Έξω φρενών η Κομισιόν με τους νταήδες της τρόικας

Το «σφυροκόπημα» της Ευρωβουλής για τις δραματικές κοινωνικές επιπτώσεις των Μνημονίων στον κοινωνικό τομέα και η παραδοχή, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, από την Κομισιόν ότι η εσωτερική υποτίμηση μέσω των μειώσεων μισθών, συντάξεων και επιδομάτων αύξησε την ανεργία και τη φτώχεια, πολιτικά έχουν φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση την τρόικα.

Για τη χώρα μας η κλιμάκωση των επιθέσεων στο μόρφωμα αυτό αποτελεί βεβαίως

μια ηθική ικανοποίηση, αν και οι Ελληνες γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι αρκετό, διότι δεν θα φέρει πίσω το χαμένο εισόδημά τους. Ωστόσο, το ξεθώριασμα της τρόικας έρχεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο, αφού τους επόμενους δυο τρεις μήνες θα βρεθούν στο «τραπέζι» του Eurogroup ζητήματα που θα κρίνουν το μέλλον της χώρας μας στην Ευρωζώνη.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις μπορεί να φαίνεται ότι έρχονται σε πλήρη αντίφαση με τη σκληρή στάση που εξακολουθούν να τηρούν οι εκπρόσωποι των πιστωτών έναντι της χώρας μας τους τελευταίους μήνες, όμως υπάρχει εξήγηση.

Ηταν γνωστό από τον περασμένο Ιούλιο, όταν είχε ολοκληρωθεί η τρίτη αξιολόγηση, ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι εξαιρετικά δύσκολοι, αφενός μεν διότι είχαν μείνει «ουρές» υπό μορφή προαπαιτούμενων και αφετέρου γιατί η παρούσα αξιολόγηση κρίνει καίρια ζητήματα για την οριστική έξοδο της χώρας από την ύφεση, αλλά και για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Επιπλέον, είναι μία από τις τελευταίες, δεδομένου ότι έχουμε ήδη εκταμιεύσει 133,9 από τα 144,6 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι για τους πιστωτές τα περιθώρια άσκησης πιέσεων στο πλαίσιο των αξιολογήσεων εξαντλούνται.

Συνεπώς, ήταν αναμενόμενο ότι η τρόικα θα εμφανιστεί σκληρή, σε μια προσπάθεια να αποσπάσει δεσμεύσεις, κυρίως στο δημοσιονομικό τομέα. Ξεκίνησε με απαίτηση για μέτρα 3 δισ. ευρώ για το 2014, ενώ στη συνέχεια άρχισε τις… εκπτώσεις και τώρα βρίσκεται κάπου στη μέση και θα πάει και παρακάτω.

Από την άλλη, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο γνωρίζουν ότι τα περιθώρια, πολιτικά και οικονομικά, είναι ελάχιστα για την κυβέρνηση, γι’ αυτό και δεν θα επιμείνουν σε «τρελές» απαιτήσεις. Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή είναι οριακή, ενώ σε τέσσερις μήνες υπάρχουν εκλογές, ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές, και η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει, ικανοποιώντας ακραίες απαιτήσεις. Επιπλέον, η ελληνική κοινωνία όχι μόνο δεν αντέχει άλλα μέτρα, αλλά υπάρχει άμεση ανάγκη στήριξης των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.

Δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι η παρούσα διαπραγμάτευση θα ολοκληρωθεί με επιτυχία για τη χώρα μας, οι πιέσεις που ασκούνται για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2014 και του 2015 θα εκτονωθούν και θα φτάσουμε σε συμφωνία κοντά στις ελληνικές θέσεις. Αλλωστε, και οι εταίροι θέλουν να υπάρξει συμφωνία γιατί η Ευρωζώνη βρίσκεται σήμερα σε φάση ανάκαμψης, η οποία ωστόσο είναι εύθραυστη και βασίζεται πολύ στην ψυχολογία.

