Εικόνες απόλυτης εγκατάλειψης στο ναό της Δικαιοσύνης

Όγκοι δικογραφιών στοιβαγμένοι σε γραφεία, σε καρότσια, πάνω σε πολυκαιρισμένα φωτοτυπικά μηχανήματα, σκαμπό, καρέκλες ή ακόμη και στο πάτωμα, τουαλέτες που και ο πιο «τολμηρός» δεν επιχειρεί να χρησιμοποιήσει και υποθέσεις ασφυκτικά στριμωγμένες στα πινάκια των δικαστικών αιθουσών. Εικόνες που συνθέτουν μια συνηθισμένη ημέρα στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων, την ώρα που 25.000 πολίτες περνούν καθημερινά την κεντρική πύλη, ενώ δικηγόροι, δικαστές και δικαστικοί υπάλληλοι κάνουν λόγο για τριτοκοσμική κατάσταση.

Δικογραφίες

Βουνά δικογραφιών έχουν «πνίξει»

το Πρωτοδικείο Αθηνών, που ζητά σε όλους τους τόνους επιπλέον χώρο. Σε ολόκληρο το κτιριακό συγκρότημα συναντά κανείς τους πολύχρωμους φακέλους, με την κατάσταση στα κτίρια 8 και 13 να απαιτεί «βουτιά» στο χαρτομάνι από τους δικαστικούς υπαλλήλους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν. Κλασικό παράδειγμα της έλλειψης των αναγκαίων χώρων είναι ο διάδρομος του 2ου ορόφου του κτιρίου 6, όπου σε υποδέχονται 61 κιβώτια γεμάτα με τα σχετικά έγγραφα μόλις μίας δικογραφίας.

«Υπήρχαν σκέψεις να μας δοθούν δύο γειτονικά κτίρια. Τελικά η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Δεν είναι μόνο οι δικογραφίες. Δεν χωράμε στα κτίρια. Ανακριτές και εισαγγελείς είναι στοιβαγμένοι σε δωμάτια-κουτιά, ενώ πολλές φορές τα γραφεία μοιράζονται σε τόσα άτομα, που γίνεται προγραμματισμός μεταξύ τους για να μη συμπέσουν. Μετατρέπουμε τους διαδρόμους σε γραφεία», τονίζει στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ανώτατη δικαστική πηγή. Με τεράστιο φόρτο εργασίας και τη μικρότερη αναλογία δικαστικών λειτουργών και δικηγόρων στην Ευρώπη, οι αστικές υποθέσεις οδηγούνται στο ακροατήριο ακόμα και τέσσερα χρόνια μετά την κατάθεση των δικογράφων και οι ποινικές υποθέσεις, οι οποίες είναι περίπου 100.000 αυτή τη στιγμή, φτάνουν στα όρια ακόμη και της πενταετίας για να δικαστούν οι κατηγορούμενοι σε Α’ βαθμό.

Μαύρο χάλι οι εγκαταστάσεις

«Η συντήρηση των κτιρίων έχει ανατεθεί στην εταιρία ΘΕΜΙΣ Α.Ε., η οποία φροντίζει τις τουαλέτες, τα κτίρια και τις βλάβες. Όμως, η Πολιτεία δεν έχει δώσει στη Δικαιοσύνη τη σημασία που πρέπει. Το Πρωτοδικείο δεν είναι αυτοδιοίκητο, ούτε έχει δικά του χρήματα. Υπάρχει προϋπολογισμός 1.000.000 ευρώ το χρόνο για το Πρωτοδικείο και 14 Ειρηνοδικεία. Τα 500.000 ευρώ χρησιμοποιούνται για καθαριότητα», αναφέρει η ίδια πηγή.

Τα κτίρια είναι διατηρητέα και η παραμικρή αλλαγή ή παρέμβαση απαιτεί έγκριση. Οι περισσότερες αίθουσες δεν έχουν κλιματισμό. Το χειμώνα η εικόνα δικαστικών υπαλλήλων που εργάζονται με το παλτό τους στα πόδια για να ξεγελάσουν το κρύο είναι συνηθισμένη, ενώ αντίστοιχα το καλοκαίρι συναντά κανείς στους διαδρόμους ιδρωμένα πρόσωπα που αναζητούν αρειμανίως λίγη δροσιά για να αντιμετωπίσουν τον καύσωνα. «Σπάει ένα τζάμι, χαλάει μια κλειδαριά; Βάζουμε χρήματα ρεφενέ και τα φτιάχνουμε. Δεν υπάρχει άλλη λύση», επισημαίνει.

