Γιατί το Ισλαμικό Κράτος οδεύει προς το τέλος του

Το διάγγελμα του Μπαράκ Ομπάμα ανέφερε σε πολλά σημεία την τρομοκρατική απειλή για την Αμερική. Αντιμέτωπος με τον αυξημένο φόβο της τρομοκρατίας μετά την επίθεση του Σαν Μπερναρντίνο, ένιωσε υποχρεωμένος να πει το προφανές: ότι, ενώ το Ισλαμικό Κράτος και η Αλ Κάιντα "μπορεί να κάνουν μεγάλη ζημιά" στους αμάχους και στις περιουσίες τους, "δεν απειλούν την εθνική μας ύπαρξη". Έχει δίκιο. Οι Αμερικανοί (συμπεριλαμβανομένων των υποψηφίων για την προεδρία), θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τα λόγια του.

Αλλά πόσο ισχυρό είναι το Ισλαμικό Κράτος πραγματικά;

Εξακολουθεί να επεκτείνεται; Οι εδαφικές κατακτήσεις του στη Συρία και στο Ιράκ είναι ένα μόνιμο γεγονός για τις διεθνείς σχέσεις στη Μέση Ανατολή; Εξακολουθεί να πείθει το ISIS τζιχαντιστές σε όλο τον κόσμο ότι θα δημιουργήσει ένα ισλαμικό χαλιφάτο και ότι κάθε πιστός έχει υποχρέωση να ενταχθεί; Τα γεγονότα δείχνουν ότι το ISIS βρίσκεται σε ύφεση και ότι η τάση αυτή επιταχύνεται. Γεωπολιτικά, έχει χάσει πολλά εδάφη και πρόκειται να χάσει ακόμα περισσότερα. Σημαντικοί πόροι - στρατιωτικοί, οικονομικοί και προσωπικοί- έχουν καταστραφεί.

Ο αρχικός ενθουσιασμός και η αξιοπιστία της ιδεολογίας του χαλιφάτου θα πρέπει να χάνουν δύναμη, αν και αυτό είναι δύσκολο να μετρηθεί και οι διάφορες τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες χώρες μπορεί να δείχνουν το αντίθετο. Ωστόσο, είναι αυτονόητο ότι, όπως και κάθε κίνημα που βασίζεται στον φανατισμό, όσο περισσότερο το ISIS πλέον συναντά εμπόδια και στην πραγματικότητα χάνει έδαφος, τόσο λιγότερο πειστικές είναι οι απαιτήσεις του για να αποτελεί εμπροσθοφυλακή ενός νέου κόσμου. Είναι όμως επίσης αλήθεια, ότι το ISIS έχει συγκεντρώσει υποσχέσεις υποταγής από άτομα και οργανώσεις σε πολλές χώρες, αν και δεν είναι πολλές πρόσφατα. Αυτή η φαινομενική εξάπλωση του Ισλαμικού Κράτους δεν είναι αυτό που φαίνεται. Δεν είναι ουσιαστική, στρατηγική ή συνεχόμενη. Σποραδικές τρομοκρατικές επιθέσεις συνεχίζονται σε όλη την Ευρύτερη, στη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Αλλά η συχνότητα και η ένταση (και το κατά πόσον το ISIS τις διοργανώνει πραγματικά) απέχουν πολύ από αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι κάποτε σκέφτονταν ότι μπορούσε να συμβεί. Κανένας πόλεμος δεν κερδίζεται από την τρομοκρατία και μόνο.

Στοιχεία συνεχίζουν να συσσωρεύονται, ότι το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και στη Συρία διαλύεται, σταδιακά αλλά αμείλικτα. Αν και όταν καταρρεύσει, το ISIS θα γίνει ένα είδος ενισχυμένης Αλ Κάιντα Νο2, που σημαίνει ένα διακρατικό τρομοκρατικό δίκτυο, αλλά δεν θα είναι πλέον μια μεγάλη Τζιχάντ της οποίας το ανθεκτικό χαλιφάτο θα αποκαταστήσει την υποτιθέμενη δύναμη του Ισλάμ, την αξιοπρέπεια και την παγκόσμια επιρροή σύμφωνα με την τζιχαντιστική αυταπάτη.

Ιδού μερικές αποδείξεις της πτώσης του ISIS (αρκετές από τις οποίες αναφέρθηκαν στο τελευταίο διάγγελμα του Ομπάμα). Πολλοί υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί διοικητές της ομάδας, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες, καθώς και χιλιάδες μαχητές έχουν απαλειφθεί από το πεδίο της μάχης κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Ωστόσο, παρά το πόσοι ξένοι μαχητές συνέρρεαν στη Συρία και το Ιράκ (36.000 είναι μια συχνά αναφερόμενη εκτίμηση), με δεδομένες τις χιλιάδες που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αυτομόλησαν, το ISIS σήμερα δεν μπορεί να αριθμεί περισσότερους από 20-30.000. (Λόγω της έλλειψης σημαντικής στρατιωτικής δραστηριότητας κατά τους τελευταίους μήνες, ο αριθμός θα μπορούσε να είναι ακόμα χαμηλότερος).

