Η κρίση γέννησε τις “τράπεζες… χρόνου”

 «Πενία τέχνας κατεργάζεται» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και μάλλον κάτι ήξεραν. Κι επειδή ως γνωστόν η κρίση πλήττει εξίσου και άλλες χώρες -βλέπε Ισπανία- ιδού τι αποφάσισαν να κάνουν οι άνεργοι Ισπανοί για να εξοικονομήσουν τα προς το ζειν: ιδρύουν «τράπεζες χρόνου». Τουτέστιν, πουλάν τον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους σε ανθρώπους που τον έχουν ανάγκη και πληρώνονται με άλλες υπηρεσίες χρήσιμες σε αυτούς. Σύνθημα τους, το «Vivir Sin Empleo» -Ζώντας Χωρίς Δουλειά, ελληνιστί.

Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Deutsche Welle,

ο αριθμός των «τραπεζών χρόνου» έχει διπλασιαστεί τα τελευταία δύο χρόνια στην Ισπανία και αριθμεί περί τις 300. Οι περισσότερες έχουν από 50 μέχρι 400 μέλη. Οι «πελάτες» κάνουν «κατάθεση» και «ανάληψη» χρησιμοποιώντας ένα «νόμισμα» που έχει την ίδια ανταλλακτική αξία για όλους ανεξαιρέτως. Παράδειγμα, μια κυρία που δεν έχει αυτοκίνητο (και λεφτά για ταξί), εξυπηρετείται από κάποιον για τα ψώνια και τις δουλειές της και ως αντάλλαγμα προσέχει κάποιον ηλικιωμένο συγγενή του ή οργανώνει παιδικά πάρτι. Μόνος κανόνας για την όλη συναλλαγή –καθότι καραδοκεί και η εφορία- είναι οι δουλειές να είναι σποραδικές. Κάποιος δηλαδή δεν μπορεί να προσφέρει μαθήματα αγγλικών επ’ αόριστον γιατί θα μπει στη γνωστή τσιμπίδα.

Η ανάπτυξη των τραπεζών χρόνου αναβιώνει μια ιδέα των αναρχικών και σοσιαλιστών του 19ου αιώνα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, οι οποίοι ήθελαν να «δοκιμάσουν» τη φιλοσοφία τους, ότι οι τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών θα πρέπει να αντανακλούν περισσότερο την εργασία που χρειάζεται για την παραγωγή τους.

Όσο γι’ αυτούς που ανησυχούν για τη «μαύρη» οικονομία, οι πολίτες αντιλέγουν ότι η ανεργία τους οδήγησε σε τέτοιες κινήσεις που δεν είναι δα και εγκληματικές –και ποιος μπορεί να τους αδικήσει;

http://www.dw.de/dw/article/0,,16294049,00.html