Άντε γιατί σαν πολλά μας τα ’πατε…

Μια συζήτηση σε φιλική συντροφιά που άκουσα προχθές θα σας μεταφέρω σήμερα, άνευ λοιπών σχολίων.

Είναι πολύ αποκαλυπτική και διδακτική από μόνη της, όπως θα δείτε:

Σε μια παρέα νεοδημοκρατών, την Κυριακή το βράδυ, μια κυρία «του καλού κόσμου» που λέμε, δεν κρατιόταν:

- Πολύ καλός ο Αντώνης στη συνέντευξή του σήμερα. Επιτέλους, κάποιος να βάλει την ατζέντα και να τα πει έξω από τα δόντια…

- Σου άρεσε; τη ρώτησε μια άλλη…

- Αστειεύεσαι, αυτός είναι αρχηγός. Μιλάει με καθαρό λόγο, όχι «ξύλινα», τα λέει μαχητικά, όχι «ναι μεν αλλά», βγαίνει όραμα, όχι περιθωριακή «κριτική

- Δεν είμαστε στα καλά μας, της πέταξε κάποιος άλλος (που επίσης δεν κρατιόταν)…

- Γιατί δεν σου άρεσε η συνέντευξη του Αντώνη; τον ρωτάει η κυρία…

- Μωρέ, ο Αντώνης πολύ καλά τα λέει! Εσύ δεν μας τα λες καλά, απαντάει ο κύριος που εμφανώς άρχιζε να «φορτώνει»…

- Γιατί; Αναρωτήθηκε «αθώα» η κυρία…

- Γιατί μας λες σήμερα τα ανάποδα, απ’ όσα μας έλεγες μέχρι πριν λίγο καιρό! Ξεσπάει ο κύριος…

Τον κοιτάξαμε όλοι σαστισμένοι. Ιδίως όσοι ήμασταν καινούργιοι στην παρέα και δεν ξέραμε «πρόσωπα και πράγματα»…

Ο κύριος όμως είχε πάρει φόρα και δεν σταματούσε:

- Τώρα μας λες πόσο καλά τα λέει ο Αντώνης. Αλλά μέχρι πριν λίγο είχες φαγωθεί να φύγει ο Αντώνης. Για να μη σου πω ότι το Γενάρη του 2015 τον έβριζες και έλεγες πως δεν θα τον ψηφίσεις…

- Ναι, αλήθεια είναι, αναστέναξε η κυρία, αλλά τότε δεν ήξερα τι θα ακολουθούσε με τον Τσίπρα…

- Ναι, αλλά και μετά τις εκλογές που έβλεπες που το πάει ο Τσίπρας, ήθελες να φύγει ο Αντώνης που «δεν ήθελε συνεργασία» με τον Τσίπρα. Και τώρα λες «δόξα τω Θεώ που υπάρχει και ο Αντώνης, να συγκρούεται με τον Τσίπρα κι όχι να τον «καλοπιάνει». Αλλά όταν είχαμε ακόμα αρχηγό τον Αντώνη, ήθελες… αυτούς που «καλόπιαναν» τον Τσίπρα!

- Δίκιο έχετε βρε παιδιά, λάθος έκανα, αλλά ο Αντώνης δικαιώθηκε σε όλα όσα έλεγε. Κι εγώ που να το ξέρω, πως θα μας σύρει ο Τσίπρας στον γκρεμό;

- Άστα αυτά, της πετάει κάποιος άλλος. Και πέρσι τον Ιούλιο που είχε δικαιωθεί απόλυτα ο Αντώνης – αφού μετά το δημοψήφισμα φτάσαμε πάλι στο χείλος του grexit – εσύ… «πανηγύριζες» όταν παραιτήθηκε από την αρχηγία. Και τώρα τον νοσταλγείς…

- Τον νοσταλγώ τον Αντώνη, πράγματι, ομολόγησε η κυρία, αλλά μόλις έφυγε κατάλαβε τι αξία είχε…

- Δεν κατάλαβες τίποτε, της επιτέθηκε κάποιος άλλος. Ούτε κι όταν έφυγε ο Αντώνης! Και μήνες μετά ψήφισες στις εσωκομματικές εκλογές αυτούς που ήθελαν να… «συνεργαστούν» με τον Τσίπρα. Και τώρα θέλεις ξανά τον Αντώνη γιατί θέλει να φύγει ο Τσίπρας!