Το κλίμα εμπιστοσύνης που είχε διαταραχθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, σε σημείο τέτοιο ώστε να απειληθεί ακόμη και η ύπαρξη της Ευρωζώνης, έχει αποκατασταθεί σε μεγάλο βαθμό, η Ιρλανδία ανέκαμψε και βγήκε από το Μνημόνιο, η Πορτογαλία ελπίζει να βγει μέχρι το τέλος του έτους, ενώ και η Ισπανία ολοκλήρωσε με επιτυχία το δικό της πρόγραμμα που εφάρμοζε στο πλαίσιο του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της.

Αναδίπλωση από τους δύσπιστους του Βορρά για την Ελλάδα

Η ΠΛΗΡΗΣ αποκατάσταση και η αρχή μιας νέας θετικής πορείας για την Ευρωζώνη θα έρθουν όταν εκλείψει και η εστία που προκάλεσε τη γενικότερη κρίση δημόσιου χρέους, δηλαδή με την επίλυση του ελληνικού ζητήματος. Οι συζητήσεις για την αντιμετώπισή του έχουν ήδη ξεκινήσει παρασκηνιακά, ενώ το κλίμα είναι θετικό.

Αλλωστε, αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ενώ υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης, δεν έχει ακουστεί κανένα αρνητικό σχόλιο για τη χώρα μας, σε αντίθεση με το παρελθόν όταν κοινοτικοί αξιωματούχοι και κυβερνήσεις του ευρωπαϊκού Βορρά, με πρώτο το Βερολίνο, μας… λιθοβολούσαν. Αυτό που διαπιστώνουμε τώρα είναι δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων, όπως του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, που έχουν αποδέκτη το εσωτερικό της χώρας τους προετοιμάζοντας την κοινή γνώμη για νέα στήριξη της Ελλάδας.

Αναφορικά με το χρηματοδοτικό κενό που έχει το ελληνικό πρόγραμμα για το δεύτερο εξάμηνο του 2014 και το οποίο εκτιμάται σε περίπου 5,5 δισ. ευρώ, οι εταίροι αναζητούν τρόπους ώστε να μην υπάρξει και τρίτο πρόγραμμα, διότι ορισμένες κυβερνήσεις του Βορρά θα έχουν πρόβλημα να πιέσουν στα Κοινοβούλιά τους για να πάρουν έγκριση. Και αν οι εταίροι δεν το θέλουν μία φορά, η ελληνική κυβέρνηση δεν το θέλει πολύ περισσότερο, καθώς το μέγα ζητούμενο είναι να απαλλαγούμε μια για πάντα από την τρόικα.

Οχι ότι οι έλεγχοι θα σταματήσουν, άλλωστε, αυτό θα γίνει μόνο όταν αποπληρώσουμε το 75% των δανείων και ισχύει για όλες τις μνημονιακές χώρες, αλλά δεν θα ξαναζήσουμε τα… ψυχοδράματα των αξιολογήσεων και των δόσεων. Οι εταίροι αναζητούν από άλλες πηγές το ποσό αυτό, όπως για παράδειγμα από το περίσσευμα των 10 δισ. ευρώ από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ωστόσο προς το παρόν αντιδρά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Για την ελάφρυνση του χρέους η πολιτική απόφαση έχει ληφθεί, θα οριστικοποιηθεί τον Μάιο ή τον Ιούνιο και θα έχει τη μορφή της περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων και της επιμήκυνσης από τα 30 στα 50 χρόνια του χρόνου αποπληρωμής. Θα είναι πάντως ό,τι καλύτερο εάν μαζί με αυτό η Ελλάδα αποσπάσει κι άλλα συνοδευτικά μέτρα που θα βοηθήσουν την ανάπτυξη, είτε μέσω των διαρθρωτικών ταμείων της Ε.Ε. είτε μέσω άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων υπό μορφή δανείων για την πραγματική οικονομία.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΛΟΥ για τον Τύπο της Κυριακής