O Σαμαράς θα πει το μεγάλο «όχι» στην «τελική λύση» των Γερμανών;

Μόλις χθες γράφαμε ότι σύμφωνα με τα όσα διαρρέονται, η τρόικα έρχεται στην Αθήνα για να μας (ξανα) ζητήσει τις 10 πληγές του Φαραώ. Οι δανειστές σκέφτονται ότι πρέπει να δώσουν την «τελική λύση» στην Ελλάδα, κάτι δηλαδή σαν το… final solution των Γερμανών που ξεπάστρεψαν μερικά εκατομμύρια Εβραίους.

Οι δανειστές βάζουν κάτω τα νούμερα, σαν νούμερα που είναι,

βλέπουν ότι το πρόγραμμα δε βγαίνει, ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι υπάρχει τρύπα πάνω από 10 δις κι έρχονται για πολύ σκληρή διαπραγμάτευση. Οι Γερμανοί αποκλείουν το κούρεμα και προσανατολίζονται σε νέο πακέτο βοήθειας το οποίο είναι φυσικό ότι θα συνοδεύεται από σκληρά μέτρα.

Είναι άραγε η τελική λύση αυτή; Δηλαδή να ζητηθούν από την κατεστραμμένη Ελλάδα κι άλλα μέτρα που θα την αποτελειώσουν;

Όλα τα στοιχεία και οι αναλύσεις από το εξωτερικό δείχνουν πως η τρόικα αυτή τη φορά, περισσότερο από ποτέ, θα μας βάλει το μαχαίρι στο λαιμό. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζει τα θεμελιώδη μεγέθη της οικονομίας. Δηλαδή απώλεια του ελληνικού ΑΕΠ πάνω από 25%-30%, ανεργία τουλάχιστον 28%, ανείσπρακτα χρέη περί τα 60 δις ευρώ που δεν είναι δυνατόν να εισπραχθούν, φοροδοτική αδυναμία των Ελλήνων, δυστυχία σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού, χιλιάδες λουκέτα και καταστροφή των μικρομεσαίων. Οπως γνωρίζει επίσης ότι η χώρα για πρώτη φορά έχει βάλει τάξη στα οικονομικά της, είναι κοντά σε πρωτογενές πλεόνασμα χάρη στις απίστευτες θυσίες των πολιτών, έχει προχωρήσει μέσα σε 2-3 χρόνια σε μεταρρυθμίσεις που χρειάζονταν δεκαετίες για να υλοποιηθούν.

Και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο η τρόικα ξέρει πως ο κόσμος είναι στα κάγκελα, μια σπίθα μπορεί να ανάψει τεράστια φωτιά κι ένα ατύχημα να οδηγήσει σε πολιτική κρίση, πρόωρες εκλογές, αβέβαιο μέλλον. Μόνο τη χθεσινή δημοσκόπηση να δουν θα καταλάβουν ότι οι εκλογές δεν συμφέρουν ούτε τα αφεντικά τους, τους δανειστές. Και ιδανικοί κυβερνήτες να ήταν οι του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή δε θα μπορούν να κάνουν κυβέρνηση. Πολιτική κρίση σημαίνει και οικονομική κατάρρευση, έξοδο από το ευρώ, άτακτη χρεοκοπία, όλα αυτά τα ξέρουν καλά.

Γιατί έρχονται με προτάσεις για νέα μέτρα αυτό χρήζει ψυχιατρικής μελέτης. Τι κάνει όμως η κυβέρνηση; Τι σκέφτεται ο Σαμαράς;

Ολες οι πληροφορίες λένε ότι στο Μαξίμου έχουν φτάσει στα όριά τους. Μια ακόμη απαίτηση για νέα μέτρα θα τελειώσει τη διαπραγμάτευση πριν καν αρχίσει. Ο Αντ. Σαμαράς έχει κάνει υπομονή, περιμένει μια αλλαγή μετά τις γερμανικές εκλογές, εντείνει τις επαφές του με τον αμερικανικό παράγοντα, ελπίζει να δρέψει καρπούς από τις θυσίες. Όμως, αν ο Τόμσεν έρθει και πει ότι θέλουν κι άλλα μέτρα με νέο πακέτο, τότε η σύγκρουση θα είναι σφοδρή. Ο πρωθυπουργός έχει διαμηνύσει στο οικονομικό επιτελείο και την ομάδα διαπραγμάτευσης ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Δεν υπάρχει περίπτωση νέου μνημονίου διότι κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε κυβερνητική κατάρρευση ακόμη και μέσα στον Οκτώβριο.