Η κυρία δεν απάντησε προς στιγμήν. Κι οι υπόλοιποι δεν έδειξαν διάθεση να της επιτεθούν. Αλλά εκείνη πάλι μόνη της… «προκάλεσε την τύχη της».

- Ό,τι κι αν λέτε εσείς, εμείς οι παλαιοί νεοδημοκράτες είμαστε η ψυχή της παράταξης, είπε. Μπορεί να αργούμε να καταλάβουμε μερικά πράγματα, αλλά είμαστε δίκαιοι και αναγνωρίζουμε το σφάλμα μας.

Τότε συνειδητοποίησα ότι με τετριμμένο επιχείρημα «εμείς είμαστε οι παλιοί κι ό,τι κι αν κάνουμε έχουμε δίκιο, αφού μετά αναγνωρίζουμε το σφάλμα μας» η συμπαθής κυρία περίπου ζήταγε και τα… «ρέστα από τους υπόλοιπους»…

Το επιχείρημα της «παλαιότητας» πράγματι προκάλεσε μιαν αμηχανία ολόγυρα…

Τότε το λόγο πήρε ξαφνικά μια νεαρή κοπέλα, αμίλητη ως εκείνη τη στιγμή...

- Κι εγώ που δεν είμαι «παλιά» όσο εσείς, ξέρετε τι λέω; Ρώτησε την κυρία. Ότι άνθρωποι σαν κι εσάς δεν είναι η «ψυχή» της παράταξης, είναι δυστυχώς τα «βαρίδια» της παράταξης…

- Έ όχι και «βαρίδια», απάντησε η κυρία πειραγμένη…

- Βαρίδια, όπως σας το λέω. Και λίγα σας λέω, συνέχισε η κοπέλα που είχε αρχίσει κι εκείνη να «φορτώνει»:

- Γιατί το πρόβλημά σας, είναι πως όποιον αρχηγό έχουμε τον υπονομεύετε. Ότι τσιμπάτε πρώτοι εσείς - οι «δικοί μας» υποτίθεται, οι «παλιοσειρές» της παράταξης και καλά - σε όσα τον κατηγορούν οι αντίπαλοί μας. Κι αφού τον υπονομεύσετε, μετά τον νοσταλγείτε και… υπονομεύετε τον επόμενο αρχηγό! Μέχρι να τον υπονομεύσετε κι αυτόν κι ύστερα να αρχίσετε να τον νοσταλγείτε…

Οι άλλοι την κοίταξαν εμβρόντητοι:

- Όπως σας τα λέω, επιμένει η κοπέλα. Σας θυμάμαι όταν ήταν Πρωθυπουργός ο Κώστας Καραμανλής, τον κατηγορούσατε για το Βατοπέδιο! Που μετά από δύο-τρείς εξεταστικές επιτροπές αποδείχθηκε πως δεν ήταν τίποτε, δεν βρέθηκε το παραμικρό, και η υπόθεση μπήκε, μετά πολλών επαίνων, στο αρχείο.

Κι ύστερα όταν κατέβηκε για αρχηγός ο Αντώνης, τον κατηγορούσατε για την … «Πολιτική Άνοιξη», κι ας πήγαν και τον έβγαλαν Πρόεδρο 870 χιλιάδες νεοδημοκράτες, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Και τον έβγαλαν καθαρά και με την πρώτη μάλιστα…

Κι ύστερα όταν στην αρχή της αρχηγίας του, πριν μπούμε στο Μνημόνιο, έλεγε στον Γιώργο Παπανδρέου ότι «θα του βάλει πλάτες» για να πάρει αντί-δημοφιλή μέτρα, ώστε να μη μπούμε σε Μνημόνιο», κατηγορούσατε τον Αντώνη γιατί λέει ήταν «πολύ διαλλακτικός» με τον «παλαιό συγκάτοικό» του, τον ΓΑΠ.

