Πλατφόρμα «η παραίτηση όλων των βουλευτών είναι στη διάθεση του κόμματος. Το κόμμα μπορεί να ζητήσει την παραίτηση βουλευτή, με απόφαση των κεντρικών καθοδηγητικών οργάνων (Κεντρική Επιτροπή, Διαρκές/Έκτακτο/Τακτικό Συνέδριο), στις εξής περιπτώσεις:

oΌταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.

oΌταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπως περιγράφονται στο άρθρο 3, παρ. 3 του Κανονισμού της Κ.Ο.

Στο πλαίσιο αυτό βέβαια κανείς δε μπορεί να προβλέψει ποια θα είναι τα απόνερα των διαγραφών. Και τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά. Τι θα σηματοδοτήσει για την εσωτερική ισορροπία παραδείγματος χάριν, μια διαγραφή της Προέδρου της Βουλής, που έχει ήδη διαμηνύσει ότι «δεν θα δεχθεί με την διαδικασία του κατεπείγοντος καμία συμφωνία»; Τι θα επιφέρει ένα ενδεχόμενο ρήγμα στο 40% της Κεντρικής Επιτροπής που εκπροσωπεί η Αριστερή Πλατφόρμα; Για να είμαστε ξεκάθαροι αυτά δεν απασχολούν κανέναν παρά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Καθορίζουν όμως τις πολιτικές αποφάσεις για το μέλλον της χώρας. Και είναι αυταπόδεικτο πως η πολιτική διχασμού της ελληνικής κοινωνίας θα συνεχίσει να αποτελεί τη μοναδική ατζέντα της Αριστεράς. Ακριβώς γιατί αναπόφευκτα από τούδε και στο εξής μπαίνει σε μια τροχιά πολιτικής απαξίωσης. Ο Αλέξης Τσίπρας τα ήθελε όλα εδώ και τώρα. Δεν περίμενε καν να ωριμάσουν οι «αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες» που έλεγε και ο Μαρξ. Σαν τους παλιούς αριστεριστές που ήθελαν παγκόσμια επανάσταση άμεσα. Και πληρώνει αυτόν τον χυδαίο οπορτουνισμό. Αυτή την επιλογή πληρώνει τώρα ο Αλέξης Τσίπρας. Τη βιασύνη των νιάτων του. Τις κακές συμβουλές όλων εκείνων που σνομπάριζαν τους εταίρους αναφέροντας τους ως «βαρετούς», που διαβεβαίωναν για τα «νταούλια» και που ακόμα και πριν από 15 ημέρες δήλωναν πως «οι Ευρωπαίοι θα έλθουν τελικά στα νερά μας».

Και πλέον έχουμε το Mail Τσίπρα....

Διαβάστε περισσότερα