Η απανθρωπιά του Ερντογάν σπέρνει θύελλες

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν χαστουκίζει «κατά λάθος» έναν διαμαρτυρόμενο πολίτη κατά τη διάρκεια επεισοδίου μέσα στο σουπερμάρκετ όπου φυγαδεύτηκε την Τρίτη στη Σόμα της επαρχίας Μανισά για να ξεφύγει από τα γιουχαϊσματα και την οργή των συγγενών των νεκρών ανθρακωρύχων. Ο σύμβουλός του Γιουσούγ Γιερκέλ κλωτσά με μένος φορώντας το άψογο κυριλέ κουστούμι του έναν άλλο πολίτη που διαμαρτύρεται για την τραγωδία που δεν χωρά ανθρώπου νους.

Μπροστά στον ανείπωτο θρήνο και στην οργή για τους περίπου 300 θαμμένους ζωντανούς

ανθρακωρύχους και τους ακόμη ίσως και 100 αγνοούμενους, δίπλα στη συγκλονιστική εικόνα των μαζικών τάφων κοντά στο ανθρακωρυχείο, ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν ξεστόμισε ούτε μία συγνώμη. Μία συγνώμη για την κώφευση της κυβέρνησής του και του ίδιου προσωπικά στις αλλεπάλληλες καταγγελίες για ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας και άθλιες συνθήκες εργασίας στα ανθρακωρυχεία της χώρας. Για την αδιαφορία του ακόμη και δύο εβδομάδες νωρίτερα απέναντι στο αίτημα της αντιπολίτευσης να γίνουν νέοι έλεγχοι στο ανθρακωρυχείο – τάφο γιατί μέσα στο 2013 είχαν σημειωθεί 5.000 εργατικά ατυχήματα! Όχι ένα ή δύο, αλλά πέντε χιλιάδες.

Όχι ο Ερντογάν δεν θεώρησε αρκετά τα ατυχήματα αυτά για να γίνει νέος έλεγχος. Δεν θεώρησε τα αλλεπάλληλα ατυχήματα στα ανθρακωρυχεία της χώρας «καμπανάκι» για την ασυδοσία την οποία η κυβέρνησή του επέτρεψε να επικρατήσει στους σκληρούς αυτούς τόπους εργασίας, αποφεύγοντας ν’ αναλάβει στοιχειωδώς το ρόλο της και να θέσει έστω κάποιους όρους και προϋποθέσεις όταν πουλούσε το ένα ανθρακωρυχείο μετά το άλλο. Ο Τούρκος πρωθυπουργός δεν βρήκε ούτε καν λόγια συμπόνιας και παρηγοριάς να πει στις μανάδες, στις γυναίκες, στα παιδιά των χαμένων ανθρακωρύχων που λυγίζουν από τον πόνο.

Το μόνο που βρήκε να πει είναι ότι «αυτά συμβαίνουν στα ανθρακωρυχεία» και ότι «τα εργατικά ατυχήματα» είναι κάτι «συνηθισμένο»! Είναι μια καθημερινότητα, όπως πχ είναι τα φυσικά φαινόμενα και η κυβέρνησή του δεν έχει καμία ευθύνη γι αυτό. Και επειδή εκνευρίστηκε κιόλας που οι συγγενείς των χαμένων δεν συμμερίστηκαν την άποψή του χαστούκισε και έναν διαμαρτυρόμενο «κατά λάθος», κλώτσησε με μένος και ο σύμβουλός του έναν άλλο διαμαρτυρόμενο και φυσικά δεν ζήτησε συγνώμη ούτε γι αυτά που τα έμαθε όλος ο κόσμος επειδή καταγράφηκαν σε εικόνες.