Ωστόσο, σε περίπτωση που θα τα «σπάσουν» με την τρόικα, η κυβέρνηση έχει περιθώριο έξι μηνών, μέχρι το τέλος του χρηματοδοτικού προγράμματος δηλαδή. Και ήδη κάποιες σκέψεις και προτάσεις αρχίζουν με τη φράση «τριπλές εκλογές τον ερχόμενο Ιούνιο».

Η κυβέρνηση εξετάζει το εξής σενάριο: Να πετύχει η οικονομία πλεόνασμα μέσα στο 2013, να βγει στις αγορές αρχές του 2014 και να πάρει 3-4 δις ευρώ, να αξιοποιήσει περί τα 5 δις ευρώ που μένουν αναξιοποίητα από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κι έτσι να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό που υπάρχει. Με τον τρόπο αυτό ο Σαμαράς, που θα έχει πει όχι στην τρόικα για νέο μνημόνιο, θα το έχει πετύχει και στην πραγματικότητα.

Αν δηλαδή στη διαπραγμάτευση του φθινοπώρου πει… basta σε νέα μέτρα και καταφέρει η κυβέρνηση να καλύψει το κενό χωρίς μέτρα ενώ παράλληλα, πετύχει έμμεσο «κούρεμα» με επιμήκυνση πληρωμών και χαμηλά επιτόκια, τότε θα έχει σημαντικό πλεονέκτημα σε ενδεχόμενες εκλογές.

Το σενάριο των τριπλών εκλογών έχει και θετικά και αρνητικά. Το βασικό αρνητικό είναι ότι σε μια τέτοια ψηφοφορία ο κόσμος πάει χαλαρά και δεν ψηφίζει με βάση τα σοβαρά πολιτικά και κοινωνικά διακυβεύματα. Είναι κατά κύριο λόγο ψήφοι διαμαρτυρίας.

Από την άλλη, όμως, η κυβέρνηση είναι πλέον «θετικά» εγκλωβισμένη σε ένα «όχι» σε νέα μέτρα και νέα μνημόνια. Δεν μπορεί να κάνει πίσω αυτή τη φορά ο πρωθυπουργός. Ούτε οι κοινοβουλευτικές ομάδες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντέχουν, ούτε και ο κόσμος μπορεί να έχει άλλη ανοχή. Η Χρυσή Αυγή και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνουν πάρτι αν υπάρξει έστω κι ένα επιβαρυντικό μέτρο για τους πολίτες.

Τέλος, δεν πρέπει να περάσουν απαρατήρητα τρία γεγονότα:

Το πρώτο είναι τα «όχι» που ειπώθηκε πρόσφατα για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Το επανέλαβε ο Σαμαράς στη συνέντευξη στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία όπως επανέλαβε και το γεγονός ότι η δημόσια περιουσία δε θα περάσει σε ξένα χέρια.

Το δεύτερο είναι ότι ετοιμάζεται η προγραμματική συμφωνία μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην οποία θα αποτυπώνεται η πρόθεση των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου να μην πάμε σε νέα μέτρα και μνημόνια.

Και το τρίτο είναι μια φήμη πως υπάρχουν σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου. Λέγεται μάλιστα ότι ο Βενιζέλος έχει ήδη αναθέσει τη δουλειά στον Σκανδαλίδη και θα καταθέσει τις προτάσεις του στον πρωθυπουργό σύντομα. Θα είναι προτάσεις για ένα σύστημα πιο αναλογικό.

Όλα αυτά δείχνουν ότι υπάρχει προετοιμασία για το «μεγάλο όχι» στην «τελική λύση» που απεργάζονται οι δανειστές μας.