Μόλις τον περασμένο Δεκέμβριο στην αίθουσα του 6ου Μονομελούς Πλημμελειοδικείου, που στεγάζεται στο κτίριο 9 των δικαστηρίων της Ευελπίδων, το ταβάνι της αίθουσας άρχισε να στάζει με αποτέλεσμα η έδρα να πλημμυρίσει. Χωρίς συνεργείο συντήρησης λόγω των περικοπών που έχουν επιβληθεί, η μοναδική βοήθεια ήρθε από μια καθαρίστρια, η οποία προσπαθούσε να σκουπίσει τα νερά με ένα πανί και μερικά πλαστικά ποτήρια. «Αυτό δεν είναι τίποτα! Τα κτίρια είναι διατηρητέα και απαγορεύεται να έχουν στέγαστρα. Με τη βροχή και παλιά κουφώματα είναι πιθανό να συμβεί κάτι τέτοιο», λέει ένας δικαστικός υπάλληλος. Η βροχή ποτέ δεν ήταν σύμμαχος του συγκροτήματος των δικαστηρίων, αφού λόγω της κατηφορικής κλίσης δημιουργούνται σε αρκετά σημεία μικρές «λίμνες», υποχρεώνοντας υπαλλήλους, δικηγόρους και πολίτες να «τραβήξουν κουπί».

Με την ελληνική Δικαιοσύνη να βρίσκεται στα όρια της αρνησιδικίας, το Πρωτοδικείο να «ασφυκτιά» κάτω από όγκους χαρτιού και τους δικαστικούς λειτουργούς να δουλεύουν κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, η κατάσταση έχει εξελιχθεί σε γόρδιο δεσμό και η αναγκαία αποσυμφόρηση μοιάζει μακρινή υπόθεση.

Ελλιπή μέτρα

ασφαλείας

«Μαχαιριά» στο σύστημα ασφαλείας της Ευελπίδων αποτέλεσαν μεταξύ άλλων δύο περιστατικά της περασμένης χρονιάς: Η βεντέτα μεταξύ των δύο οικογενειών Ρομά, που κατέληξε στη δολοφονία ενός ανθρώπου έξω από το γραφείο του ανακριτή, αλλά και πιο πρόσφατα το μαχαίρωμα δικαστικής υπαλλήλου από έναν Ιρανό. «Δεν υπάρχει στόχος απρόσβλητος», τονίζουν ανώτατοι δικαστικοί κύκλοι. Η ΕΛ.ΑΣ. έχει εκπονήσει τρία σχέδια τρωτότητας, που αφορούν στα μέτρα προστασίας του Πρωτοδικείου Αθηνών από το 2011 μέχρι σήμερα. Αντικαταστάθηκαν οι κάμερες γύρω από τη Σχολή Ευελπίδων με 24 νέες περιμετρικές και ενισχύθηκε ο αριθμός των αστυνομικών οργάνων. «Το ζήτημα είναι ότι μέτρα δεν αρκεί να αποφασίζονται. Πρέπει να εφαρμόζονται. Εμείς απευθυνθήκαμε στο υπουργείο Προστασίας και επισημάναμε την αμέλεια ή τις κακές εντολές που ενδεχομένως έχουν δοθεί στους αστυνομικούς».

Κάθε πρωί, στον προαύλιο χώρο των δικαστηρίων συγκεντρώνονται ετερόκλητες ομάδες ανθρώπων, προκειμένου να συμπαρασταθούν σε κάποιο δικό τους. Ρομά, συνδικαλιστές, διαμαρτυρόμενοι δημότες, χρυσαυγίτες ή αναρχικοί κατακλύζουν πολλές φορές ταυτόχρονα το χώρο. «Στο Πρωτοδικείο υπάρχει τμήμα φύλαξης, το οποίο αποτελείται από δικαστικούς υπαλλήλους. Παρακολουθούν τα εκθέματα και βλέπουν τις υποθέσεις της επόμενη μέρας, προκειμένου να είμαστε προετοιμασμένοι και να ζητήσουμε εγκαίρως μεγαλύτερη αστυνομική δύναμη, αν δούμε ότι υπάρχει πιθανότητα να ξεφύγει η κατάσταση», εξηγούν.

Απροσπέλαστοι χώροι

για τα άτομα με αναπηρία

Στο ναό της Δικαιοσύνης δεν χωρούν τα άτομα με αναπηρία. Ανισόπεδα δρομάκια, σκάλες και η απουσία ανελκυστήρων σε αρκετά κτίρια καθιστούν δύσκολη και πολλές φορές αδύνατη την πρόσβαση των ΑμεΑ. Μπαίνοντας στο κτίριο 9 του Πρωτοδικείου, ένα χαρτί κολλημένο άτσαλα δείχνει το δρόμο για την τουαλέτα. Άχρηστο, βέβαια, καθώς μερικά δευτερόλεπτα νωρίτερα σ’ έχει «καλωσορίσει» η δυσωδία από το περιβόητο W.C.

Ενστικτωδώς κατευθύνεσαι στο υπόγειο. Αν μπορείς. Για ανθρώπους με κινητικά προβλήματα ο δρόμος είναι αδιάβατος, καθώς δεν υπάρχει ράμπα ή χειραγωγοί. Αν με ένα μαγικό τρόπο φτάσει στο υπόγειο, για να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα θα πρέπει να σηκώσει την πόρτα που βρίσκεται πάνω στην τουαλέτα (!), να κάνει σλάλομ ανάμεσα σε έναν πλαστικό σωλήνα και ένα σπασμένο νιπτήρα, ο οποίος είναι πεταμένος στο πάτωμα, και να προχωρήσει στη «διαδικασία» δημοσίως… λόγω της ξηλωμένης πόρτας.

Σοφία Σπίγγου, στον «τύπο της Κυριακής»

Διαβάστε περισσότερα