Κι ύστερα όταν ο ΓΑΠ μας έβαλε στο Μνημόνιο, κατηγορούσατε τον Αντώνη γιατί καταψήφισε το Πρώτο Μνημόνιο.

Κι ύστερα όταν όλη η κριτική του Αντώνη για το πρώτο Μνημόνιο επαληθεύθηκε πλήρως, και πάλι τον κατηγορούσατε, αυτή τη φορά γιατί… «δεν έβαζε πλάτες» στο ΓΑΠ!

Κι ύστερα όταν στρίμωξε το ΓΑΠ, τον υποχρέωσε να παραιτηθεί, κι άνοιξε ο δρόμος για να αλλάξει το Μνημόνιο, κι ο Αντώνης διαπραγματεύθηκε όλες τις αλλαγές που ο ίδιος είχε εισηγηθεί, πάλι τον κατηγορούσατε. Για «κολοτούμπα» αυτή τη φορά…

Κι ύστερα όταν έγιναν εκλογές το Μάϊο του 2012 και η ΝΔ βγήκε πρώτο κόμμα, αλλά με 19%, πάλι τον κατηγορούσατε γιατί έφερε τη ΝΔ «τόσο χαμηλά». Το ότι το ΠΑΣΟΚ είχε πέσει από το 44% στο 13% δεν το βλέπατε…

Κι ύστερα όταν μετά από ενάμιση μήνα έγιναν ξανά εκλογές, τον Ιούνιο του 2012 και η ΝΔ πήρε πια κοντά 30% (ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε πέσει ακόμα περισσότερο κι είχε πια διαλυθεί οριστικά) πάλι κατηγορούσατε… τον Αντώνη, γιατί πήγε να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Λες και μπορούσε να κυβερνήσει μόνος του…

Κι ύστερα, επί δυόμιση χρόνια γκρινιάζατε συνέχεια που ο Αντώνης ψήφιζε δύσκολα μέτρα.

Κι ύστερα, αφότου έπεσε, τον κατηγορούσατε εκ των υστέρων γιατί δεν ψήφισε… κι άλλα δύσκολα μέτρα!

Κι ύστερα παρακαλούσατε επί μήνες τον Τσίπρα να ψηφίσει στη Βουλή …ακόμα πιο δύσκολα μέτρα, από εκείνα που όταν τα ψήφιζε ο Αντώνης εσείς χαλάγατε τον κόσμο…

Κι ύστερα γκρινιάζατε που ο Αντώνης πήγε στις εκλογές προειδοποιώντας για όσα ακριβώς θα συμβούν αν βγει ο Τσίπρας. «Κινδυνολογούσε», λέγατε…

Κι ύστερα όταν βγήκαν πέρα για πέρα αληθινές οι προειδοποιήσεις του Αντώνη, κι ο Τσίπρας μας έφερε σε capital controls και στο παρά ένα του grexit, εσείς πάλι ζητούσατε… να φύγει ο Αντώνης από την αρχηγία, «για να πάρει τα πάνω της η παράταξη».

