Άνθρωποι και ανθρωπάκια

Οι άνθρωποι, για όσα τους βρίσκουν, κοιτάζονται στον καθρέφτη. Τα ανθρωπάκια, για τα δεινά τους ψάχνουν πάντοτε ποιος, οποιοσδήποτε εκτός των ιδίων, τρίτος φταίει. Γιατί δεν μπορούν ποτέ να υπάρξουν αυτό που είπε ο Κυριάκος στον αποχαιρετισμό του "Όπως πάντα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι αφέντης της μοίρας του και καπετάνιος της ψυχής του".

Για τα ανθρωπάκια, η μοίρα τους είναι κακορίζικη, πάντοτε άδικη και τα βάσανά τους εσαεί οφείλονται αποκλειστικά σε αλλότριες επιβουλές. Ο καπιταλισμός, το κεφάλαιο, η εργοδοσία, οι τραπεζίτες, οι ξένοι, ο κακός Θεός, τα μνημόνια.

Ορίστε η ποιητική εκδοχή της προσωπικής αναξιότητας από έναν κορυφαίο υμνωδό της κακομοιριάς και είδωλο για τ' ανθρωπάκια :

"- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
- Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
- Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
- Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!"

Ματαίως, αγωνιωδώς αναζητεί:

"Ποιος φταίει; ποιος φταίει;
Κανένα στόμα
δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα."

Πώς να πει βέβαια ότι ο υπαίτιος βρίσκεται στον καθρέφτη; Επακόλουθα καταλήγει:

"Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,
όπου μας εύρει, μας πατεί."
[Κώστας Βάρναλης "Οι μοιραίοι»]

Έχει επίγνωση του ότι οι άθλιοι ήρωες του είναι σκουλήκια. Και καταγράφει ότι αντί για την μαχητική βύθιση στην πραγματικότητα χάνονται σε τεχνητούς παραδείσους, η κομμουνιστική ουτοπία παράγει ψυχικά τα ίδια αποτελέσματα με το αλκοόλ. Αλλά οι μολυσματικές ιδέες των οποίων είναι φορέας δεν του επιτρέπουν να δει καθαρά ότι για να σε πατήσουν πρέπει να έχεις γίνει ο ίδιος χαλί.

Καλώς ήρθατε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, το παραπάνω ανοσιούργημα αντιλήψεων υπήρξε ένας από τους ύμνους της και μαζί με άλλα παρόμοια βοήθησε στο να σαπίσουν τα μυαλά όλων των γενεών έκτοτε. Και έτσι το 1981 τα σκουλήκια να γίνουν εξουσία και το 2015 η αφρόκρεμα τους κυβέρνηση.

Όχι ότι δεν υπάρχουν τρίτοι, επίβουλοι παράγοντες. Όχι ότι δεν υπάρχει ο παράγων "τύχη", αλλά αυτός αφορά μόνον εκείνους οι οποίοι, καπετάνιοι της ψυχής τους, πασχίζουν να διαφεντεύσουν τη μοίρα τους και όχι τους παραδομένους στην αδυναμία τους.

Στα ανθρωπάκια διόλου δεν περνά απ' το μυαλό ότι εκτός εάν κάποιος σε υποδουλώσει με τη βία είσαι ελεύθερος. Ελεύθερος να κάνεις αυτή ή εκείνη τη δουλειά, να κατοικήσεις εδώ ή αλλού, να μεγαλουργήσεις, εάν έχεις τα φόντα, ή να μείνεις μετριότητα.

Γιατί οι μειονεκτικοί είναι ανίκανοι να χρησιμοποιήσουν την ελευθερία για πρόοδο. Και λυσσάνε να προσαρμοστεί ο κόσμος στην μειονεξία τους. Σας θυμίζει κάτι αυτό από τα κινήματα των "δικαιωμάτων"; Για τους ανθρώπους τα δικαιώματα αποκτούνται, για τα ανθρωπάκια κατακτούνται. Διαφορά μια πρόθεση μόνον, αχανής όμως όση και το Σύμπαν.

Οι άνθρωποι, πολιτικά γίνονται συντηρητικοί. Τα ανθρωπάκια, κομμουνιστές και πάσης φύσεως αριστεράντζες. Οι άνθρωποι αγωνίζονται εναντίον του εαυτού τους, κυρίως του κακού, για να τον βελτιώνουν διαρκώς. Τα ανθρωπάκια, αφήνοντας πάντα τον μίζερο εαυτό τους στο απυρόβλητο, εναντίον όσων κάποιοι επιτήδειοι τους πείθουν ότι ευθύνονται για το προσωπικό τους χάλι.