Η προσπάθεια του Τούρκου προέδρου Γκιούλ, μία μέρα αργότερα, να «μαζέψει τα αμάζευτα», όπως πράττει συχνά πυκνά τον τελευταίο καιρό παίζοντας το βαρίδι ισορροπίας του Ερντογάν, δεν είναι σίγουρο ότι θα φέρει αποτελέσματα. Η ανακοίνωση της ένωσης τουρκικών επιμελητηρίων και εξαγωγών να χορηγήσουν βοήθεια 5 εκατομμυρίων λιρών στην περιοχή και των τραπεζών ING, Akbank και της ισλαμικής δανειστικής τράπεζας Bank Asya να διαγράψουν τα χρέη των οικογενειών των νεκρών ανθρακωρύχων μοιάζει, στην παρούσα, φάση να είναι σταγόνα στον ωκεανό. Γιατί η οργή και ο πόνος ξεχειλίζει στην Μανισά όχι μόνο για ό,τι συνέβει, αλλά και για ό,τι θα μπορούσε ν’ αποφευχθεί αλλά κυρίως για το πώς αντιμετωπίστηκε από τον Ερντογάν αυτό που συνέβη.

Η οργή ξεχείλισε και στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και στην Άγκυρα αλλά και στην Αττάλεια, στο Ντιγιάρμπακιρ, στην Προύσα. Η απεργία που κήρυξε ο δημόσιος τομέας και τα συνδικάτα σχεδόν όλων των κλάδων σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την εκατόμβη στη Σόμα είχε μεγάλη συμμετοχή. Και ακόμη και οι συνδικαλιστικές ενώσεις σκόπευαν να περιορίσουν σε αυτήν την απεργία τις διαμαρτυρίες τους, η ίδια η προκλητική στάση του Ερντογάν τους εμποδίζει.

Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει αν αυτή η οργή θα εξελιχθεί σε κύμα διαμαρτυριών ανάλογο με του περσινού καλοκαιριού στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης. Και εκεί, όμως, ας μην ξεχνάμε, αρχικά οι διαμαρτυρίες ήταν μικρές και ολιγάριθμες και η αστυνομική καταστολή ήταν αυτή που τις γιγάντωσε. Σήμερα, ενάμισι μήνα μετά τις δημοτικές εκλογές με τις οποίες εδραίωσε την εκλογική του υπεροχή το κόμμα του, ο Ερντογάν καταφέρνει με την αλαζονεία και την απόσταση που δείχνει απροκάλυπτα ότι τον χωρίζει από τους πολίτες που διατείνεται ότι εκπροσωπεί καλύτερα, δηλαδή τα πλέον φτωχά στρώματα, να απομακρύνει ακόμη και ψηφοφόρους του.

Όπως σχολίαζε το BBC, υπάρχουν στιγμές στην καριέρα ορισμένων πολιτικών, που η απώλεια τόσων ανθρωπίνων ζωών είτε από φυσική καταστροφή είτε από άλλο λόγο, έχει απογειώσει τη δημοτικότητά τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι ο Μπίλ Κλίντον στις ΗΠΑ, ο οποίος «κέρδισε» στα μάτια της κοινής γνώμης δείχνοντας με εκφραστικό τρόπο τη συμπάθειά του για τις οικογένειες των θυμάτων της βομβιστικής επίθεσης στην Οκλαχόμα το 1995 αλλά και ο Κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Ζιαμπάο που έσπευσε να συμπαρασταθεί στους πληγέντες από τον μεγάλο σεισμό της επαρχίας Σιτσουάν το 2008. Όπως φαίνεται, η ιστορία δεν θα γράψει το όνομα του Ερντογάν μεταξύ αυτών των παραδειγμάτων αλλά θα τον μνημονεύσει για το εντελώς αντίθετο. Και όσο πρώιμο είναι να εικάσει κανείς τι επίπτωση θα έχει στις πολιτικές του φιλοδοξίες για την προεδρία αλλά και στην ούτως ή άλλως εύθραυστη πολιτική ισορροπία της γείτονος, η απάνθρωπη συμπεριφορά του και η έλλειψη στοιχειώδους μέτρου που επιδεικνύει, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι θα έχει επιπτώσεις.

Πηγές: hurriyet, cnn turk, bbc, reuters

Διαβάστε περισσότερα