Κι ύστερα, όταν έφυγε ο Αντώνης από την αρχηγία, έγιναν εκλογές και η ΝΔ πήρε 200 χιλιάδες λιγότερους ψήφους, παρά το γεγονός ότι εκείνη τη στιγμή ο Τσίπρας τα είχε κάνει θάλασσα…

Κι ύστερα, έγιναν οι εσωκομματικές εκλογές και βρίζατε όλους τους υποψηφίους που δεν ήταν «παλιοσειρές»: Βρίζατε και τον Άδωνη που ήταν «πολύ πρόσφατος» στη ΝΔ, βρίζατε και τον Τζιτζικώστα, που «δεν ήταν καν βουλευτής», βρίζατε και τον Κυριάκο που ήταν λέει, «νεοφιλελεύθερος» και γιος του Κώστα Μητσοτάκη. Και τελικά όταν οι δύο υποψήφιοι πήγαν με τον Κυριάκο και βγήκε, πάλι δεν ήσασταν ευχαριστημένοι…

Κι ύστερα όταν ο Κυριάκος είπε στην αρχή «δεν βιάζομαι να γίνω Πρωθυπουργός», βρίζατε ξανά τον Κυριάκο, ως νέο αρχηγό πια, γιατί λέει, «έδινε χώρο και χάριζε χρόνο στον Τσίπρα».

Κι όταν μετά από λίγο ο Κυριάκος είπε – να φύγει ο Τσίπρας τώρα, εν ανάγκη και με εκλογές – πάλι τον βρίζατε τον άνθρωπο, γιατί λέει… «βιάζεται να κυβερνήσει»!

Γενικά βρίζετε όλους τους αρχηγούς όποιοι κι αν είναι, ό,τι κι αν κάνουν, ό,τι κι αν λένε. Τρώγεστε με τα ρούχα σας, δεν ξέρετε τι θέλετε, προσφέρετε υπηρεσίες μονίμως στους αντιπάλους μας γι’ αυτό είστε «βαρίδια».

Η κοπέλα τα ’πε και ξαλάφρωσε. Και τους κοίταξε όλους ένα γύρο εξεταστικά, περιμένοντας ένα «κιχ» να της πουν για να… ξανά-πυροβολήσει.

Οι υπόλοιποι την κοίταξαν εμβρόντητοι. Και δεν τόλμησαν να πουν τίποτε…

Αλλά εκείνη έσπασε τη σιωπή τους, με πιο ήρεμο τόνο αυτή τη φορά…

- Σας τα λέω εγώ, που είμαι μόλις 25 ετών. Δεν είμαι «παλιά» σας κι εσάς, αλλά τα καμώματά σας υπονομεύουν πλέον τη δική μου τη ζωή. Γιατί εγώ θα ζήσω στη χώρα αυτή…

- Μήπως, όμως αφού είσαι νεώτερη, οφείλεις να έχεις κάποιο σεβασμό σε όλους εμάς γύρω σου, που ό,τι κι αν κάναμε, τραβήξαμε πολύ κουπί επί τόσες δεκαετίες; Τη ρώτησε κάποιος με πατρική συγκατάβαση…

- Βεβαίως και σας σέβομαι, τους λέει η κοπέλα. Αλλά εσείς με σέβεστε καθόλου; Εγώ δεν είμαι στην ηλικίας σας, ούτε παλιά στην παράταξη. Άρχισα να ψηφίζω εδώ και επτά χρόνια. Πρώτη φορά που ψήφισα, ήταν στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, το 2009. Η οικογένειά μου δεν ήταν νεοδημοκράτες. Είχαν ψηφίσει και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Το 2009, πήγαμε και ψηφίσαμε τον Αντώνη στις εκλογές. Κι από τότε ψηφίζαμε πάντα ΝΔ, λόγω του Αντώνη. Και μαζί με μας και πολλοί άλλοι φίλοι μας, που κι αυτοί είδαν πως ο Αντώνης ήταν κάτι διαφορετικό, δεν είχε ευθύνες για όσα γίνονταν παλαιότερα και άνοιγε δρόμους για να βγει η Ελλάδα από το αδιέξοδο.