Για μια τραγουδιάρα η οποία όπως πάμπολλοι παρόμοιοι ευδοκίμησε στον κοινωνικοπολιτικό βάλτο της Μεταπολίτευσης για άπαντα τα σημερινά δεινά της Ελλάδας φταίει ο Σόιμπλε.

Τα ανθρωπάκια αντέχουν μόνο μανιχαϊστικές απεικονίσεις του κόσμου, οι σύνθετες πραγματικότητες προκαλούν έκρηξη στον περιορισμένων διανοητικών ικανοτήτων εγκέφαλο τους. Μαύρο-άσπρο, γερμανοτσολιάς-αγωνιστής, μνημονιακός-αντιμνημονιακός. Αδύνατον να κατανοήσουν ότι οι Γερμανοί μπορεί ταυτόχρονα να είναι τόσο εταίροι (δανειστές τελευταίας καταφυγής) όσο και εχθροί (επίβουλοι του εφοπλισμού μας).

Καταρρακωμένοι ψυχισμοί, έρμαια του συναισθήματος, μπορούν μόνο να αγαπήσουν ή να μισήσουν. Η παλέτα της διαβάθμισης των ανθρωπίνων συναισθημάτων τους είναι άγνωστη. Και καθώς οι υπάνθρωποι καθοδηγούνται από τον φθόνο ο οποίος αξιωματικά γεννά μίσος, ψυχολογικά επιζητούν, σαν φάρμακο, κυρίως να μισήσουν. Τρέφει την ύπαρξη τους - και διαλύει τις κοινωνίες.

Από τους ανθρώπους αλλοίμονο η ποιοτική παράμετρος αυτή παραβλέπεται και υποτιμούν πολιτικά τα ανθρωπάκια, λησμονούν ότι στην πολιτική πράξη το κακό είναι ισχυρότερο από το καλό, το μίσος πανίσχυρη κινητήρια πολιτική δύναμη. Είμαι βέβαιος, επειδή πολλοί μου λένε τα ίδια, ότι δυστυχώς η Αφροδίτη Μάνου εκπροσώπησε την πλειοψηφία των σημερινών Ελλήνων όταν ανάρτησε τον ψυχικό της εμετό στο fb :
"Ο Σοϊμπλε ΔΕΝ ΑΘΩΩΝΕΤΑΙ επειδή είναι παραπληγικός. Είναι ένας παράφρων, σαδιστής πολιτικός που έγινε παραπληγικός ακριβώς γι' ΑΥΤΕΣ του τις ιδιότητες από κάποιον που, θες να τον πεις τρομοκράτη, θες να τον πεις πράκτορα, θες να τον πεις ηλίθιο, θες να τον πεις ήρωα, ΠΟΛΙΤΙΚΑ κίνητρα είχε, έτσι θα μείνει στην Ιστορία. ο Αδόλφος Σοϊμπλε είναι ένας κατάπτυστος και λαομίσητος παραπληγικός και προσωπικά δεν τον κατατάσσω καν στους ανθρώπους. ... Ο Σοϊμπλε είναι ένας κομπλεξικός, άρρωστος, ακραίος και επικίνδυνος πολιτικός, (όπως ο Αδόλφος)." (ακριβής μεταφορά)

Σε έναν φυσιολογικό άνθρωπο η ανάρτηση προκαλεί ανατριχίλα όπως όταν αντικρύζεις κάποιον που έχει πέσει σε επιληπτική κρίση, όταν νοιώθεις ότι βρίσκεται σε έναν άλλο κόσμο, σε ένα χαώδες και ασύλληπτο στον μάρτυρα επέκεινα. Αυτή είναι η αυθόρμητη αποτίμηση για την Μάνου, παράφρων σε παράκρουση.

Σε όποιον όμως γνωρίζει το χολερικό μίσος που έσπειραν από την αρχή της παρουσίας τους οι κομμουνιστές στην Ελλάδα γίνονται κατανοητές οι αποτρόπαιες και καθόλου πολιτικές διατυπώσεις, παρά την υποτίθεται επιδίωξη πολιτικής κριτικής.

Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις με το παραλήρημα, το οποίο από μόνο του είναι αφορμή για συγγραφή πολιτικού δοκιμίου. Θα σταθώ σε τρία μόνο σημεία, αποκαλυπτικά και για τον δολοφονικό χαρακτήρα της Αριστεράς.

