Γιατί το δημοψήφισμα μόνο δημοκρατικό δεν είναι…

Το δημοψήφισμα που ενέκρινε το ελληνικό κοινοβούλιο για να αποφασίσει ο λαός αν θα δεχτεί τους τελευταίους όρους διάσωσης που προσφέρουν οι πιστωτές της χώρας έρχεται πολύ αργά και θέτει το λάθος ερώτημα, σχολιάζει ο Marc Champion.

Είναι ένα δημοψήφισμα που ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας

θα έπρεπε να ζητήσει τουλάχιστον πριν από ένα μήνα - αν ήταν μια ειλικρινής προσπάθεια για να αφήσει τον ελληνικό λαό να επιλέξει δημοκρατικά για το μέλλον του, η οποία δεν είναι. Όπως έχουν τώρα τα πράγματα, το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου θα είναι τόσο εσπευσμένο, που έχει στη θεωρία αποτύχει, και θα έρθει μετά από τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος διάσωσης. Πράγματι, μπορεί να έρθει αφού η Ελλάδα θα έχει ήδη υποστεί μια τραπεζική κατάρρευση.

Το δημοψήφισμα δεν είναι, όπως Τσίπρας ισχυρίστηκε επανειλημμένα κατά τη διάρκεια της ανακοίνωσης του, μία έκφραση δημοκρατίας σε απάντηση στον «αυταρχισμό» των πιστωτών. Το επιχείρημά του, ότι οι πιστωτές πρέπει να υποκύψουν στο θέλημα των ψηφοφόρων του, υπήρξε παράλογο από την αρχή: Σε ποιο κράτος που χρωστά οι ψηφοφόροι δεν θα επέλεγαν να έχουν ευκολότερους πιστωτικούς όρους; Και σε ποια περίπτωση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή οποιοσδήποτε πιστωτής ήταν υπόλογοι στο εκλογικό σώμα της χώρας «πελάτη» τους;

Έχω υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να διεξάγει μια ψηφοφορία για να διευκρινίσει τι θέλει ο λαός. Αυτό ήταν απαραίτητο, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ψέματα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του για να εκλεγεί τον Ιανουάριο, υποστηρίζοντας ότι θα δώσει τέλος στους όρους διάσωσης, θα κρατήσει το πακέτο διάσωσης και θα παραμείνει στη ζώνη του ευρώ - μια επιλογή που, καλώς ή κακώς, δεν ήταν ποτέ διαθέσιμη. Αντί να δώσει μια σαφέστερη εντολή, όμως, αυτή η πρόταση δημοψηφίσματος συνεχίζει τα τεχνάσματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με την πρόταση σχεδίου του υπουργικού συμβουλίου, το ερώτημα στο οποίο καλούνται οι Έλληνες να ψηφίσουν σε μόλις επτά ημέρες θα είναι αν θέλουν να αποδεχθούν την τελευταία προσφορά από τους πιστωτές της χώρας. Αυτό είναι ένα πολύπλοκο έγγραφο που δεν έχει ακόμη μεταφραστεί στα Ελληνικά και μπορεί κάλλιστα να είναι άκυρο μέχρι την Τετάρτη. Είναι σαφές από τη γλώσσα που χρησιμοποίησε ο Τσίπρας για την περιγραφή αυτής της προσφοράς – «εκβιασμός», «ταπείνωση», «τελεσίγραφο»- προς τα που θέλει να πάει η ψηφοφορία.

Και πάλι, όπως και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, οι αξιωματούχοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρουν τι θα σήμαινε όλο αυτό για την θέση της Ελλάδας στο ευρώ. Διατηρούν την ψευδαίσθηση ότι το ζήτημα της αποδοχής των όρων διάσωσης είναι αρκετά ξεχωριστό από το αν η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, αν θα καταρρεύσει το χρηματοπιστωτικό της σύστημα και αν θα αναγκαστεί να εκδώσει το δικό της νόμισμα.

Ούτε μία φορά στην ομιλία του Τσίπρα για το δημοψήφισμα δεν ανέφερε το κοινό νόμισμα. Όταν το Associated Press ρώτησε τον υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Λαφαζάνη αν η νιρβάνα της ανασυγκρότησης και της προόδου που περιέγραψε ότι θα ακολουθήσει ένα «όχι» στο σχέδιο διάσωσης συνεπάγεται και έξοδο από το ευρώ, είπε: «Εσείς [τα μέσα μαζικής ενημέρωσης] θέτετε αυτό το δίλημμα». Αυτό είναι λαϊκίστικη ανεντιμότητα. Μπορεί να σημαίνει ότι από το σημείο αυτό η Ελλάδα θα είναι σε καλύτερη θέση χρεοκοπώντας και επιστρέφοντας στη δραχμή (αν και αμφιβάλλω). Και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων θα κάνει την επιλογή να προχωρήσει η χώρα μόνη της, αντί να συνεχίσει μια δυσλειτουργική σχέση με τους οικονομικούς εταίρους της και πιστωτές (αν και οι δημοσκοπήσεις άλλα δείχνουν). Αλλά το προτεινόμενο δημοψήφισμα δεν θέτει αυτά τα ερωτήματα.

Ο Τσίπρας και το κόμμα του θέλουν αυτή η ψηφοφορία να νομιμοποιήσει την απόφασή τους για χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ, το πιο πιθανό αφού έχει ήδη ληφθεί η εν λόγω απόφαση, χωρίς στην πραγματικότητα να πουν στους Έλληνες ότι αυτή είναι η επιλογή που κάνουν. Δίνει μεγαλύτερο βάρος στην υποψία μου ότι η εριστική διαπραγματευτική συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ κατά τους τελευταίους πέντε μήνες έχει οδηγηθεί από μια προτίμηση στην χρεοκοπία και στην έξοδο από το ευρώ που δεν μπορούσε να εκφράσει, γιατί το κόμμα δεν είχε καμία εντολή για αυτό.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι πρέπει να μάθουν την μόνη αλήθεια σχετικά με το τι θα αποφασίσουν στις 5 Ιουλίου, αν η ψηφοφορία γίνει τελικά, μετά το πιθανό χάος της επόμενης εβδομάδας: μία επιστροφή με τους όρους διάσωσης εντός του ευρώ, ή μια χρεοκοπία και επιστροφή της δημοσιονομικής κυριαρχίας έξω από αυτό.

bloombergview.com

Διαβάστε περισσότερα