- Ο Αντώνης κατάφερε με τον ΣΥΡΙΖΑ πανίσχυρο το Γενάρη του 2015, να πάρει 28%. Δηλαδή 1 εκατομμύριο 807 χιλιάδες ψήφους. Ο Μεϊμαράκης το Σεπτέμβριο του 2015, με τον ΣΥΡΙΖΑ να σέρνεται τότε, πήρε 200 χιλιάδες λιγότερους. Και σήμερα με το ΣΥΡΙΖΑ να είναι «χυμένος στα πατώματα», το 28% για την ΝΔ μοιάζει πολύ δύσκολος στόχος.

Αυτό που πέρσι σας φάνηκε «λίγο» με τον Αντώνη, τώρα σας φαίνεται άπιαστο όνειρο. Και μέσα σε αυτό το 28% που είχε «μπετονάρει» ο Αντώνης εμείς που δεν είμαστε παλιοί στην παράταξη είμαστε πολλοί! Παρά πολλοί. Ενώ πολλοί από σας που μας το παίζετε «παλιοσειρές», έχετε πάψει προ πολλού να ψηφίζετε ΝΔ! Πολύ πριν έλθει ο Αντώνης.

Στην γκρίνια είστε πρώτοι. Αλλά στην κάλπη δεν πάτε. Η πάτε και ψηφίζετε άλλα αντ’ άλλων. Κι ύστερα «κόπτεστε» για την παράταξη.

Εμείς είμαστε ο «μεσαίος χώρος». Κι εμάς δεν μας θέλετε…

Μας διώχνετε, εσείς οι «παλιοσειρές» και καλά.

Θέλετε τους «ταλαντευόμενους ψηφοφόρους», αλλά εσείς οι «αταλάντευτοι» την έχετε… κοπανήσει! Θέλετε εμάς του ταλαντευόμενους, αλλά μόνο για να σας ψηφίζουν! Δεν τους θέλετε να έχουν και γνώμη. Μ’ άλλα λόγια δεν μας σέβεστε!

Θέλετε να ψηφίζουμε τον αρχηγό. Αλλά εσείς οι ίδιοι ποτέ δεν σεβαστήκατε τον αρχηγό σας. Πάντα τον υπονομεύετε.

- Εντάξει, δίκιο έχεις της αντέτεινε κάποιος από τον ομήγυρη. Αλλά μη τους λες και «βαρίδια». Είναι η «παλαιά φρουρά» της παράταξης.

- Όχι, του απαντά κοφτά η κοπέλα. «Βαρίδια» είναι! Ψυχή της παράταξης είμαστε όσοι πολεμάμε, όσοι δεν υποστέλλουμε τη σημαία, στα δύσκολα και στα εύκολα, όσοι δεν έχουμε «μεγάλο όνομα», δεν είμαστε από «τζάκι» και ξέρουμε γιατί είμαστε στην παράταξη. Όχι όσοι μόνιμα γκρινιάζουν και πάντα υπονομεύουν.

Και ξέρετε κάτι; Είμαστε πια πολλοί. Και ξέρουμε ότι θα νικήσουμε. Παρά τα «βαρίδια» που κουβαλάμε.

Στηρίζουμε τον Κυριάκο, γιατί καλά το πάει. Και προσβλέπουμε στο Σαμαρά. Γιατί η πολιτική του δικαιώθηκε. Και γιατί η δικαίωσή του είναι η μόνη ελπίδα που έχουμε ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει.

Με σας όμως στο πάγκο.

Αν μπορείτε να πολεμήσετε μαζί μας, ελάτε. Καλοδεχούμενοι.

Αν όχι, αν είναι να συνεχίσετε τις γκρίνιες, στον πάγκο!

Άντε, γιατί σαν πολλά μας τα ’πατε.

Αυτή η παράταξη είναι και δική μας. Δεν έχετε εσείς «τίτλους ιδιοκτησίας».

Κι αυτή η χώρα είναι και δική μας. Πώς θα σταθεί όρθια χωρίς τη φιλελεύθερη παράταξη που εσείς υπονομεύετε συνεχώς;

Άντε γιατί σαν πολλά μας τα ’πατε…

Διαβάστε περισσότερα