Πρώτον, η Μάνου θεωρεί δίκαιο το ότι ο Σοϊμπλε κατέστη παραπληγικός, από κάποιον που, με φερετζέ, για να μην καρφώνεται η χαρά της, λέει ότι μπορεί να ήταν ηλίθιος- τρομοκράτης-πράκτορας αλλά στο τέλος, η πραγματική της προτίμηση, μπορεί να ήταν ήρωας. Δίκαια, με πολιτικά κίνητρα, πήγαν να τον ξεκάνουν, αφού επιπλέον, λέει, "δεν είναι καν άνθρωπος". Ίδια αντίληψη με την ΟΠΛΑ και τη 17Ν. Αποφασίζουμε, ούτε καν με λαϊκό δικαστήριο, εμείς ως φωτισμένη πρωτοπορεία και δολοφονούμε τον πολιτικό μας αντίπαλο αποκαλώντας το "εκτέλεση" και απονομή δικαιοσύνης. Νομίζετε ότι οι συγγραφείς των προκηρύξεων της 17Ν είχαν μυαλά διαφορετικά από της Μάνου; Το πραγματικό πολιτικό γενετικό υλικό των κομμουνιστών είναι εγκληματικό και το αποδεικνύουν κάθε μέρα, ενώ η αστική πολιτική ηγεσία, με στόχο μόνο την νομή της εξουσίας, συνένοχα εθελοτυφλεί και ούτε καν τους καταγγέλλει ως τέτοιους, παρά ως "ιδεοληπτικούς".

Δεύτερον, ένας που καταλογίζει υβριστικά σε κάποιον την κατάσταση της υγείας του, "είναι ένας λαομίσητος παραπληγικός", είναι υπάνθρωπος. Όπως ένας που βρίζει κάποιον τυφλό "στραβάδι" ή κάποιον κωφό "κουφάλογο". Αν ήταν βέβαια κάνας καθηλωμένος σε καροτσάκι, ανάπηρος κατσαπλιάς, συμμορίτης του 1946-49, για τους αριστερούς που βρίζουν ανέξοδα και ποταπά έναν παραπληγικό, θα ήταν "ηρωικός αγωνιστής". Ο δε "λαομίσητος" είναι ένας "σκύλος" για τα συμφέροντα της πατρίδος του και γι' αυτό ο δημοφιλέστερος στους Γερμανούς πολιτικός, με αποδοχή σταθερά στο 80%, και γι' αυτούς εγγυητής προσωπικά του ευρώ. Είχαμε κι εμείς τέτοιους όμως εξέλιπαν μετά το 1974, όταν η αντεθνική πλέμπα κυρίεψε τα πάντα, με μουσική υπόκρουση τα άσματα της Μάνου και των συναφών.

Τρίτον, τίς πταίει. Ο Σόιμπλε φταίει για το ότι το 1974 υπήρχαν στην Ελλάδα 1 εκατ. υπερήλικες συνταξιούχοι και 300 χιλ. δημόσιοι υπάλληλοι, ενώ σήμερα είναι 2,8 εκατ. συνταξιούχοι, με το 25% εξ αυτών κάτω από 65 ετών, 315 χιλ. που έχουν υποβάλει και περιμένουν σύνταξη και εφάπαξ, και πάνω από 1 εκατ. υπάλληλοι στο στενό Δημόσιο, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στις ΔΕΚΟ και σε εκατοντάδες αχαρτογράφητους οργανισμούς του ευρύτερου Δημοσίου.

Ο Βόλφγκανγκ φταίει που ο Ανδρέας δανειζόταν σαν να μην υπάρχει αύριο από τις ιαπωνικές και λοιπές τράπεζες, ισχυριζόμενος ότι βρίσκει τα λεφτά από την φορολόγηση της πλουτοκρατίας, για να σιτίσει το κομματικό καθεστώς της πασοκοαριστεράς που εγκαθίδρυσε μετά το 1981 με εκατοντάδες χιλιάδες προσλήψεις αργόμισθων ντενεκέδων.

Ο Σόιμπλε φταίει για το τεράστιο χρέος που δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ και οι σοβιετικές πολιτικές γιγάντωσης του κράτους που εφάρμοσε υλοποιώντας τις ιδέες της Αριστεράς, καθώς μόνο σε τεράστιο κράτος θα μπορούσαν να γίνουν τεράστιες κομπίνες με τεράστιες μίζες. Συναντώντας βέβαια στο γήπεδο αυτό τον κρατισμό του μεταπολιτευτικού Καραμανλισμού - γι' αυτό μην απορείτε με την σημερινή ξεδιάντροπή πολιτική συμπόρευση Τσίπρα -Καραμανλή.

