Η Proton Bank ήταν μόνο η αρχή

Η επιχειρηματική αυτοκρατορία του κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος και βρέθηκε αντιμέτωπος με βαρύτατες κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις: απάτη, υπεξαίρεση, ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και εγκληματική οργάνωση.

Ο προφυλακισμένος για το σκάνδαλο της Proton Bank, Λαυρέντης Λαυρεντιάδης, βρίσκεται εμπλεκόμενος και στις μαύρες δανειακές συμβάσεις του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου

με την εταιρεία του Alapis που αφορούν στη σύναψη ομολογιακού δανείου ύψους 100 εκατ. ευρώ τον Σεπτέμβριο του 2009, με 7ετή διάρκεια, για τη «χρηματοδότηση κεφαλαίου κίνησης». Στο αίτημα που είχε υποβάλει η Alapis δήλωνε ότι ήθελε «να αναχρηματοδοτήσει υφιστάμενες τραπεζικές υποχρεώσεις της και να πραγματοποιήσει στοχευμένες εξαγορές εταιριών, στρατηγικά σημαντικών για την περαιτέρω ανάπτυξής της».

Ο επιχειρηματίας και ο συνεργάτης του, Περικλής Λίβας, κατηγορούνται, σύμφωνα με τη δικογραφία, για συνέργεια σε κακουργηματική απιστία τελεσθείσα από κοινού και για νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, τελεσθείσα κατ’ επάγγελμα.

Το πόρισμα της Εισαγγελίας αναφέρει ότι η διοίκηση του Τ.Τ. δεν αξιολόγησε επαρκώς τους κινδύνους που θα αναλάμβανε με την έγκριση του δανείου, αν και είχαν καταγραφεί, και οι οποίοι επαληθεύτηκαν στο σύνολό τους, αν και ήταν ήδη γνωστός ο υφιστάμενος υψηλός δανεισμός της Alapis, καθώς ήδη από το 2007 είχε τραπεζικές υποχρεώσεις ύψους 670 εκατ. ευρώ μέσω ομολογιακού δανείου 5ετούς διάρκειας και πληρωτέου ολοσχερώς στη λήξη του. Επιπλέον, έγιναν δεκτές ως εγγυήτριες εταιρίες που ήταν θυγατρικές της Alapis, άρα υπήρχε συνδεδεμένος κίνδυνος, και μάλιστα κάποιες ήταν υπό διαδικασία απορρόφησης από τη μητρική.

Το ομολογιακό δάνειο των 100 εκατ. ευρώ καταγγέλθηκε από το Τ.Τ. τον Δεκέμβριο του 2011, καθώς είχε ήδη διαπιστώσει την επιδείνωση της χρηματοοικονομικής κατάστασης της Alapis, την αδυναμία κάλυψης των χρηματοοικονομικών δεικτών κ.ά. Το ποσό της οφειλής το 2011 ήταν 97,736 εκατ. ευρώ, ενώ το συνολικό ύψος της ζημίας έχει ανέλθει σε 105,384 εκατ. ευρώ (κεφάλαιο συν τόκοι υπερημερίας, έτους 2012, ύψους 7,648 εκατ. ευρώ).

Αποκαθήλωση

Τράπεζα, βιομηχανίες χημικών και φαρμάκων, media με το στενό συνεργάτη και κουμπάρο του, φυγόδικο, Πέτρο Κυριακίδη, ήταν οι πυλώνες της «αυτοκρατορίας Λαυρεντιάδη». Οι χαρακτηρισμοί «μετρ των υπεραξιών» για τις αποδόσεις των εταιριών του στο Χρηματιστήριο ή «επιχειρηματίας της χρονιάς» που του είχαν αποδοθεί ανήκουν στο παρελθόν.

Τον Απρίλιο του 2012 έκλεισαν τα σύνορα της χώρας και επίσημα για τον κ. Λαυρεντιάδη με τη βούλα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών και όσοι πίστευαν ότι οι τελευταίες σελίδες στη μελανή πια επιχειρηματική διαδρομή του γράφτηκαν στα τέλη του ίδιου έτους με τη σύλληψή του και τη διαταγή συντηρητικής κατάσχεσης της περιουσίας του διαψεύδονται και με τη συμμετοχή του -κατά το εισαγγελικό πόρισμα- και στα σκανδαλώδη δάνεια του Τ.Τ. Ο ίδιος για τα της Proton, τουλάχιστον, έχει κατ’ επανάληψη δηλώσει αθώος.

