Επίκαιρα δημοσιονομικά μαθήματα από την Κίνα

 

Η Κίνα με το που κατάλαβε ότι το 2008 θα πλήξει την οικονομία της μιας που θα πέσει η ζήτηση στις χειμαζόμενες χώρες με άμεσο αποτέλεσμα την αύξηση της ανεργίας, κατευθείαν ανακοίνωσε γιαγαντιαίο πρόγραμμα ανακατασκευής του οδικού της δικτύου και άλλων έργων υποδομής με σκοπό να βρουν οι απολυμένοι εργάτες από τα εργοστάσια δουλειά.

Κλασικό παράδειγμα επεκτατικής δημοσιονομικής πολιτικής που εφόσον μια χώρα έχει πόρους και μπορεί να το κάνει αντιμετωπίζει επιτυχώς έστω και πρόσκαιρα την Κρίση.

Κρίση σημαίνει

η για παραπάνω του μισού έτους συνύπαρξη αδιάθετου εργατικού δυναμικού και αδιάθετων αποταμιεύσεων που κανένας δεν τις χρησιμοποιεί γαι επενδύσεις οπότε οι άνεργοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά.

Δεν είναι μια συνηθισμένη κατάσταση!

Η σημερινή εποχή μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα χρόνια μετά το 1929.

Εξ ορισμού για να αντιμετωπιστεί μια Κρίση πρέπει να διαφυλαχτούν όσο το δυνατό οι θέσεις εργασίας, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Όταν ξεσπάει η Κρίση δεν αρκεί να εντοπιστούν τα αίτια της και με διόρθωση των κακών κειμένων να την ξεπεράσουμε.

Π.χ., ας υποθέσουμε ότι η Κρίση οφειλόταν αποκλειστικά στην υπεραριθμία των δημοσίων υπαλλήλων. Με το να γίνουν απολύσεις στο δημόσιο την ώρα της Κρίσης τότε το μόνο που επιτυγχάνεται είναι να θεριέψει η Κρίση. Η οποία μετά κατασπαράζει τα πάντα.

Η Κρίση αντιμετωπίζεται μόνο με επεκτατικές πολιτικές οι οποίες μπορεί να εκτροχιάσουν το έλλειμμα. Το τραγικό με μας ήταν ότι χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης και χωρίς να έχουμε τους πόρους να χρηματοδοτήσουμε τέτοιες πολιτικές προσφύγαμε στους Ευρωπαίους εταίρους που σε ώρα Κρίσης εφήρμοσαν περιοριστικές πολιτικές οριζόντιου χαρακτήρα για την μείωση του ελλείματος.

Το ίδιο πήγε να κάνει και ο Χέρμπερτ Χούβερ 80 χρόνια πριν και αν δεν ερχόταν το new deal οι ΗΠΑ θα είχαν καταστραφεί ολοσχερώς…

Ότι πάμε να πάθουμε εμείς δηλαδή τώρα…

Blue Nile