Το Ισλαμικό Κράτος έχει χάσει τον έλεγχο σε διάφορες πόλεις (Τικρίτ, Σιντζάρ, Μπαϊντζί, Ραμάντι), καθώς και εγκαταστάσεις διύλισης πετρελαίου. Η κύρια αποθήκη του με πυρομαχικά καταστράφηκε πριν από λίγους μήνες και οι νεοαφιχθέντες αντιαρματικοί πύραυλοι των κούρδων Πεσμεργκά τους είχαν σταματήσει έτσι κι αλλιώς. Σημαντικοί αριθμοί όπλων και αποθήκες πυρομαχικών ανατινάχτηκαν. Η διεθνής χρηματοδότηση έχει συμπιεστεί (συν του ότι μια μεγάλη αποθήκη με εκατομμύρια δολάρια καταστράφηκε πριν από λίγες ημέρες). Στη Ράκα και τις γύρω πόλεις, υπόγειες σήραγγες και αποθήκες βομβαρδίστηκαν. Οι πόλεις και οι αστικές περιοχές που έχουν απομείνει προστατεύονται από ένα συγκεκριμένο αριθμό μαχητών, καθώς και από αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς και παγιδευμένα κτίρια. Αυτό (και οι ανησυχίες για τις απώλειες αμάχων) είναι καθαρή άμυνα, που ακριβώς κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα για επίθεση στις συμμαχικές δυνάμεις.

Σε σημαντικά σημεία στο πεδίο της μάχης, όπως η απώλεια της Σιντζάρ και του Ραμάντι τους τελευταίους δύο μήνες, το ISIS δεν είχε καν προσπαθήσει να ενισχύσει τους μαχητές του. Αντ 'αυτού, έκανε μία αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των δυνάμεων του συνασπισμού που περιβάλλουν τη Μοσούλη, στην οποία ηττήθηκε μέσα σε μια μέρα. Το ISIS δεν είχε καμία σημαντική στρατιωτική νίκη επί έξι μήνες.

Οι ηγέτες του είναι σίγουρα πολύ πιο απαισιόδοξοι για το μέλλον του από ό,τι είναι οι Αμερικανοί σχολιαστές. Καθώς έπεφτε το Ραμάντι, ο αλ-Μπαγκντάντι έστειλε ένα μεγάλο μήνυμα προτρέποντας τους μαχητές του και προειδοποιώντας τον δυτικό συνασπισμό. Ήταν μια αδύναμη εξήγηση για τις ήττες τους. "Το κράτος μας συνεχίζει να τα πάει καλά", είπε, παρόλο που θα έπρεπε να εγκαταλείψει πολλές από τις περιοχές που είχε κατακτήσει. Ο Αλλάχ, είπε, δοκιμάζει τους πιστούς.

Ας δούμε τα στοιχεία σε αντίθεση με τα παραπάνω. Πόσο σημαντικές είναι οι τρομοκρατικές πράξεις στο εξωτερικό, και πόσο σημαντικές είναι οι δηλώσεις όρκων υποτέλειας από τις ξένες οργανώσεις; Τι γίνεται με τις επιτυχημένες τρομοκρατικές επιθέσεις στο εξωτερικό; (Στο Παρίσι, στο Σαν Μπερναρντίνο, στην Κωνσταντινούπολη και αλλού). Τι γίνεται με το παρακλάδι που το ISIS προσπαθεί να δημιουργήσει στη Λιβύη; Είναι απίθανο να υπάρχει πολύ ουσιαστική σχέση στα διεθνή εδάφη ανάμεσα στο Ισλαμικό Κράτος και στα παρακλάδια του στο εξωτερικό. Πολλά άτομα αναμφίβολα πηγαίνουν από το ένα κράτος στο άλλο, αλλά, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, σε καμία περίπτωση το ISIS δεν είναι πλέον ένα ενιαίο, οργανωμένο παγκόσμιο δίκτυο τρομοκρατών. Η επίθεση στο Σαν Μπερναρντίνο - που πλήγωσε τους Αμερικανούς και απείλησε την προεκλογική εκστρατεία της πιο ισχυρής χώρας στον πλανήτη - ήταν έργο δύο νέων που αποφάσισαν την ημερομηνία και τις μεθόδους μόνοι τους. Τα θύματα, όσο απαίσιο και αν ακούγεται, ήταν λίγα για την κλίμακα μιας τρομοκρατικής σφαγής. Το ότι το ISIS σχεδιάζει να δημιουργήσει μια νέα βάση στη Σύρτη της Λιβύης, δεν είναι μια επέκταση, αλλά μια υποχώρηση από τον πυρήνα της, ένα είδος κυβέρνησης εξορίας του χαλιφάτου που έχει ελάχιστες πιθανότητες να επιστρέψει στην εξουσία.

Είναι εξαιρετικά απίθανο ότι το ISIS θα είναι σε θέση να αντιστρέψει τη δεινή στρατηγική του θέση. Το ISIS δεν έχει καμία τύχη. Το τέλος θα έρθει είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλο. Οι εξωτερικές ήττες και η εσωτερική βία μεταξύ τους θα μπορούσε να οδηγήσει στην παρακμή ή η όλη επιχείρηση θα μπορούσε να καταρρεύσει με μια ήττα, με τους ηγέτες και τους μαχητές να τρέχουν να σωθούν. Η ιστορία διδάσκει ότι οι επαναστάσεις καταβροχθίζουν τα παιδιά τους, ακόμη και τους κορυφαίους ηγέτες. Ο Μπαγκάντι, ο μαέστρος της Μεγάλης Τρομοκρατίας, μπορεί να συλληφθεί ή μπορεί να καταλήξει όπως ο Ροβεσπιέρος, ο οποίος πέθανε στην γκιλοτίνα στα χέρια των πρώην συντρόφων του.

huffingtonpost.com

Διαβάστε περισσότερα