Βρέθηκε στο τιμόνι της τότε οικογενειακής επιχείρησης Νεοχημικής Λ. Β. Λαυρεντιάδης ΑΒΕΕ το 1990, σε ηλικία μόλις 18 ετών, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, και γιγάντωσε την εταιρία. O κ. Λαυρεντιάδης έγινε γνωστός στο ευρύ επενδυτικό κοινό τον Μάρτιο του 2003, όταν η Νεοχημική διάβηκε τις πύλες του Χρηματιστηρίου. Δύο χρόνια μετά άρχισαν οι συναλλαγές με τους ξένους θεσμικούς και η μετοχή εκτινάχθηκε, η δε εταιρία, που ως τότε παρήγε φασόν απορρυπαντικά για μεγάλους διεθνείς οίκους, γιγαντώθηκε μέσω εξαγορών.

Ο ίδιος είχε αποφασίσει να ρίξει το βάρος στην ανάπτυξη της Αlapis, του επιχειρηματικού σχήματος που δημιούργησε με τη συγχώνευση τεσσάρων εταιριών (Veterin, ΕΒΙΚ, Lamda Detergent και Εlpharma) στο τέλος του 2006. Μάλιστα, το καλοκαίρι του 2007 η Αlapis ολοκλήρωσε αύξηση κεφαλαίου-μαμούθ για τα ελληνικά δεδομένα, ύψους 817 εκατ. ευρώ, και επιδόθηκε σε μια σειρά εξαγορών εταιριών του κλάδου που ξεπέρασαν τις 19, μεταξύ αυτών και ο Γερολυμάτος.

Η καθοριστική χρονιά ήταν το 2008, όταν η Νεοχημική πωλήθηκε στο αμερικανικό fund Carlyle Group προς 19 ευρώ ανά μετοχή, όταν η τιμή εισαγωγής της ήταν 1,39 ευρώ, αποτιμώμενη στα 700 εκατ. ευρώ. Ο κ. Λαυρεντιάδης εισέπραξε 130 εκατ. ευρώ.

Η αρχή του τέλους

Τότε, όμως, ήταν που μπήκε για πρώτη φορά στο… μάτι των αρμόδιων ελεγκτικών αρχών: Τράπεζας της Ελλάδος, Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες ήταν δύο από τους οργανισμούς που άρχισαν να ψάχνουν τις συναλλαγές του. Την ίδια εποχή βραβευόταν για τις επιχειρηματικές επιτυχίες, αλλά και το ευρύ φιλανθρωπικό και χορηγικό του έργο, από μουσεία και εκθέσεις ζωγραφικής, έως γεύματα αγάπης, καθώς ο κύκλος του επαναλάμβανε τη μεγάλη προσήλωσή του στη θρησκεία.

Οι κόντρες με την Carlyle έχουν καταστεί μνημειώδεις με αποτέλεσμα το 2009 ο κ. Λαυρεντιάδης να αναγκαστεί να αγοράσει πίσω τη Νεοχημική. Μάλιστα, θα τη συνδυάσει και με την εξαγορά της Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων, μέσω του επενδυτικού fund της Lamda Ρartners, που δημιούργησε ο ίδιος στις αρχές του 2009.

Η εξαγορά της τράπεζας και η κατάρρευση

Την προπαραμονή της Πρωτοχρονιάς του 2009 εξαγόρασε το 31,3% των μετοχών της επενδυτικής τράπεζας Proton Bank έναντι 70,6 εκατ. ευρώ από την Τράπεζα Πειραιώς. Στην Τράπεζα της Ελλάδος σήμανε συναγερμός, καθώς πια οι δραστηριότητές του άπτονταν των αρμοδιοτήτων της. Μάλιστα, το πώς ο κ. Λαυρεντιάδης απέκτησε την τράπεζα τελεί ακόμη υπό διερεύνηση. Στήνεται ένα πολυδαίδαλο σύστημα δανειοδοτήσεων εταιριών άμεσων ή έμμεσων συμφερόντων του μέσω της Proton Bank, ύψους 700 εκατ. ευρώ, χωρίς τις απαιτούμενες διασφαλίσεις, χωρίς εγγυήσεις και με εξαιρετικά υψηλό πιστωτικό κίνδυνο με συνέπεια να καταρρεύσει από τις ζημίες η τράπεζα.

Μέχρι και τον Μάρτιο του 2011 τα επιχειρηματικά δάνεια της τράπεζας αυξήθηκαν κατά 70%: μέσα σε 16 μήνες η Proton Bank εκταμίευσε περισσότερα από 800 εκατ. ευρώ.

Το καλοκαίρι του 2011 η Αρχή Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες διέταξε το πάγωμα των λογαριασμών του και σειράς στελεχών της Proton Bank, ενώ εξέταζε ασυνήθιστες συναλλαγές ποσού 51 εκατ. ευρώ που φέρεται να άλλαξε χέρια ανάμεσα σε υψηλόβαθμα στελέχη της τράπεζας και εταιριών του κ. Λαυρεντιάδη.

Ρόη Χάϊκου, στον “Τύπο της Κυριακής”