Ο Σόιμπλε φταίει που οι Έλληνες επί είκοσι και πάνω χρόνια μετά το 1974, αντί να δουλέψουν διπλά και με στόχους μετά τις δυο πετρελαϊκές κρίσεις, την ημέρα διαδήλωναν στους δρόμους και τη νύχτα αυνανίζονταν επαναστατικά σε συναυλίες με τις διάφορες Μάνου.

Ο Σόιμπλε φταίει που σχεδόν όλα τα κοινοτικά κονδύλια έγιναν μικροέργα με σκοπό μεγαλομίζες πάσης φύσεως παραγόντων. Πολύ πριν χρεοκοπήσει η Ελλάδα είχαν χρεοκοπήσει οι ελίτ της, είπε ακριβοδίκαια ο Σόιμπλε μόλις άρχισε η κρίση. Μόνο που έκανε ένα ποιοτικό λάθος, η Ελλάδα μετά το 1974 αλλά ιδίως μετά το 1981 δεν έχει ελίτ παρά κλεπτοκράτες, αναδειγμένους κυρίως από τον συμμοριτικό όχλο που ηττήθηκε με τα όπλα το 1946-49 και οι οποίοι ήθελαν μόνο να λεηλατήσουν το Ελληνικό Κράτος για προσωπικό όφελος, όχι να αναδειχθούν ώστε να λειτουργήσουν ως ταγοί του Έθνους, όπως εκείνος. Επιχειρηματίες που λήστεψαν τις ίδιες τους τις επιχειρήσεις και σήμερα μεγιστάνες οι ίδιοι φορτώνουν τα χρέη τους στον Έλληνα φορολογούμενο ο οποίος πληρώνει με τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών τα δανεικά κι αγύριστα που πήραν, ενώ δεν αποκλείεται για τον ίδιο λόγο να χάσουν και οι λίγοι καταθέτες τις καταθέσεις τους.

Όμως η Μάνου και οι σαν αυτήν θα ήθελαν να συνεχίσει το 40ετές πάρτυ δανεισμού. Και η ντόλτσε βίτα που μιλιούνια ανεπρόκοπων είχαν γαζώσει με τα δανεικά. Και οι δανειστές να χαρίσουν τα δάνεια. Και όταν τα ανθρωπάκια αντιλαμβάνονται ότι το πάρτυ τελείωσε απλώς δείχνουν τη ποταπότητα τους βρίζοντας έναν ανάπηρο. Ο οποίος για ένα αναμφισβήτητα φταίει :

Ο Σόιμπλε φταίει που η Μάνου, όπως κι εσείς κι εγώ, δεν βρίσκεται σε μιαν ουρά χιλιομέτρων με ένα δισκάκι στο απλωμένο χέρι να περιμένει από τη διεθνή βοήθεια μια κουταλιά χυλού μήπως επιβιώσει. Όπως τα παιδάκια στην Ελλάδα του 1949-50 από την αμερικανική βοήθεια, με την κατάντια στην οποία την είχαν ρίξει οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Ο Σόιμπλε φταίει που η Μάνου δεν είναι χάμω στο πεζοδρόμιο, δαρμένη και ξεμαλλιασμένη από κάποιον που της άρπαξε το τελευταίο χαρτί υγείας που είχε καταφέρει να βρει στο άδειο ράφι του σούπερ μάρκετ, όπως στη Βενεζουέλα.

Και όλα τα δάνεια να μας χαρίσουν και 500 δισεκ. επενδύσεις να έρθουν σωτηρία δεν υπάρχει. Παρά μόνον όταν συντριβεί το αξιακό υπόβαθρο της Μεταπολίτευσης, όταν οι κομμουνιστές οδηγηθούν εκεί που ανήκουν, στα ανήλιαγα υπόγεια του κοινωνικού και πολιτικού περιθωρίου, όταν, όπως σήμερα στο Ισραήλ, η λέξη "αριστερός" θα αποτελεί ύβρι. Η αστική αντιπολίτευση δεν έχει διαχειριστικά καθήκοντα όπως νοεί εαυτόν, έχει αποκλειστικά ιδεολογικοπολιτική αποστολή. Όσο οι Έλληνες σκέφτονται όπως η Μάνου η ανάταξη θα παραμένει στην ομίχλη.

Διαβάστε περισσότερα